Όταν Έρνεστ Χέμινγουεϊ τη δεκαετία του 1920, φέρεται να έβαζε (και να κέρδιζε) στοίχημα με συναδέλφους του συγγραφείς, ότι μπορεί να γράψει ένα μυθιστόρημα έξι λέξεων:
«Πωλούνται, παπούτσια μωρού – Δεν φορέθηκαν ποτέ»,
κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι έναν αιώνα μετά, η οικονομική και κοινωνική κατάσταση της Ελλάδας, θα μπορούσε να περιγραφεί με… δύο λέξεις: «Ανάπτυξη, λείπεις!».
Μπορεί η κυβέρνηση να καταβάλλει απέλπιδα προσπάθεια προκειμένου να πείσει ότι η χώρα αναπτύσσεται σταθερά, προτάσσοντας εργασιακούς κλάδους ως «ατμομηχανή της οικονομίας» ή ως «βαριά βιομηχανία της χώρας», ωστόσο η οικονομία της καθημερινότητας, δείχνει εντελώς διαφορετική.
Τις πρωινές ανακοινώσεις στοιχείων για τη μείωση της ανεργίας, οι οποίες συνοδεύονται από διθυράμβους των αρμοδίων σχετικά με την αποτελεσματικότητα της κυβερνητικής πολιτικής και δηλώσεις μετριοφροσύνης πασπαλισμένες με αστική ευγένεια σχετικά με το πόσο καλά τα κατάφεραν χωρίς να το παίρνουν πάνω τους (!), διαδέχονται άλλες, βραδινές ανακοινώσεις.
Γι αυτές, δεν υπάρχουν κυβερνητικά σχόλια. Τι να πει, κανείς, άλλωστε…
Δύο από αυτές τις ανακοινώσεις- νυχτερινούς επισκέπτες, κατέδειξαν τις συνθήκες Βατερλώ που επικρατούν στην αγορά εργασίας, σε μια περίοδο κατά την οποία:
α) «η χώρα έχει βγει από τα μνημόνια», με
β) «σταθερά υψηλή ανάπτυξη» και
γ) χωρίς να εφαρμόζονται ειδικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, τα οποία επιβαρύνουν την αγορά εργασία και την οικονομία, συνολικά.
Και μάλιστα, η πορεία φθοράς καθίσταται σαφής με βάση μόνο ποσοτικά και όχι ποιοτικά στοιχεία, σε σχέση με το ύψος των μισθών και τα εργασιακά δικαιώματα…
Ο αριθμός των ανέργων τον Οκτώβριο, παρουσίασε αύξηση κατά σχεδόν 53.000 σε σχέση με τον Σεπτέμβριο, με τους εγγεγραμμένους στα μητρώα της ΔΥΠΑ ανέργους, να φθάνουν τις 942.164.
Οι μακροχρονίως άνεργοι αποτελούν την πλειονότητα (524.852 άτομα ή 55,7% του συνόλου). Δηλαδή, πληθυσμιακά σχεδόν όσο η Θεσσαλονίκη!
Σημαντική ήταν η μείωση των επιδοτούμενων ανέργων, καθώς περιορίστηκαν στους 114.077. Δηλαδή, λιγότεροι κατά 61.355 (-34,97%) μέσα σε ένα μήνα και αποτελούν μόλις το 12,1% του συνόλου.
Με αυτά τα δεδομένα, κρατικής στήριξης τυγχάνει σχεδόν ένας στους δέκα ανέργους.
Παράλληλα -σύμφωνα με τα στοιχεία του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ- το ισοζύγιο απασχόλησης (προσλήψεις- απολύσεις) τον Οκτώβριο, ήταν αρνητικό κατά περίπου 116.000 θέσεις (διπλάσιο σε σχέση με πέρυσι) και αποτελεί την τρίτη χειρότερη επίδοση της τελευταίας 20ετίας!
Επιπλέον, αυξημένες είναι οι προσλήψεις με ελαστικές μορφές εργασίας, καθώς έφθασαν στο 55,32% του συνόλου.
Αν η σύγκριση γίνει στο δεκάμηνο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου, διαπιστώνεται ότι οι 147.607 νέες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν φέτος, υπολείπονται κατά 67.202 των 214.809 που είχαν προκύψει πέρσι το αντίστοιχο χρονικό διάστημα και ενώ εφαρμόζονταν μέτρα για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης.
Επίσης, από τις 244.052 συμβάσεις που υπεγράφησαν τον Οκτώβριο, το 44,88% ή 109.517 αφορούσαν σε μερική απασχόληση και άλλες 25.487 ήταν οι συμβάσεις εκ περιτροπής εργασίας (10,44%).
Άρα, με ελαστικές μορφές απασχόλησης υπεγράφησαν 135.004 συμβάσεις (55,32% του συνόλου), στοιχείο που ασφαλώς έχει αρνητική επίδραση και στο ύψος του μισθού γι αυτούς τους εργαζόμενους.
