Έφυγε σε ηλικία 93 ετών ο σπουδαίος σκηνοθέτης θεάτρου και δάσκαλος, Λεωνίδας Τριβιζάς. Το δυσάρεστο νέο γνωστοποίησε ο πρόεδρος του ΣΕΗ, Σπύρος Μπιμπίλας στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook.
Ο Λεωνίδας Τριβιζάς γεννήθηκε στην Κέρκυρα, το 1929, φοίτησε, παράλληλα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, από όπου αποφοίτησε το 1956.
Η Νομική τον έχασε, τον κέρδισε όμως στο θέατρο του οποίου υπήρξε ακούραστος εργάτης επί δεκαετίες. Το πρώτο θεατρικό σχήμα που δημιούργησε, το 1961, ήταν το Κυκλικό Θέατρο στο οποίο εργάστηκε για μία τριετία.
Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο και τους θιάσους του Αλέκου Αλεξανδράκη και του Δημήτρη Χορν. Ήταν επίσης ο σκηνοθέτης που έβαλε την υπογραφή του στην θρυλική μουσική παράσταση του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη “Μαγική Πόλις”, που ανέβηκε το καλοκαίρι του 1963 στο θέατρο Παρκ.
Τα χρόνια Δικτατορίας ο Λεωνίδας Τριβιζάς έζησε αυτοεξόριστος στο Παρίσι. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα πρωτοστάτησε στην ίδρυση και λειτουργία του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου (1975–1984) και της ομώνυμης Δραματικής Σχολής.
Πρώτη παράσταση του Λαϊκού Πειραματικού θεάτρου στο «Πορεία» ήταν μια δραματουργική σύνθεση με θέμα τον Γάμο (Γάμοι μικροαστών του Μπρεχτ Γάμος του Τσέχωφ) που έκανε πρεμιέρα στις 10 Οκτωβρίου το 1976. Κορυφαία παράσταση της περιόδου θεωρήθηκε το Ρωμαίικο Πανόραμα του Βαγγέλη Γκούφα, που παίχτηκε για δύο επιτυχημένες σεζόν, με πρωταγωνιστές τους Δημήτρη Καταλειφό, Μάγια Λυμπεροπούλου, Μαριέττα Σγουρδαίου, Σμαράγδα Σμυρναίου, Ναταλία Στεφάνου, Τάσο Υφαντή, Μηνά Χατζησάββα, Τάκη Χρυσικάκο και Αθηνά Κεφαλά.
Άλλες παραστάσεις του Λαϊκού Πειραματικού θεάτρου ήταν η Ερυθρά Νήσος του Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ το 1978, Ο Λάκκος της Αμαρτίας του Γιώργου Μανιώτη το 1979, Ο Μουγγός του Στρατή Καρρά το 1980, Φως στα σκοτάδια του Μπρεχτ το 1981, Εξορία του Παύλου Μάτεσι το 1983, το Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα του Πιραντέλλο το 1985. Παράλληλα, ασχολήθηκε και με την αναβίωση του αρχαίου δράματος το οποίο προσέγγισε με μια σύγχρονη για την εποχή αισθητική.
Όταν έκλεισε για εκείνον ο εξαιρετικά δημιουργικός κύκλος του θεάτρου Πορεία, αποσύρθηκε για κάποια χρόνια από την ενεργό δράση για να επιστρέψει το καλοκαίρι του 1996 σκηνοθετώντας την τραγωδία του Σαίξπηρ Βασιλιάς Ληρ, που ανέβασε ο θίασος του Κώστα Καζάκου με τον οποίο συνεργάστηκε και στην τελευταία του σκηνοθετική δουλειά, το 1998, τον Φάλσταφ, μια ελεύθερη απόδοση της κωμωδίας του Σαίξπηρ «Οι πρόσχαρες κυρίες του Ουίνδσορ».
