Μόνο ανέφελη δεν προμηνύεται η νέα ισραηλινή κυβέρνηση που προσπαθεί να συγκροτήσει ο ηγέτης του δεξιού κόμματος Λικούντ και μακροβιότερος πρωθυπουργός στο Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
Η επιλογή των κυβερνητικών εταίρων του νέου πολυκομματικού συνασπισμού κλίνει σαφέστατα προς τα ακροδεξιά και αφορά ένα σχεδόν ομογενοποιημένο ιδεολογικά κυβερνητικό σχήμα με σαφή ιδεολογική κατεύθυνση που ευνοεί τα στενά συμφέροντα της σκληροπυρηνικής «κάστας» των Εβραίων εποίκων και την προσωπική ατζέντα του Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ένα σκέλος της οποίας φθάνει μέχρι τους εισαγγελείς και τα δικαστήρια της Ιερουσαλήμ όπου εκκρεμούν (ας μην ξεχνάμε…) σε βάρος του τρεις, ξεχωριστές δίκες για απάτη, απιστία και δωροληψία.
Σε ό,τι αφορά το ιδεολογικό στίγμα της νέας κυβέρνησης πήραμε μία πρόγευση την Παρασκευή, 25 Νοεμβρίου 2022, όταν υπογράφηκε η συμφωνία κυβερνητικής συνεργασίας ανάμεσα στο Λικούντ και το κόμμα του ακροδεξιού, ρατσιστή βουλευτή-έποικου και ηγέτη του κόμματος «Εβραϊκή Ισχύς» (που κατέβηκε στις εκλογές της 1ης Νοέμβρη υπό τη σκέπη του «Θρησκευτικού Σιωνισμού» με τον Μπεζαλέλ Σμότρις) Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ.
Η συμφωνία Λικούντ – «Εβραϊκή Ισχύς» ήταν πολύ προσεκτικά διατυπωμένη και αποκάλυψε το σκληρό παζάρι που προηγήθηκε ανάμεσα στα δύο κόμματα με νικητή τους ακροδεξιούς του Μπεν-Γκβιρ. Ο Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ γίνεται υπουργός στο νέο (διευρυμένων αρμοδιοτήτων) υπουργείο «Εθνικής Ασφάλειας» (πρώην υπουργείο Δημόσιας Τάξης) το οποίο θα έχει υπό την δική του εποπτεία και την «Συνοριακή Αστυνομία» στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη που έχει ως σήμερα ο Ισραηλινός Στρατός (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τύχη των εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων που ζουν στην περιοχή…).
Ωστόσο, με τη συμφωνία της 25ης Νοέμβρη ο Μπεν Γκβιρ δεν εξασφάλισε μόνον το νέο υπερ-υπουργείο αλλά και θέσεις κλειδιά και σε άλλα πόστα.
Το ανώτερο κομματικό στέλεχος της «Εβραϊκής Ισχύος», Αμιχάι Ελιγιαχού αναλαμβάνει το νέο υπουργείο «Εθνικής Κληρονομιάς» (που δημιουργείται στα χαλάσματα του προηγούμενου υπουργείου «Ιερουσαλήμ και Κληρονομιά») με στόχο τη συντήρηση και ανάδειξη ιστορικών μνημείων προς όφελος των συμφερόντων των εποίκων. Επίσης ο Γιτζάκ Βάσερλοφ θα αναλάβει το υπουργείο «Ανάπτυξη της Νεγκέβ και της Γαλιλαίας» (υπάρχει από το 2005).
Επιπλέον τα στελέχη της «Εβραϊκής Ισχύος» θα αναλάβουν άλλα δύο νευραλγικά πόστα: την προεδρία στην «Εθνική Επιτροπή της Βουλής για το Ταμείο Ισραηλινών Πολιτών» (που εποπτεύει τα κρατικά έσοδα από τις γεωτρήσεις φυσικού αερίου στην ισραηλινή ΑΟΖ) και την κοινοβουλευτική «Επιτροπή Δημόσιας Ασφάλειας».
Το Ισραήλ δεν είναι Ελλάδα…
Σε ό,τι αφορά την προσωπική ατζέντα του Νετανιάχου και τις προσωπικές του περιπέτειες θα πρέπει να επισημανθεί πως το ζήτημα δεν είναι διόλου αμελητέας σημασίας για τον ίδιο.
Το Ισραήλ (από πολλές απόψεις…) δεν είναι Ελλάδα. Και υπάρχει ήδη ιστορικό προηγούμενο καταδίκης και κάθειρξης πρωθυπουργού, το 2014 όταν καταδικάστηκε σε πολύμηνη κάθειρξη ο Εχούντ Ολμέρτ για το αδίκημα της δωροδοκίας σχετικά με μια αγοραπωλησία ακίνητων όταν ο ίδιος ήταν Δήμαρχος της Ιερουσαλήμ.
Επομένως δεν είναι διόλου υπερβολή να σκεφθούμε πως ο Νετανιάχου, αυτές τις μέρες, πραγματοποιεί τα σκληρά παζάρια στο γραφείο του στην Κνέσετ με γνώμονα όχι μόνον την πολιτική του υστεροφημία αλλά και την προσωπική του ελευθερία και τη διατήρηση του προσωπικού του «λευκού ποινικού μητρώου».
Το ζήτημα δεν είναι διόλου αμελητέο μολονότι οι δικαστικές περιπέτειες του Νετανιάχου αναμένεται να πάρουν πολύ χρόνο, εκτός και εάν τα ακροδεξιά κόμματα Υπερορθόδοξων Εβραίων που αναμένεται να συμμετάσχουν στη νέα του κυβέρνηση («SHAS» και «Ιουδαϊσμός-Τορά») μαζί με την «Εβραϊκή Ισχύ» του ρατσιστή Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ υλοποιήσουν την υπόσχεσή τους και φέρουν στην Κνέσετ νομοσχέδιο που θα τερματίσει με κοινοβουλευτικά μέσα τις δικαστικές περιπέτειες.
Αυτό ίσως και να εξηγεί, εν μέρει, γιατί ο Νετανιάχου δεν επέλεξε (τουλάχιστον ως τώρα…) για κυβερνητικό εταίρο τον απερχόμενο υπουργό Άμυνας και ηγέτη του κόμματος «Εθνική Ενότητα», Μπένι Γκαντς, που εξέλεξε στις εκλογές της 1ης Νοέμβρη 12 βουλευτές (δηλαδή μόλις δύο λιγότερους από τον ακροδεξιό «Θρησκευτικό Σιωνισμό» των Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ και Μπεζαλέλ Σμότρις).
Ο Μπένι Γκαντς που έχει διατελέσει στο παρελθόν και αντιπρόεδρος κυβέρνησης, και υπουργός Δικαιοσύνης και γενικός επιτελάρχης του ισραηλινού στρατού (2011-2015), είναι ένας κεντροδεξιός και συνεννοήσιμος αστός πολιτικός με τον οποίον είχαν συνεργαστεί αρκετά καλά στο παρελθόν. Θα μπορούσε εάν ήθελε να επιλέξει τον Γκαντς για κυβερνητικό εταίρο αντί για τους θερμοκέφαλους και ιδιαίτερα απαιτητικούς (όσο και επιδέξιους διαπραγματευτές) του Θρησκευτικού Σιωνισμού… Το γιατί δεν το έκανε ως τώρα δεν αποκλείεται να συνδέεται με την επιθυμία του να ξεμπλέξει το γρηγορότερο με τα δικαστήρια και να απομακρύνει και την παραμικρή πιθανότητα να βρεθεί κάποτε πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, όπως ο παλιότερος προκάτοχός του, Εχούντ Ολμέρτ.
Κυβέρνηση ως τις 11 Δεκέμβρη
Σε κάθε περίπτωση ο Νετανιάχου φαίνεται πως θα εξαντλήσει σχεδόν όλα τα χρονικά περιθώρια των 28 ημερών που έχει αφότου πήρε εντολή από τον Ισραηλινό Πρόεδρο Ισαάκ Χέρτζογκ, προκειμένου να παρουσιάσει στην Κνέσετ τη νέα κυβέρνηση. Αυτό τυπικά θα πρέπει να το πράξει ως τις 11 Δεκέμβρη και όπως φαίνεται δύσκολα θα το πετύχει νωρίτερα ακόμη και εάν αύριο, Κυριακή, 27 Νοέμβρη, υπογράψει αντίστοιχη συμφωνία κυβερνητικής συνεργασίας με το κόμμα SHAS των υπερορθόδοξων Εβραίων (το ιδρυτικό στέλεχος του οποίου, Αριέχ Ντέρι (Aryeh Makhlouf Deri) , έχει καταδικαστεί δύο φορές και θα πρέπει προτού αναλάβει αξίωμα να ψηφιστεί σχετικό νομοσχέδιο που θα άρει τα νομικά κωλύματα) και εν συνεχεία, την ερχόμενη βδομάδα, με τον κόμμα «Ιουδαϊσμός-Τορά».
Εξωτερική πολιτική αυτή η γνώριμη…
Όσο τώρα αφορά θέματα εξωτερικής πολιτικής, δε θα πρέπει κανείς να περιμένει ιδιαίτερες εκπλήξεις από τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Είναι βέβαιο πως θα συνεχίσει τη σκληρή πίεση στις ΗΠΑ ώστε να αποτραπεί κάθε ελπίδα για συμφωνία σε σχέση με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, θα διατηρήσει (χωρίς ιδιαίτερη θέρμη) την πρόσφατη ομαλοποίηση των σχέσεων με την Τουρκία, θα εντείνει τη στενή συνεργασία με Ελλάδα και Κύπρο (ιδιαίτερα στα ενεργειακά και τα γεωπολιτικά), θα συνεχίσει τα σκαμπανεβάσματα στις σχέσεις με τις ΗΠΑ κατά τα υπόλοιπα δύο (και τελευταία) χρόνια της κυβέρνησης του Τζο Μπάιντεν, ο οποίος ήδη από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το εκλογικό αποτέλεσμα δεν έκρυψε ούτε λεπτό τη δυσαρέσκειά του για την υπουργοποίηση θερμοκέφαλων ακροδεξιών, ρατσιστών όπως ο Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ και ο Μπεζαλέλ Σμότρις…
Σε σχέση με τους Παλαιστίνιους; Είναι επίσης βέβαιο πως θα γίνουν περισσότερα βήματα προς τη ντε φάκτο προσάρτηση της Δυτικής Όχθης και προς την κατεύθυνση της επιδείνωσης της ποιότητας ζωής των Παλαιστινίων ενώ θα φουντώσουν οι εχθροπραξίες στα κατεχόμενα και οι βάρβαρες επιθέσεις των μισαλλόδοξων Εβραίων εποίκων που με κάθε αφορμή δεν διστάζουν να σκοτώσουν, να κλέψουν και να τρομοκρατήσουν τους Παλαιστίνιους.
Πόσο μάλλον αύριο-μεθαύριο με τον υπερυπουργό Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ στο πόστο του νέου υπουργείου Εθνικής Ασφάλειας…
