Εκδήλωση μνήμης για τα 10 χρόνια από το θάνατο του στιχουργού και ποιητή Άλκη Αλκαίου (κατά κόσμον Βαγγέλης Λιάρος) πραγματοποιήθηκε απόψε στο κέντρο Arch Club (πρώην Αρχιτεκτονική) στο Γκάζι παρουσία του γενικού γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα και εκατοντάδων άλλων ανθρώπων.
Ο Κουτσούμπας σε χαιρετισμό που απηύθυνε στην εκδήλωση αναφέρθηκε στα παιδικά και νεανικά χρόνια του ποιητή ως τα πρώτα του διαβάσματα και τον ερχομό του στην Αθήνα από την Πάργα για να σπουδάσει νομική. Αναφέρθηκε επίσης στο σοβαρό αυτοάνοσο νόσημα που εκδηλώθηκε στα 19 του χρόνια και τον σημάδεψε δυστυχώς για πάντα καθώς και στην απώλεια της μητέρας του σε ηλικία μόλις 43 ετών, το 1971.
«Το 1972, συλλαμβάνεται, φυλακίζεται και βασανίζεται στα μπουντρούμια του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Η κράτησή του στο κολαστήριο φέρνει σαν αποτέλεσμα την οξεία επιδείνωση της υγείας του, που καθόρισε, δυστυχώς, και τη μετέπειτα δύσκολη πορεία» είπε ο Δ. Κουτσούμπας, τονίζοντας ότι ο ‘Αλκης Αλκαίος δεν υποτάχθηκε και δεν έσκυψε το κεφάλι.
Το 1977 δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάστη» το πρώτο ποίημα του ‘Αλκη Αλκαίου, ενώ στη συνέχεια ο Θάνος Μικρούτσικος διάβασε το ποίημα «Φλεβάρης 1848» ενθουσιάστηκε, αναζήτησε τον δημιουργό του με αποτέλεσμα την μελοποίηση του πρώτου τραγουδιού του Άλκη Αλκαίου και την έναρξη μιας «πολύχρονης συνεργασίας και φιλίας, που μας πρόσφερε ορισμένα από τα πιο σπουδαία τραγούδια της σύγχρονης ελληνικής μουσικής».
Όπως είπε «μετά τη δικτατορία, ο ποιητής γίνεται μέλος του ΚΚΕ» και είναι μια περίοδος «πλούσιας δράσης και αναζήτησης, γεμάτη μουσική από τις νυχτερινές μπουάτ της Αθήνας», ενώ η «έντονη κομματική ζωή, όχι μόνο δεν τον αποσπά από την δημιουργία, αλλά του ανοίγει νέους ορίζοντες» καθώς γράφει άρθρα, ποιήματα και διηγήματα στον «Ριζοσπάστη».
Ο Δ. Κουτσούμπας επισήμανε, μεταξύ άλλων, ότι «για τα δύο τραγούδια του, το «Ερωτικό» και τη «Ρόζα», θα μπορούσαν να γίνουν ξεχωριστές διαλέξεις, ξεχωριστές συζητήσεις. Μέσα σε τέσσερις και πέντε στροφές αντίστοιχα, ο ποιητής πλέκει με φυσικότητα τον έρωτα και τον κοινωνικό αγώνα, πορεύεται μέσα στην ιστορία, συγκλονίζεται από τη «μοίρα» της γενιάς του».
Τονίζοντας ότι «σε όλη την πορεία του μέχρι το τέλος», ο Αλκαίος δεν εγκαταλείπει ποτέ το μετερίζι της προοδευτικής πολιτικής ποίησης, τις αξίες και τα ιδανικά του, το όνειρο και την ελπίδα για το καινούργιο που πάντα ξεπροβάλλει, παρά τις απογοητεύσεις και τις προσωρινές ήττες.
Αναφέρθηκε στη συνέχεια στα εξαιρετικά δύσκολα για τον Άλκη Αλκαίο χρόνια μετά το ΄90 ως την 10η Δεκεμβρίου 2012 μέρα που άφησε την τελευταία του πνοή.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο γγ της ΚΕ του ΚΚΕ ανέφερε χαρακτηριστικά:
«Το κόμμα μας θα κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια να μεταδώσει την ποίηση του Άλκη Αλκαίου και θα στηρίξει την προσπάθεια που γίνεται από σύγχρονους τραγουδοποιούς, να μελοποιήσουν ακόμα μεγαλύτερο τμήμα του έργου του. Όλα αυτά, ακριβώς γιατί, μέσα από όλο του το έργο αναδεικνύεται ότι η κοινωνική εξέλιξη, η ίδια η ιστορία, προχωρά μέσα από συγκρούσεις, που όμως αναπόσπαστα περιέχουν, διαμεσολαβούνται, από την ανθρώπινη συνειδητή θέληση και δράση».
