Η Πυθία του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης), μίλησε. Και ως λύση για την εισοδηματική κρίση με την οποία βρίσκονται αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι στη χώρα μας, πρότεινε τα… αντίθετα από αυτά που μας έχουν επιβάλλει οι δανειστές εδώ και μια δεκαετία!

Παραφρόνησαν, λοιπόν, οι… μάστορες του Διεθνούς Οργανισμού και έσπασαν την περιβόητη οικονομική «εργαλειοθήκη» τους, την οποία με τόση επιμονή μας επέβαλαν;

Γιατί ζητούν τώρα την ενίσχυση των κλαδικών συμβάσεων; Γιατί μας προειδοποιούν στην τελευταία έκθεση τους ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού από μόνη της βλάπτει την παραγωγικότητα;

Γιατί προτάσσουν την δημιουργία μόνιμου μηχανισμού κοινωνικής στήριξης για τους οικονομικά ασθενέστερους; Μήπως έκαναν ρεσάλτο στην Γραμματεία του ΟΟΣΑ, στο Παρίσι, κομμουνιστικά ή αναρχικά στοιχεία;

Θα δούμε τις επόμενες ημέρες στους τηλεοπτικούς μας δέκτες αλλόφρονες νεοφιλελεύθερους να προβαίνουν στο απονενοημένο διάβημα, σε σάλτο μορτάλε από τα παράθυρα των ακριβών γραφείων τους με τα δρύινα έπιπλα;

Όχι, βέβαια.

Οι συντάκτες της έκθεσης γνωρίζουν πολύ καλά ότι:

• Ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το διεθνώς καθορισμένο όριο της φτώχειας.
• Η κατ’ αποκοπή στήριξη των ασθενέστερων χωρίς καμία σύνδεση με τον κατώτατο μισθό, διατηρεί εσαεί τα κατώτατα εισοδηματικά όρια σε χαμηλά επίπεδα.

Κι αυτό γιατί ο κατώτατος μισθός αφορά σε περίπου 700.000 εργαζόμενους, όσους απασχολούνται με ευέλικτες μορφές εργασίας, το επίδομα ανεργίας και άλλα 23 επιδόματα. Επίσης, η αύξηση των κατώτατων μισθών δημιουργεί έναν βατήρα, ώστε οι διαπραγματεύσεις για τις κλαδικές συμβάσεις να ξεκινήσουν από υψηλότερο επίπεδο.

– Οι κλαδικές συμβάσεις, έχουν ήδη υποστεί καθίζηση εξαιτίας των μνημονιακών ρυθμίσεων. Σύμφωνα με τα στοιχεία των συνδικάτων, οι κλαδικές συμβάσεις καλύπτουν – μόλις και μετά βίας – 950.000 εργαζόμενους (το 25% του συνόλου), ενώ εκτός ομπρέλας κλαδικών συμβάσεων εκτιμάται ότι βρίσκονται σχεδόν 3 εκατομμύρια εργαζόμενοι. Μόνο πέντε συμβάσεις έχουν χαρακτηριστεί ως γενικώς υποχρεωτικές, ενώ οι υπόλοιπες δεν εφαρμόζονται από τις επιχειρήσεις -μη μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων που συνυπέγραψαν.

– Παράλληλα, η εργοδοτική πλευρά ζητά ασφαλιστικά, φορολογικά και ενεργειακά ανταλλάγματα προκειμένου να συνομολογήσει σε μια περιορισμένη αύξηση στον κατώτατο μισθό και φυσικά δεν φέρεται διατεθειμένη για μεγαλύτερες παραχωρήσεις ως προς τις κλαδικές συμβάσεις, όπου δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση στα παντός είδους…κουπόνια.

– Επιπλέον, με τις μνημονιακές ρυθμίσεις περιορίστηκε δραματικά η όποια δυνατότητα του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας προς την κατεύθυνση της κατοχύρωσης κλαδικών συμβάσεων ακόμη και παρά την αντίθετη άποψη των εργοδοτών.

Τα παραπάνω διαμορφώνουν και το κυβερνητικό αφήγημα περί «ενθάρρυνσης των κοινωνικών εταίρων στην υπογραφή κλαδικών συμβάσεων», με ταυτόχρονη όμως αδυναμία επιβολής τους, λόγω της ισχύουσας νομοθεσίας…

Οι λόγοι διατήρησης της επαχθούς μνημονιακής νομοθεσίας σε μια χώρα, η οποία -κατά τους κυβερνώντες- έχει βγει από τα μνημόνια, παραμένουν αδιευκρίνιστοι.

Με τον τρόπο αυτό, ο ΟΟΣΑ δημιουργεί έναν λαβύρινθο φτώχειας για τους εργαζόμενους με τον κατώτατο μισθό να παραμένει σε εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο, το κόστος ζωής να έχει εκτιναχθεί, ελάχιστα επιδόματα για φτωχότερους και ευχές για την ενίσχυση των κλαδικών συμβάσεων, οι οποίες στην χώρα μας είναι νομοθετικά αποδυναμωμένες.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ:

• Η προηγούμενη αύξηση των κατώτατων αποδοχών, της τάξεως του 10%, δεν συνέβαλε ως προς την ενίσχυση της παραγωγικότητας.
• Σε σχέση με τον μέσο και με τον διάμεσο μισθό στον ιδιωτικό τομέα, ο κατώτατος μισθός είναι σημαντικά υψηλός. Ωστόσο, ο Οργανισμός παραδέχεται ότι οι κατώτατες αποδοχές στην Ελλάδα βρίσκονται στη δεύτερη θέση πιο κοντά στο όριο της φτώχειας, μεταξύ των χωρών- μελών του.
• Πρέπει να δημιουργηθεί ένα σύστημα το οποίο θα εξασφαλίζει κοινωνική στήριξη για τα πιο φτωχά νοικοκυριά και να αποσυνδεθεί από τον κατώτατο μισθό.
• Συστήνεται να υπάρξει μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, έτσι ώστε να αυξηθούν οι κλαδικές συμβάσεις, καθώς τότε θα υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη στήριξη στο εισόδημα των εργαζομένων.

Αν παραστούμε στα εγκαίνια του λαβυρίνθου, σύντομα θα είμαστε και φιλοξενούμενοι (έγκλειστοι) σε αυτόν.