Ο πόλεμος διά αντιπροσώπων που κάνει το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία «έχει ως κινητήρια δύναμη το κέρδος και τη φιλοδοξία» τονίζει σε συνέντευξη που έδωσε σήμερα στη ρωσική εφημερίδα  Argumenti I Fakti ο γραμματέας του ρωσικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, Νικολάι Πατρούσεφ.

Ο Πατρούσεφ ανέφερε πως η απόφαση της Ουάσιγκτον να αποσύρει τα στρατεύματά της από το Αφγανιστάν μετά από περίπου δύο δεκαετίες ήταν «πρελούδιο» του πολέμου του ΝΑΤΟ διά αντιπροσώπων στην Ουκρανία κατά της Ρωσίας.

«Τα γεγονότα στην Ουκρανία δεν είναι μία σύγκρουση μεταξύ Μόσχας και Κιέβου αλλά μία στρατιωτική σύγκρουση του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και πρώτα και κύρια της Αγγλίας με τη Ρωσία. «Φοβούνται ένα άμεσο αδιέξοδο  επομένως οι καθοδηγητές του ΝΑΤΟ ωθούν στους Ουκρανούς στο θάνατό τους» είπε χαρακτηριστικά ο Γραμματέας του Ρωσικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας.

Υποστήριξε ακόμη πως πίσω από τους ισχυρισμούς Δυτικών αξιωματούχων πως «υπερασπίζονται τον πολιτισμό κατά της βαρβαρότητας» στην Ουκρανία, απλώς έχουν ως κίνητρο εγωιστικά συμφέροντα και «δεν πρόκειται να σώσουν καμία ζωή σε βάρος του δικού τους πλουτισμού και των φιλοδοξιών τους».

Ο Ρώσος αξιωματούχος διέκρινε ένα συγκεκριμένο «μοτίβο» δράσης των ΗΠΑ σε ό,τι αφορά τη δημιουργία απειλών τις οποίες στη συνέχεια έρχονται σαν αυτόκλητοι σωτήρες να διαχειριστούν και να αντιμετωπίσουν. Ανέφερε ως σχετικά παραδείγματα τις περιπτώσεις τρομοκρατικών οργανώσεων όπως η Αλ Κάιντα, το «Ισλαμικό Κράτος» και οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Τόνισε πως οι ΗΠΑ κάνουν ενίοτε «επίδειξη» με τη δολοφονία ανθρώπων όπως ο ιδρυτής της Αλ Κάιντα, Οσάμα μπιν Λάντεν, «ενώ συνεχίζουν την εκπαίδευση και των εξοπλισμό εκατοντάδων άλλων την ίδια στιγμή».

Αναφερόμενος ειδικά στο Αφγανιστάν, ο Πατρούσεφ ανέφερε πως η εκεί ΝΑΤΟϊκή αποστολή είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία θεσμών και σχημάτων διαφθοράς πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, επιμένοντας πως η αποχώρηση των ΗΠΑ από εκεί το 2019 έγινε σε ένα βαθμό γιατί η Ουάσιγκτον
επέλεξε «να εστιάσει στην Ουκρανία και στη σύγκρουση με τη Ρωσία».

Ανέφερε επίσης πως τα συμφέροντα των ΗΠΑ ως χώρας είναι υποδεέστερα  των συμφερόντων μεγάλων πολυεθνικών εταιριών καθώς είναι αυτές στην τελική ανάλυση που υπαγορεύουν τις πολιτικές πολλών κυβερνήσεων. «Αυτές οι δυνάμεις δε λογοδοτούν έχοντας κληρονομήσει μία αποικιοκρατική προσέγγιση που επέτρεψε στις δυτικές χώρες να γίνουν πλούσιες και ισχυρές αλλά δεν επενδύουν πλέον σε εθνικά συμφέροντα».