Μία πρώην γραμματέας που εργαζόταν για τον διοικητή ενός ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης καταδικάστηκε για συνέργεια σε δολοφονίες περισσότερων από 10.505 ανθρώπων. Η Ίμργαρντ Φούρσνερ, 97 ετών, προσλήφθηκε ως έφηβη δακτυλογράφος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Στούτχοφ και εργάστηκε εκεί από το 1943 έως το 1945.
Η Φούρσνερ, μια από τις λίγες γυναίκες που δικάστηκαν για ναζιστικά εγκλήματα εδώ και δεκαετίες, καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης δύο ετών με αναστολή.
Αν και ήταν πολιτικός εργαζόμενος, ο δικαστής συμφώνησε ότι γνώριζε πλήρως τι συνέβαινε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Περίπου 65.000 άνθρωποι πιστεύεται ότι πέθαναν σε φρικτές συνθήκες στο Στούτχοφ, συμπεριλαμβανομένων Εβραίων κρατουμένων, μη Εβραίων Πολωνών και αιχμαλώτων Σοβιετικών στρατιωτών.
Το Στούτχοφ, που βρίσκεται κοντά στο λιμάνι του Γκντανσκ της Πολωνίας, χρησιμοποίησε ποικίλες μεθόδους για να δολοφονήσει τους κρατούμενούς του και χιλιάδες πέθαναν σε θαλάμους αερίων εκεί από τον Ιούνιο του 1944.
Το δικαστήριο στο Ίτζενχο στη βόρεια Γερμανία άκουσε τους επιζώντες του στρατοπέδου, ορισμένοι από τους οποίους πέθαναν κατά τη διάρκεια της δίκης!
Όταν ξεκίνησε η δίκη τον Σεπτέμβριο του 2021, η Ίμργαρντ Φούρσνερ τράπηκε σε φυγή από το γηροκομείο της και τελικά βρέθηκε από την αστυνομία σε έναν δρόμο στο Αμβούργο.
Ο διοικητής του Στούτχοφ, Πολ Βέρνερ Χοπε, φυλακίστηκε το 1955 ως συνεργός στις δολοφονίες και αφέθηκε ελεύθερος πέντε χρόνια αργότερα.
Μια σειρά διώξεων έχει λάβει χώρα στη Γερμανία από το 2011, μετά την καταδίκη του πρώην φρουρού ναζιστικού στρατοπέδου Τζον Ντεμιανγιούκ, η οποία δημιούργησε το προηγούμενο ότι το να είσαι φρουρός ήταν επαρκής απόδειξη για να αποδειχθεί η συνενοχή.
Αυτή η απόφαση σήμαινε επίσης ότι η διοικητική υπάλληλος Φούρσνερ θα μπορούσε να δικαστεί, καθώς συνεργαζόταν απευθείας με τον διοικητή του στρατοπέδου, για την αλληλογραφία γύρω από τους κρατούμενους του Στούτχοφ.
Χρειάστηκαν 40 μέρες για να σπάσει τη σιωπή της στη δίκη, όταν είπε στο δικαστήριο: «Λυπάμαι για όλα όσα έγιναν».
Καθώς ήταν κάτω των 21 ετών τότε, η δίκη έγινε σε ειδικό δικαστήριο ανηλίκων. «Λυπάμαι που ήμουν στο Στούτχοφ εκείνη την εποχή – αυτό είναι το μόνο που μπορώ να πω», είπε.
Οι δικηγόροι υπεράσπισής της υποστήριξαν ότι θα έπρεπε να αθωωθεί λόγω αμφιβολιών γύρω από αυτά που γνώριζε, καθώς ήταν μία από τις πολλές δακτυλογράφους στο γραφείο του Χόπε.
Ωστόσο, ο ιστορικός Στέφαν Χόρντλερ έπαιξε βασικό ρόλο στη δίκη, συνοδεύοντας δύο δικαστές σε μια επίσκεψη στον χώρο του στρατοπέδου. Από την επίσκεψη έγινε σαφές ότι η Φούρσνερ μπορούσε και έβλεπε τις απάνθρωπες συνθήκες στο στρατόπεδο από το γραφείο του διοικητή. Ο ιστορικός είπε στη δίκη ότι 27 μεταφορικά μέσα που μετέφεραν 48.000 άτομα έφτασαν στο Στούτχοφ μεταξύ Ιουνίου και Οκτωβρίου 1944, αφού οι Ναζί αποφάσισαν να επεκτείνουν το στρατόπεδο και να επιταχύνουν τις μαζικές δολοφονίες με τη χρήση αερίου Zyklon B.
Ο Χόρντλερ περιέγραψε το γραφείο του Χόπε ως το «νευραλγικό κέντρο» για όλα όσα συνέβαιναν στο Στούτχοφ.
Η δίκη της Φούρσνερ ενδέχεται να είναι η τελευταία που έλαβε χώρα στη Γερμανία για εγκλήματα της ναζιστικής εποχής, αν και μερικές περιπτώσεις εξακολουθούν να διερευνώνται. Δύο άλλες υποθέσεις έχουν πάει στα δικαστήρια τα τελευταία χρόνια για ναζιστικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο Στούτχοφ.
Πέρυσι, ένας πρώην φύλακας του στρατοπέδου κηρύχθηκε ακατάλληλος για δίκη, παρόλο που το δικαστήριο είπε ότι υπήρχε «υψηλός βαθμός πιθανότητας» να ήταν ένοχος για συνενοχή. Το 2020, ένας άλλος φύλακας στρατοπέδου των SS, ο Μπρούνο Ντέι, καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης δύο ετών για συνέργεια στη δολοφονία περισσότερων από κρατουμένων.
