Εδώ και αρκετούς μήνες περίπου 700 αιτούντες άσυλο προσπαθούσαν να επιβιώσουν σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο στο κέντρο των Βρυξελλών όπου κατέφυγαν λόγω της πτώσης της θερμοκρασίας στο Βέλγιο, αναφέρει το Middle East Monitor.
Οι πρόσφυγες, ως επί το πλείστον από το Αφγανιστάν, το Μαρόκο, την Αλγερία, τη Συρία, την Ερυθραία και τη Σομαλία, έχουν μείνει στο επταώροφο κτίριο στην οδό Παλαίς παρά τους κινδύνους διαφόρων ασθενειών.
Το Βέλγιο αντιμετωπίζει μια κρίση σχετικά με την έλλειψη καταφυγίου για τους αιτούντες άσυλο για περισσότερο από ένα χρόνο.
Σύμφωνα με το άρθρο 3 της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, το συμβαλλόμενο κράτος πρέπει να παρέχει στέγη και εύλογες υλικές συνθήκες σε όσους ζήτησαν άσυλο στη χώρα τους.
Ωστόσο, το Βέλγιο δεν εκπληρώνει την υποχρέωσή του, επικαλούμενο ότι τα κέντρα υποδοχής προσφύγων είναι γεμάτα.
Ένας από τους αιτούντες άσυλο Hitimana Jean de Dieu, 41 ετών, από το Μπουρούντι δήλωσε ότι είναι ιερέας και μετανάστευσε στο Βέλγιο λόγω των δυσμενών συνθηκών ασφαλείας στη χώρα του.
Εκατοντάδες πρόσφυγες κάνουν ουρές σχεδόν κάθε πρωί μπροστά από την έδρα της Βελγικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Υποδοχής Αιτούντων Άσυλο (Fedasil) στις Βρυξέλλες. Έλαβε περισσότερα από 4.000 άσυλα τον Σεπτέμβριο.
Μεγάλες γραμμές διακρίνονται έξω από το Petit Chateau, όπου βρίσκονται τα γραφεία της Fedasil στις Βρυξέλλες, την πρωτεύουσα της ΕΕ.
Παραλαμβάνονται αιτήσεις λίγων ατόμων ενώ οι υπόλοιποι απομακρύνονται από την αστυνομία.
«Χρειαζόμαστε διεθνή προστασία μόνο. Δεν ξέρω αν θα μας δώσουν ένα κέντρο σήμερα ή αύριο. Είναι στο χέρι της κυβέρνησης», είπε ο ντε Ντιέ.
Ο είκοσι επτάχρονος Αφγανός αιτών άσυλο Ιρφανουλάχ Ραχέμι είπε ότι υπέβαλε αίτηση ασύλου πριν από δύο μήνες και ότι του δόθηκε ημερομηνία συνέντευξης για τις 18 Ιανουαρίου 2023, αλλά δεν του δόθηκε μέρος για να μείνει.
Ο Ραχέμι είπε ότι «δεν έχουν κουβέρτες, δεν έχουν υγειονομικές υπηρεσίες, δεν έχουν καλό νερό. Για τον καθένα, ταξιδεύουμε τόσο μακριά εδώ. Και τα περισσότερα από αυτά τα πράγματα μας τα δίνει ο κόσμος».
«Ζητάμε από την κυβέρνηση να μας δώσει μια θέση και να επιταχύνει τη διαδικασία. Έτσι, οι άνθρωποι, οι πρόσφυγες να τεκμηριώνονται το συντομότερο δυνατό και επίσης να δίνονται ευκαιρίες εργασίας, που είναι επίσης μέρος μιας κανονικής κοινωνίας», πρόσθεσε.
Ένας άλλος Αφγανός πρόσφυγας, ο Φαγουάντ Σαφί, ο οποίος έμεινε άστεγος για μήνες παρά τις υποσχέσεις των αρχών, είπε ότι πολλοί από τους Αφγανούς αιτούντες άσυλο ήταν στρατιωτικοί στο Αφγανιστάν κατά την περίοδο πριν από τους Ταλιμπάν.
Ο Σαφί έχει παρόμοια παράπονα για την κατάσταση στο ερειπωμένο κτίριο και το Fedasil.
«Βλέπεις, δεν μας δίνουν καταφύγιο. Όταν τους ρωτάω, απλώς μου είπαν ότι μου έδωσαν χαρτί για να ελέγξω το δελτίο μας και το νοσοκομείο. Οπότε ταυτοποιήστε ποιος είστε και τα λοιπά. Επομένως, αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα για εμάς» είπε.
Ενώ οι πρόσφυγες από την Ασία και την Αφρική έλαβαν ψυχρή απάντηση, το Βέλγιο παρακολουθούσε γρήγορα τις αιτήσεις των Ουκρανών – δίνοντάς τους στη συνέχεια το δικαίωμα σε άδειες παραμονής και εργασίας, καθώς και πρόσβαση σε κοινωνική πρόνοια και στέγαση.
