Η επερχόμενη σκληροπυρηνική ισραηλινή κυβέρνηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει θέσει την επέκταση των εποικισμών στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη στην κορυφή της λίστας των προτεραιοτήτων της, μια ημέρα πριν από την ορκωμοσία της.
Το κόμμα Λικούντ του Νετανιάχου δημοσίευσε τις κατευθυντήριες γραμμές πολιτικής της νέας κυβέρνησης την Τετάρτη, η πρώτη από τις οποίες υπόσχεται να «προωθήσει και να αναπτύξει εποικισμούς σε όλα τα μέρη της γης του Ισραήλ – στη Γαλιλαία, το Νεγκέβ, τα υψώματα του Γκολάν και την Ιουδαία και τη Σαμάρεια» – τα βιβλικά ονόματα για την κατεχόμενη Παλαιστινιακή Δυτική Όχθη.
Η δέσμευση θα μπορούσε να θέσει τη νέα κυβέρνηση σε τροχιά σύγκρουσης με τους στενότερους συμμάχους του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες αντιτίθενται στην κατασκευή οικισμών σε κατεχόμενα εδάφη.
Το Ισραήλ κατέλαβε τη Δυτική Όχθη το 1967 μαζί με τη Λωρίδα της Γάζας και την ανατολική Ιερουσαλήμ.
Η Παλαιστινιακή Αρχή (PA) αναζητά τη Δυτική Όχθη ως την καρδιά ενός μελλοντικού ανεξάρτητου κράτους. Ωστόσο, το Ισραήλ έχει κατασκευάσει δεκάδες εβραϊκούς οικισμούς, παράνομους σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, που σήμερα φιλοξενούν περίπου 500.000 Ισραηλινούς.
Περίπου 2,5 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι ζουν στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και οι μετακινήσεις τους περιορίζονται αυστηρά από τον ισραηλινό στρατό, ο οποίος διαχειρίζεται χωριστούς δρόμους σχεδιασμένους να χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από Εβραίους εποίκους.
Η νέα κυβέρνηση του Νετανιάχου –η πιο θρησκευτική και σκληροπυρηνική στην ιστορία του Ισραήλ– αποτελείται από υπερορθόδοξα κόμματα, μια ακροδεξιά υπερεθνικιστική θρησκευτική παράταξη και το κόμμα του Λικούντ. Αναμένεται να ορκιστεί την Πέμπτη.
Αρκετοί από τους βασικούς συμμάχους του Νετανιάχου, συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων από το κόμμα του Θρησκευτικού Σιωνισμού, είναι υπερεθνικιστές έποικοι της Δυτικής Όχθης.
Την Τετάρτη, ο εισερχόμενος υπουργός Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριτς δήλωσε σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε από τη Wall Street Journal ότι δεν θα υπάρξει «αλλαγή του πολιτικού ή νομικού καθεστώτος» της Δυτικής Όχθης, αντίθετα με τα χρόνια που υποστήριζαν την προσάρτηση ολόκληρης της επικράτειας.
Άσκησε κριτική στην «ασθενή στρατιωτική κυβέρνηση» που διαχειρίζεται τις πολιτικές υποθέσεις για τους Ισραηλινούς εποίκους.
