Το χρονικό της άγριας καταστολής με την οποία ήρθαν αντιμέτωποι πρόσφυγες, μετανάστες αλλά και δικηγόροι, εργαζόμενοι των ΜΜΕ και αλληλέγγυοι κατά την πολύωρη επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ. στα προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας την Τρίτη 22 Νοεμβρίου παρουσιάζει με εκτενή της ανακοίνωση η Συνέλευση των Κατειλημμένων Προσφυγικών (ΣΥ.ΚΑ.ΠΡΟ), αναλύοντας τα τεκταινόμενα εκείνης της ημέρας καθώς και τις κινήσεις αλληλεγγύης προς την κοινότητα των Προσφυγικών.
«Στις 22/11/2022, στις 5.45π.μ., κάθε είδους αστυνομικές δυνάμεις, ΜΑΤ, κρατική ασφάλεια, Δράση, ΟΠΚΕ και ΕΚΑΜ, εισέβαλαν στην κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας και πιο συγκεκριμένα στο 7ο μπλοκ, επί της οδού Tριχωνίδος (πίσω από το νοσοκομείο Ελπίς). Διέρρηξαν την εξωτερική πόρτα του κτιρίου, σπάζοντάς την. Στην συνέχεια, ανέβηκαν στον δεύτερο όροφο όπου κατοικούν δύο σύντροφοι της κοινότητας, ο σύντροφος που συνελήφθει κι ένας ακόμη πρόσφυγας από το Ιράν. Απήγαγαν και τους δύο και προχώρησαν σε επισταμένη έρευνα του κτιρίου. Την ίδια στιγμή, ολόκληρη η γειτονιά περικυκλώθηκε από την καταστολή, όχι μόνο στο σημείο της έρευνας αλλά συνολικά, επιχειρώντας την κατοχή της» σημειώνει η συνέλευση, ενώ στη συνέχεια παραθέτει τα γεγονότα της δεύτερης επιχείρησης.
Μια άρρωστη ηλικιωμένη γυναίκα σε αναπηρικο αμαξίδιο και την κόρη της, μια οικογένεια να κρατά τα παιδιά της σε κρίση πανικού, μια μάνα να χτυπιέται και να πετιέται στο πάτωμα μπρόστα στο 12χρονο γιο της, μετά το σπάσιμο της πόρτας τους, μετανάστες και πρόσφυγες να χυπιούνται μέσα στα σπίτια τους και στις σκάλες, σαν άλλη εισβολή στη Γάζα.
«Οδηγηθήκαμε στη ΓΑΔΑ, κλειστήκαμε 79 άνθρωποι στοιβαγμένοι/ες στα πατώματα των στενών κελιών με τον διαρκή φωτισμό και το ελάχιστο οξυγόνο για ώρες, χωρίς να ενημερωνόμαστε αν έχουμε συλληφθεί» αναφέρει, μεταξύ άλλων, η συνέλευση. «Ανάμεσά μας, μια μάνα πρόσφυγας από τη Βενεζουέλα με τα δύο ανήλικα παιδιά, μια πρόσφυγας από την Αφρική, δύο Τούρκοι πολιτικοί πρόσφυγες, τέσσερα ανήλικα αλληλέγγυα συντρόφια, μια έγκυος συντρόφισσα της οποίας βασανιστικά αρνούνταν την μεταφορά της σε νοσοκομείο, καθώς επίσης και ο διεθνώς αναγνωρισμένος φωτορεπόρτερ Νίκος Πηλός, γιατί απλά έκανε τη δουλειά του»
Την ίδια ώρα, η συνέλευση επισημαίνει ότι «η εκδικητικότητα του κράτους και των μηχανισμών του, ιδιαίτερα της φασιστικής κυβέρνησης Μητσοτάκη, επιχειρήθηκε και στην μαζική συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Ευελπίδων. Οι δυνάμεις καταστολής αρνούνταν την παράδοση νερών και τροφίμων από αλληλέγγυες συντρόφισσες». Όπως, μάλιστα, υπενθυμίζει «κατα τη διάρκεια της δεύτερης επιθεσης ενάντια στους αλληλέγγυους, χτυπηθηκε σύντροφος δικηγόρος αγωνιστής, που δραστηριοποιείται και στην συνέλευση του ΟΧΙ ΜΕΤΡΟ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ, ο οποίος μάλιστα είχε μόλις απελευθερωθεί μιας και ήταν και ο ίδιος συλληφθείς».
Υπολογίζουμε το επόμενο διάστημα ως μια κρίσιμη περίοδο για την επιβίωση της γειτονιάς των Προσφυγικών αλλά και μια μεγάλη ευκαιρία για την κοινωνική νομιμοποίηση, την ενίσχυση της αυτονομίας μας και την ακόμη δυνατότερη υπεράσπιση της γειτονιάς μας.
«Οι πολιτικές θέσεις, το οργανωτικό πλαίσιο και η αγωνιστική ιστορία της Κοινότητας και της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών συνιστούν την πιο ισχυρή απάντηση, τόσο απέναντι στους κρατικούς, όσο και στους παρακρατικούς σχεδιασμούς» καταλήγει η ανακοίνωση, συμπληρώνοντας πως «ζητάμε από το καθέν@ την ενημέρωση του κόσμου για το κοινωνικό εγχείρημα των Προσφυγικών, ώστε να σπάσει η απομόνωση και ο αποκλεισμός. Ζητάμε συντρόφους/ισσες/ια να έρθουν για να ενισχύσουν την κοινότητα των Προσφυγικών. Ζήταμε από τον καθένα και την καθεμιά να σταθεί με αλληλεγγύη με όποιο τρόπο μπορεί».
Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την ανακοίνωση της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών:
Είμαστε ακόμα εδώ… Η Κοινότητα παραμένει δυνατή κι ενωμένη… Τα Προσφυγικά θα νικήσουν!!!
Στις 22/11/2022, στις 5.45π.μ., κάθε είδους αστυνομικές δυνάμεις, ΜΑΤ, κρατική ασφάλεια, Δράση, ΟΠΚΕ και ΕΚΑΜ, εισέβαλαν στην κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας και πιο συγκεκριμένα στο 7ο μπλοκ, επί της οδού Tριχωνίδος (πίσω από το νοσοκομείο Ελπίς). Διέρρηξαν την εξωτερική πόρτα του κτιρίου, σπάζοντάς την. Στην συνέχεια, ανέβηκαν στον δεύτερο όροφο όπου κατοικούν δύο σύντροφοι της κοινότητας, ο σύντροφος που συνελήφθει κι ένας ακόμη πρόσφυγας από το Ιράν. Απήγαγαν και τους δύο και προχώρησαν σε επισταμένη έρευνα του κτιρίου. Την ίδια στιγμή, ολόκληρη η γειτονιά περικυκλώθηκε από την καταστολή, όχι μόνο στο σημείο της έρευνας αλλά συνολικά, επιχειρώντας την κατοχή της.
Την επιχείρηση εντόπισε η καθημερινή πρωινή περιφρούρηση της κοινότητας που ξεκίνησε να ενημερώνει την γειτονιά. Σύντροφοι και συντρόφισσες/ια ανεβήκαμε στις ταράτσες για να ξυπνήσουμε και τους υπόλοιπους. Μη γνωρίζοντας τι ακριβώς συμβαίνει, αναγνωρίσαμε ότι η επιχείρηση περιορίζεται σ’ ένα συγκεκριμένο κτίριο, αλλά αντιληφθήκαμε επίσης το σοβαρό ενδεχόμενο γενικότερης επίθεσης. Απολογιστικά κρίνουμε ότι η εισβολή που πραγματοποιήθηκε ήταν προαποφασισμένη από το πρωί. Όλος ο χρόνος που πέρασε μέχρι την στιγμή της εισβολής ήταν αποτέλεσμα προετοιμασίας, κρίσης πάνω στα κόστη και στα κέρδη καθώς και μετρήματος της αποφασιστικότητάς μας, από τα στελέχη της ΓΑΔΑ και του υπουργείου.
Καθώς περνούσε ο χρόνος η κατάσταση έδειχνε να δυσκολεύει περισσότερο. Ο σύντροφος παρέμενε μέσα στο κτίριο, οι δυνάμεις της αστυνομίας δεν απομακρυνόντουσαν και η περικύκλωση παρέμενε. Η γειτονιά είχε αρχίσει να πιέζεται ασφυκτικά με την κατάσταση. Επιχειρήσαμε να περιορίσουμε τα ΜΑΤ πιο μέσα από την οδό Κουζή δηλαδή τον κάθετο δρόμο που χωρίζει κεντρικά τα μπλοκ των Προσφυγικών, έτσι ώστε ν’ ανοίξουμε ζωτικό χώρο για τη γειτονιά, χωρίς να εμποδίσουμε την έρευνα, αλλά κάνοντας αισθητή την παρουσία μας. Αυτό επέτρεψε στη γειτονιά να βγαίνει σιγά σιγά από τα σπίτια της, άλλοι να πάνε στις δουλειές τους και άλλες/οι τα παιδιά στο σχολείο τους. Επίσης, σταμάτησε ο βασανισμός του συντρόφου μας, που για περίπου 3 ώρες βρισκόταν κάτω από καθεστώς αιχμαλωσίας μέσα στο σπίτι του. Όπως μας ενημέρωσε τουλάχιστον ο ίδιος αργότερα, τότε, μετά τα πασχαλιάτικα πυροτεχνήματα της περιφρούρησης, σταμάτησαν και τον μετέφεραν στη ΓΑΔΑ.
Την ίδια στιγμή δεχόμασταν όλο και περισσότερες πληροφορίες κι ενδείξεις για μια δεύτερη επιχείρηση που είχε προαποφασιστεί και η οποία θα πραγματοποιούνταν μετά τις 3.00μ.μ., μετά και την μερική αποφόρτιση από εφημερίες των δύο νοσοκομείων Αγ. Σάββα κι Ελπίς. Γύρω στις 12.00 πραγματοποιήσαμε πορεία μέσα στη γειτονιά και καλέσαμε έκτακτη συνέλευση υπεράσπισης των Προσφυγικών, στο στέκι της κοινότητας, στο 6ο μπλοκ, για τις 4.00μ.μ.. Στις 5.00μ.μ., κατά την διάρκεια της ανοιχτής δημόσια ανακοινωμένης συνέλευσης, ξεκίνησε η επίθεση της καταστολής με ελικόπτερο και ντροουν στον αέρα. Οι περιφρουρήσεις αντιστάθηκαν όσο καλύτερα μπορούσαν δεδομένων των συνθηκών, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο μη κακουργηματικού χαρακτήρα, όχι μόνο για την προστασία από διώξεις δυσανάλογες με το επίδικο, αλλά επίσης και για την προστασία ολόκληρης της κοινοτητας, των παιδιών και των ασθενών της, αλλά και γενικά της ευρύτερης γειτονιάς. Ένα κύμα τρομοκρατίας έπεσε πάνω στο 5ο και 6ο μπλοκ που άφησε παιδιά και άλλους ανθρώπους της γειτονιας σε κρίσεις πανικού που κρατάνε ως σήμερα. Οι δολοφόνοι της ΕΛΑΣ σπάζοντας τις πόρτες των διαμερισμάτων με προτεταγμένα όπλα, απειλώντας όποιον έβλεπαν μπροστά τους επιχειρήσαν να επιβάλουν το καθεστώς της τρομοκρατίας. Μια άρρωστη ηλικιωμένη γυναίκα σε αναπηρικο αμαξίδιο και την κόρη της, μια οικογένεια να κρατά τα παιδιά της σε κρίση πανικού, μια μάνα να χτυπιέται και να πετιέται στο πάτωμα μπροστά στον 12χρονο γιο της, μετά το σπάσιμο της πόρτας τους, μετανάστες και πρόσφυγες να χυπιούνται μέσα στα σπίτια τους και στις σκάλες, σαν άλλη εισβολή στη Γάζα.
Μετά την επιτυχημένη έκβαση της επιχείρησης που άφησε πίσω της σοβαρές απώλειες στις ειδικές δυνάμεις των ΟΠΚΕ-ΕΚΑΜ-ΜΑΤ, οι υπερασπιστές της 22 Νοέμβρη συνελήφθησαν δεχόμενοι ξυλοδαρμούς, πλαστικές σφαίρες, σεξουαλικές κακοποιήσεις και τακτικές βασανισμού αιχμαλώτων πολέμου. Ανάμεσά μας, μια μάνα πρόσφυγας από τη Βενεζουέλα με τα δύο ανήλικα παιδιά, μια πρόσφυγας από την Αφρική, δύο Τούρκοι πολιτικοί πρόσφυγες, τέσσερα ανήλικα αλληλέγγυα συντρόφια, μια έγκυος συντρόφισσα της οποίας βασανιστικά αρνούνταν την μεταφορά της σε νοσοκομείο, καθώς επίσης και ο διεθνώς αναγνωρισμένος φωτορεπόρτερ Νίκος Πηλός, γιατί απλά έκανε τη δουλειά του. Οδηγηθήκαμε στη ΓΑΔΑ, κλειστήκαμε 79 άνθρωποι στοιβαγμένοι/ες στα πατώματα των στενών κελιών με τον διαρκή φωτισμό και το ελάχιστο οξυγόνο για ώρες, χωρίς να ενημερωνόμαστε αν έχουμε συλληφθεί.
Το φρόνημα των συλληφθέντων δεν έσπασε ποτέ, τα συνθήματα μας μέσα στα κελιά της ΓΑΔΑ ενώνονταν με τα συνθήματα των αλληλέγγυων συγκεντρωμένων από έξω και την εκδίωξη της αστυνομίας από την γειτονιά. Οι ρυθμοί μας συντονίστηκαν… Η οργή και η αγωνιστικότητα δεν σταμάτησε ούτε το πρωί, αλλά συνέχισε αμείωτη στην πολύωρη μεταφορά μας στην Καβάλας, την παραμονή μας εκεί και την επίσης πολύωρη αναμονή μας μέσα στα μεταγωγικά λεωφορεία και στην Ευελπίδων. Αυτών που έσπασε το φρόνημα τελικά, ήταν των κρατικών μισθοφόρων.
Η εκδικητικότητα του κράτους και των μηχανισμών του, ιδιαίτερα της φασιστικής κυβέρνησης Μητσοτάκη, επιχειρήθηκε και στην μαζική συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Ευελπίδων. Οι δυνάμεις καταστολής αρνούνταν την παράδοση νερών και τροφίμων από αλληλέγγυες συντρόφισσες. Εκεί, κατα τη διάρκεια της δεύτερης επιθεσης ενάντια στους αλληλέγγυους, χτυπηθηκε σύντροφος δικηγόρος αγωνιστής, που δραστηριοποιείται και στην συνέλευση του ΟΧΙ ΜΕΤΡΟ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ, ο οποίος μάλιστα είχε μόλις απελευθερωθεί μιας και ήταν και ο ίδιος συλληφθείς. Οι μπάτσοι και η κυβέρνηση δεν μπόρεσαν ποτέ να συγχωρήσουν τη δίκαιη αντίσταση μας και την αξιοπρεπή στάση μας και αυτό φάνηκε όχι μόνο στη βία της καταστολής, αλλά και στα υπερμεγεθυμένα κατηγορητήρια συλλογικής ευθύνης ναζιστικού τύπου.
Δεν θα θυματοποιηθούμε απέναντι στην κρατική βία, αν και οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουμε είναι δυσανάλογες, ακόμη κι απέναντι στον αστικό νόμο, προϊόν ακριβώς αυτής της εκδικητικότητας, της ποινικοποίησης αγωνιστών-στριών και του ολοένα πιο απολυταρχικού κράτους. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας ανησυχεί πραγματικά. Κατα τα άλλα όμως, δεν μπορεί να υπαρξει αγώνας χωρίς κόστος, γνωρίζουμε την κρατική βαρβαρότητα και είναι τιμή και καθήκον μας να πέφτουμε για να υπερασπιστούμε τη ζωή και τον αγώνα. Αναμετρηθήκαμε με αξιοπρέπεια απέναντι σε υπέρτερες δυνάμεις. Οι 79 υπερασπιστές των Προσφυγικών στις 22/11/’22 αγωνίστηκαν για όλους τους 400 κατοίκους της κοινότητας και της γειτονιάς των Προσφυγικών και τον καθένα/μία/ένα ξεχωριστά, απέναντι στη δολοφονική επίθεση της καταστολής. Και γνωρίζουμε ότι στο τέλος θα βγάλουμε τον λογαριασμό. Και ο λογαριασμός αυτός είναι πάντα θετικός για όσ@ αγωνίζονται για ένα δίκαιο σκοπό.
Ευχαριστούμε θερμά κάθε συντρόφισσα-σύντροφο-συντρόφι και συλλογικό σώμα που στάθηκε αλληλέγγυο στην υπεράσπιση της γειτονιάς και της κοινότητας της. Καθώς επίσης, για το πλήθος των μηνυμάτων των παρεμβάσεων, των δηλώσεων αλληλεγγύης και των καλεσμάτων κινητοποίησης. Η συντροφικότητά τους μας δίνει δύναμη κι ελπίδα για το κοινό έδαφος αγώνα πάνω στο οποιο βαδίζουμε συλλογικά και ο καθένας/μια/ενα από την θέση του.
Ακόμη περισσότερο θέλουμε να σταθούμε στην στάση των νέων συντρόφων που ήταν και οι περισσότερ@, για το θάρρος και την αυταπάρνησή τους. Για το αλύγιστο σθένος τους απέναντι σε πάνοπλες υπέρτερες δυνάμεις, πλαστικές σφαίρες και γκλοπ, πάνω σε ταράτσες και στηθαία. Από τύχη δεν είχαμε νεκρούς. Στάθηκαν μέχρι τέλους. Αυτή είναι η δύναμη των νέων συντρόφων, που όλοι πρέπει να πιστεύουμε σε αυτήν. Όλοι/ες/@ αυτοί δεν στάθηκαν απλά με αλληλεγγύη στην Κοινότητα των Προσφυγικών, αλλά πραγματικά για αυτό που είναι, μια κοινότητα των ταξικά καταπιεσμένων. Τους αγωνιστές, τους αναρχικούς τους κομμουνιστές τους προσφυγες και τους μετανάστες, τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, τους ψυχικά ευάλωτους, τις οικογένειες. Για όλους και το καθένα από εμάς.
Δεν έχουμε φτάσει σήμερα εδώ από το πουθενά. Εδώ και 13 χρόνια, με όλες τις αντιφάσεις μας ως παιδιά εκπαιδευμένα από αυτό το σύστημα, έχουμε προσπαθήσει να δομήσουμε συντροφικές και πολιτικές σχέσεις που βασίζονται πάνω στην οριζοντιότητα, την εμπιστοσύνη την αλληλεγγύη και την κοινή προοπτική. Γι’ αυτό και σήμερα μπορούμε και δίνουμε με ομοψυχία αυτή τη μάχη.
Υπολογίζουμε το επόμενο διάστημα ως μια κρίσιμη περίοδο για την επιβίωση της γειτονιάς των Προσφυγικών αλλά και μια μεγάλη ευκαιρία για την κοινωνική νομιμοποίηση, την ενίσχυση της αυτονομίας μας και την ακόμη δυνατότερη υπεράσπιση της γειτονιάς μας.
Ζητάμε από το καθέν@ την ενημέρωση του κόσμου για το κοινωνικό εγχείρημα των Προσφυγικών, ώστε να σπάσει η απομόνωση και ο αποκλεισμός. Ζητάμε συντρόφους/ισσες/ια να έρθουν για να ενισχύσουν την κοινότητα των Προσφυγικών. Ζήταμε από τον καθένα και την καθεμιά να σταθεί με αλληλεγγύη με όποιο τρόπο μπορεί.
Για εμάς είναι σαφές. Μέσα από την στοχοποίηση του συντρόφου μας επιχειρείται να ποινικοποιηθεί συνολικά η γειτονιά και η κοινότητα των Κατειλημμένων Προσφυγικών. Η επιχείρηση εγκληματοποίησης της Κοινότητας και της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών από τα παπαγαλάκια του παρακράτους σαν τον Θοδωρή Παναγιωτίδη αποτελούν την πραγματική στοχοθεσία των κατασταλτικών μηχανισμών απέναντι στα κοινωνικά εγχειρήματα βάσης και τις αυτοοργανωμένες κοινότητες. Βρωμάνε κρατική προβοκάτσια.
Οι πολιτικές θέσεις, το οργανωτικό πλαίσιο και η αγωνιστική ιστορία της Κοινότητας και της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών συνιστούν την πιο ισχυρή απάντηση, τόσο απέναντι στους κρατικούς, όσο και στους παρακρατικούς σχεδιασμούς.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ
ΑΝ ΠΕΣΟΥΜΕ ΘΑ ΠΕΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ
ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΤΩΧΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ
Ή ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ Ή ΘΑ ΝΙΚΉΣΟΥΜΕ
