Μία «βροχή» από άστρα θα ζήσουν όσοι τυχεροί ζουν σε περιοχές δίχως φωτορύπανση και ξαστεριά.
Όσοι βρεθούν σε εξωτερικό χώρο λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 21ης Δεκεμβρίου που είναι η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, θα θαυμάσουν την κορύφωση της τελευταίας βροχής των πεφταστεριών των Αρκτίδων κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο.
Οι Αρκτίδες, που παρατηρούνται μεταξύ 17-25 Δεκεμβρίου και παράγουν πέντε έως δέκα μετέωρα την ώρα, προέρχονται από τη σκόνη που άφησε πίσω του ο κομήτης Τατλ, που εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 1790.
Οι διάττοντες φαίνεται να έρχονται από την κατεύθυνση του αστερισμού της Μικρής Άρκτου, εξ ου και το όνομα τους. Καθότι θα ακολουθήσει Νέα Σελήνη στις 23 Δεκεμβρίου, ο ουρανός θα είναι αρκετά σκοτεινός, διευκολύνοντας έτσι την παρατήρηση των αστεριών.
Όταν ο Ήλιος περάσει το χειμερινό ηλιοστάσιο, αρχίζει και πάλι να ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά στον ουρανό, με αποτέλεσμα η ημέρα να κερδίζει ξανά το χαμένο «έδαφος», μέχρις ότου στην εαρινή ισημερία το φως και το σκοτάδι να αποκτήσουν πάλι σχεδόν ίση διάρκεια.
Το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν «πέφτει» πάντα την ίδια ημερομηνία, αλλά κυμαίνεται μεταξύ της 20ής και της 23ης Δεκεμβρίου, με πιο πιθανές ημερομηνίες την 21η και την 22α.
Οι ημερολογιακές αυτές διακυμάνσεις οφείλονται στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο.
Δεκάδες αρχαίοι λαοί διαχρονικά, από τους Σκανδιναβούς ως τους Μάγιας και από τους Πέρσες ως τους Ίνκας, γιόρταζαν το χειμερινό ηλιοστάσιο που σηματοδοτούσε τη «γέννηση» του Ήλιου.
