Την πρωτοχρονιά που πέρασε, ο πρόεδρος Λούλα μετά την ορκωμοσία του απηύθυνε, όπως είθισται, μια προγραμματική ομιλία προς τον λαό της Βραζιλίας. Φαίνεται μέχρι στιγμής πως η κατεύθυνση που έδωσε έχει μπει στις ράγες. Η επιλογή των υπουργών του έγινε με ένα μάτι στις ισορροπίες στο κοινοβούλιο, αλλά σε κρίσιμες θέσεις κλειδιά έχουν μπει πρόσωπα που συμμερίζονται την φιλοσοφία του. Από τον πρώην δήμαρχο του Σάο Πάολο και υποψήφιο του PT Fernando Haddad, μέχρι την ακτιβίστρια του Αμαζονίου Marina Silva ως υπουργό περιβάλλοντος. Επέλεξε συνολικά 11 γυναίκες υπουργούς, αριθμό ρεκόρ για τη Βραζιλία.
Στην ομιλία του ο Λούλα προειδοποίησε για αυτό που συνέβη λίγες μέρες αργότερα, την προσπάθεια των Μπολσοναριστών να επιτεθούν στην δημοκρατία. Τα γεγονότα έχουν συσπειρώσει τη βάση του και καταδικάζονται από τη συντριπτική πλειονότητα των Βραζιλιάνων.
Ακολoυθεί η ιστορική ομιλία του προέδρου Λούλα:
Θέλω να ξεκινήσω απευθύνοντας θερμό χαιρετισμό στον καθένα από εσάς, ώστε να θυμηθώ και να ανταποδώσω τη στοργή και τη δύναμη που λάμβανα καθημερινά από τον λαό της Βραζιλίας που εκπροσωπήθηκε από την αγρυπνία Lula Livre, σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου.
Σήμερα, σε μια από τις πιο ευτυχισμένες ημέρες της ζωής μου, ο χαιρετισμός που σας απευθύνω δεν θα μπορούσε να είναι άλλος, παρά πολύ απλός και ταυτόχρονα τόσο γεμάτος νόημα: Καλησπέρα, λαέ της Βραζιλίας!
Την ευγνωμοσύνη μου σε εσάς που αντιμετωπίσατε την πολιτική βία πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την προεκλογική εκστρατεία, που καταλάβατε τα κοινωνικά δίκτυα και βγήκατε στους δρόμους κάτω από ήλιο και βροχή, έστω και αν ήταν μόνο για να κερδίσετε μια και μόνο πολύτιμη ψήφο. Που είχατε το θάρρος να φορέσετε τη μπλούζα μας και, ταυτόχρονα, να κυματίσετε τη βραζιλιάνικη σημαία όταν μια βίαιη και αντιδημοκρατική μειοψηφία προσπάθησε να λογοκρίνει τα χρώματά μας και να οικειοποιηθεί το πράσινο και το κίτρινο που ανήκει σε όλους τους Βραζιλιάνους. Σε εσάς, που ήρθατε από όλες τις γωνιές αυτής της χώρας, από κοντά ή από μακριά, με αεροπλάνο, με λεωφορείο, με αυτοκίνητο ή στο πίσω μέρος ενός φορτηγού, με μοτοσικλέτα, με ποδήλατο, ακόμα και με τα πόδια, σε ένα πραγματικό καραβάνι ελπίδας για αυτή τη γιορτή της δημοκρατίας.
Θέλω όμως να απευθυνθώ και σε όσους επέλεξαν άλλους υποψηφίους. Θα κυβερνήσω για 215 εκατομμύρια Βραζιλιάνους, και όχι μόνο για εκείνους που με ψήφισαν. Θα κυβερνήσω για όλους, κοιτάζοντας προς το λαμπρό κοινό μας μέλλον και όχι μέσα από τον καθρέφτη ενός παρελθόντος διχασμού και μισαλλοδοξίας. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για μια χώρα που βρίσκεται σε μόνιμη εμπόλεμη κατάσταση ή για μια οικογένεια που ζει σε δυσαρμονία. Ήρθε η ώρα να επανασυνδεθούμε με φίλους και οικογένειες, δεσμούς που ράγισαν από τη ρητορική του μίσους και τη διάδοση τόσων ψεμάτων. Αρκετά με το μίσος, τις ψεύτικες ειδήσεις, τα όπλα και τις βόμβες. Ο λαός μας θέλει ειρήνη για να εργαστεί, να σπουδάσει, να φροντίσει τις οικογένειές του και να είναι ευτυχισμένος. Η εκλογική διαμάχη έχει τελειώσει.
Επαναλαμβάνω αυτό που είπα στην ομιλία μου μετά τη νίκη στις 30 Οκτωβρίου, για την ανάγκη να ενωθεί η χώρα. Δεν υπάρχουν δύο Βραζιλίες. Είμαστε μια ενιαία χώρα, ένας ενιαίος λαός, ένα μεγάλο έθνος. Είμαστε όλοι Βραζιλιάνοι και μοιραζόμαστε την ίδια αρετή. Δεν τα παρατάμε ποτέ. Ακόμα κι αν μαδήσουν όλα τα λουλούδια μας, ένα προς ένα, πέταλο προς πέταλο, ξέρουμε ότι είναι πάντα καιρός να τα ξαναφυτέψουμε και ότι θα έρθει η άνοιξη, και η άνοιξη έχει ήδη έρθει. Σήμερα η χαρά παίρνει τη Βραζιλία αγκαλιά με την ελπίδα.
Αγαπητοί μου φίλοι, διάβασα πρόσφατα ξανά την ομιλία της πρώτης ορκωμοσίας μου ως Προέδρου το 2003, και αυτό που διάβασα έκανε ακόμη πιο φανερό πόσο πολύ έχει οπισθοδρομήσει η Βραζιλία. Εκείνη την 1η Ιανουαρίου του 2003, εδώ σε αυτό το μέρος, ο αγαπητός μου αντιπρόεδρος José Alencar και εγώ δεσμευτήκαμε να ανακτήσουμε την αξιοπρέπεια και την αυτοεκτίμηση του βραζιλιάνικου λαού. Και τα καταφέραμε. Να επενδύσουμε για να βελτιώσουμε τις συνθήκες διαβίωσης εκείνων που το έχουν περισσότερο ανάγκη, και το κάναμε. Να φροντίσουμε για την υγεία και την παιδεία, και το κάναμε. Αλλά η κύρια δέσμευση που αναλάβαμε το 2003 ήταν να καταπολεμήσουμε την ανισότητα και την ακραία φτώχεια και να εγγυηθούμε σε κάθε άνθρωπο σε αυτή τη χώρα το δικαίωμα να τρώει πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό κάθε μέρα, και τηρήσαμε αυτή τη δέσμευση, βάλαμε τέλος στην πείνα και τη δυστυχία και μειώσαμε σημαντικά την ανισότητα.
Δυστυχώς, σήμερα, 20 χρόνια μετά, επιστρέφουμε σε ένα παρελθόν που νομίζαμε ότι είχε ταφεί. Πολλά από όσα κάναμε ανατράπηκαν με ανεύθυνο και εγκληματικό τρόπο. Η ανισότητα και η ακραία φτώχεια βρίσκονται και πάλι σε άνοδο. Η πείνα επέστρεψε, και όχι μοιραία, όχι από φυσικά αίτια ούτε από τη θεία βούληση. Η πείνα. Η επιστροφή της πείνας είναι ένα έγκλημα, το πιο σοβαρό από όλα τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εναντίον του βραζιλιάνικου λαού. Η πείνα είναι η κόρη της ανισότητας, η οποία είναι η μητέρα των μεγάλων κακών που καθυστερούν την ανάπτυξη της Βραζιλίας. Η ανισότητα μειώνει την χώρα μας, μεγέθους ηπείρου, διαιρώντας την σε μη αναγνωρίσιμα κομμάτια. Από τη μία πλευρά ένα μικρό τμήμα του πληθυσμού που έχει τα πάντα, από την άλλη πλευρά ένα πλήθος που στερείται τα πάντα και μια μεσαία τάξη που φτωχαίνει χρόνο με το χρόνο εξαιτίας των αδικιών της κυβέρνησης. Μαζί είμαστε δυνατοί, διχασμένοι θα είμαστε πάντα η χώρα του μέλλοντος που δεν φτάνει ποτέ και που ζει σε μόνιμο χρέος με τους ανθρώπους της. Αν θέλουμε να χτίσουμε το μέλλον μας σήμερα, αν θέλουμε να ζήσουμε σε μια πλήρως ανεπτυγμένη χώρα για όλους, δεν μπορεί να υπάρχει χώρος για τόσες ανισότητες. Η Βραζιλία είναι σπουδαία, αλλά το πραγματικό μεγαλείο μιας χώρας έγκειται στην ευτυχία των ανθρώπων της, και κανείς δεν είναι πραγματικά ευτυχισμένος εν μέσω τόσο μεγάλης ανισότητας.
Φίλοι μου, όταν μιλάω για διακυβέρνηση, εννοώ την φροντίδα. Περισσότερο από το να κυβερνώ, θα φροντίσω αυτή τη χώρα και τον βραζιλιάνικο λαό με μεγάλη στοργή. Τα τελευταία χρόνια η Βραζιλία ξανάγινε μία από τις πιο άνισες χώρες στον κόσμο. Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που είδαμε τέτοια εγκατάλειψη και αποθάρρυνση στους δρόμους. Μητέρες να σκάβουν στα σκουπίδια αναζητώντας τροφή για τα παιδιά τους. Ολόκληρες οικογένειες να κοιμούνται στην ύπαιθρο, αντιμετωπίζοντας το κρύο, τη βροχή και το φόβο. Παιδιά να πουλάνε καραμέλες ή να ζητιανεύουν ενώ θα έπρεπε να είναι στο σχολείο και να ζουν την γεμάτη παιδική ηλικία που δικαιούνται. Άνεργοι εργάτες και εργάτριες, που κρατάνε στα φανάρια χαρτονένιες πινακίδες με τη φράση που μας φέρνει όλους σε αμηχανία: “Παρακαλώ βοηθήστε με”. Ουρές στην πόρτα των κρεοπωλείων ψάχνοντας κόκαλα για να ανακουφίσουν την πείνα και, ταυτόχρονα, ουρές αναμονής για να αγοράσουν εισαγόμενα αυτοκίνητα και ιδιωτικά τζετ. Μια τέτοια κοινωνική άβυσσος αποτελεί εμπόδιο στην οικοδόμηση μιας πραγματικά δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας και μιας σύγχρονης και ευημερούσας οικονομίας.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εγώ και ο αντιπρόεδρός μου Geraldo Alckmin αναλαμβάνουμε σήμερα, ενώπιον σας και όλου του βραζιλιάνικου λαού, τη δέσμευση να αγωνιστούμε μέρα και νύχτα κατά κάθε μορφής ανισότητας στη χώρα μας. Ανισότητα εισοδήματος, ανισότητα φύλου και φυλής, ανισότητα στην αγορά εργασίας, στην πολιτική εκπροσώπηση, στην σταδιοδρομία στο δημόσιο, ανισότητα στην πρόσβαση στην υγεία, στην εκπαίδευση και σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες. Ανισότητα μεταξύ του παιδιού που πηγαίνει στο καλύτερο ιδιωτικό σχολείο και του παιδιού που γυαλίζει παπούτσια στο σταθμό των λεωφορείων χωρίς σχολείο και χωρίς μέλλον, μεταξύ του παιδιού που χαίρεται με το παιχνίδι που μόλις πήρε ως δώρο και του παιδιού που κλαίει από την πείνα το βράδυ των Χριστουγέννων. Ανισότητα μεταξύ εκείνων που πετάνε το φαγητό και εκείνων που τρώνε μόνο αποφάγια. Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι το πλουσιότερο 5% των ανθρώπων σε αυτή τη χώρα έχει το ίδιο μερίδιο εισοδήματος με το υπόλοιπο 95%. Ότι έξι Βραζιλιάνοι δισεκατομμυριούχοι έχουν πλούτο που ισοδυναμεί με τα περιουσιακά στοιχεία των 100 εκατομμυρίων φτωχότερων ανθρώπων της χώρας. Ότι ένας εργαζόμενος που κερδίζει τον κατώτατο μηνιαίο μισθό χρειάζεται 19 χρόνια για να λάβει το ισοδύναμο των όσων λαμβάνει ένας υπερπλούσιος σε έναν μόνο μήνα. Και ότι δεν έχει νόημα να ανεβάζουμε τα παράθυρα ενός πολυτελούς αυτοκινήτου για να μην βλέπουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας που συνωστίζονται κάτω από τις οδογέφυρες, στερούμενοι τα πάντα. Η πραγματικότητα είναι εκεί σε κάθε γωνία.
Φίλοι μου, είναι απαράδεκτο να συνεχίζουμε να ζούμε με προκαταλήψεις, διακρίσεις και ρατσισμό. Είμαστε ένας λαός πολλών χρωμάτων και όλοι μας πρέπει να έχουμε τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ευκαιρίες. Κανείς δεν θα είναι πολίτης δεύτερης κατηγορίας, κανείς δεν θα έχει περισσότερη ή λιγότερη υποστήριξη από το κράτος, κανείς δεν θα είναι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσει περισσότερα ή λιγότερα εμπόδια μόνο και μόνο λόγω του χρώματος της επιδερμίδας του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο επανασυστήνουμε το Υπουργείο Φυλετικής Ισότητας, για να θάψουμε την τραγική κληρονομιά του δουλοκτητικού μας παρελθόντος. Οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν ανάγκη οριοθέτησης των εδαφών τους και απαλλαγής από απειλές από παράνομες και ληστρικές οικονομικές δραστηριότητες, έχουν ανάγκη διατήρησης του πολιτισμού τους, σεβασμού της αξιοπρέπειάς τους και εγγύησης της βιωσιμότητας. Δεν αποτελούν εμπόδιο για την ανάπτυξη. Είναι φύλακες των ποταμών και των δασών μας και θεμελιώδες μέρος του μεγαλείου μας ως έθνος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δημιουργούμε το Υπουργείο Αυτοχθόνων Λαών για να καταπολεμήσουμε 500 χρόνια ανισότητας. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε με την απεχθή καταπίεση που επιβάλλεται στις γυναίκες, οι οποίες υφίστανται καθημερινά βία στους δρόμους και μέσα στα ίδια τους τα σπίτια. Είναι απαράδεκτο να συνεχίζουν να λαμβάνουν χαμηλότερους μισθούς από τους άνδρες, όταν κατά την άσκηση του ίδιου λειτουργήματος χρειάζεται να διεκδικούν όλο και περισσότερο χώρο στις αποθαρρυντικές συνθήκες αυτής της χώρας, στην πολιτική, στην οικονομία, σε όλους τους στρατηγικούς τομείς. Οι γυναίκες πρέπει να είναι αυτό που επιθυμούν να είναι, πρέπει να είναι εκεί που επιθυμούν να είναι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο επαναφέρουμε το Υπουργείο Γυναικών. Νικήσαμε στις εκλογές με στόχο την καταπολέμηση της ανισότητας και των επακόλουθών της. Και αυτό θα είναι το μεγάλο αποτύπωμα της κυβέρνησής μας, από αυτή τη θεμελιώδη μάχη θα προκύψει μια μεταμορφωμένη χώρα, μια μεγάλη και ευημερούσα χώρα, ισχυρή και δίκαιη, μια χώρα όλων από όλους και για όλους, μια γενναιόδωρη και αλληλέγγυα χώρα που δεν θα αφήνει κανέναν πίσω.
Αγαπητοί μου σύντροφοι, αναλαμβάνω εκ νέου τη δέσμευση να φροντίσω όλους τους Βραζιλιάνους, ιδίως εκείνους που το έχουν περισσότερο ανάγκη, να τερματίσω την πείνα σε αυτή τη χώρα για άλλη μια φορά, να βγάλω τους φτωχούς από τη ουρά για τα κόκαλα και να τους βάλω ξανά στον προϋπολογισμό της Ένωσης. Έχουμε μια τεράστια κληρονομιά που παραμένει ζωντανή στη μνήμη κάθε Βραζιλιάνου, είτε επωφελήθηκε είτε όχι από τις δημόσιες πολιτικές, που έφεραν επανάσταση σε αυτή τη χώρα. Αλλά δεν μας ενδιαφέρει να ζούμε στο παρελθόν. Ως εκ τούτου, μακριά από κάθε νοσταλγία, η κληρονομιά μας θα είναι πάντα ο καθρέφτης του μέλλοντος που θα οικοδομήσουμε για αυτή τη χώρα. Επί των κυβερνήσεών μας, η Βραζιλία συμφιλίωσε οικονομική ανάπτυξη ρεκόρ με τη ευρύτερη κοινωνική ένταξη στην ιστορία και έγινε η έκτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, την ίδια στιγμή που 36 εκατομμύρια Βραζιλιάνοι βγήκαν από την ακραία φτώχεια και δημιουργήσαμε περισσότερες από 20 εκατομμύρια θέσεις εργασίας με υπογεγραμμένες κάρτες εργασίας και όλα τα δικαιώματα εγγυημένα. Προσαρμόζαμε τον κατώτατο μισθό πάντα πάνω από τον πληθωρισμό. Σπάσαμε ρεκόρ επενδύσεων στην εκπαίδευση, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο, για να κάνουμε τη Βραζιλία επίσης εξαγωγέα ευφυΐας και γνώσης και όχι μόνο εξαγωγέα εμπορευμάτων και πρώτων υλών. Υπερδιπλασιάσαμε τον αριθμό των φοιτητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και ανοίξαμε την πόρτα των πανεπιστημίων για τη φτωχή νεολαία αυτής της χώρας. Νέοι λευκοί, μαύροι και ιθαγενείς, για τους οποίους το πανεπιστημιακό πτυχίο ήταν άπιαστο όνειρο, έγιναν γιατροί. Πολεμήσαμε μια από τις μεγάλες εστίες ανισότητας, την πρόσβαση στην υγεία, γιατί το δικαίωμα στη ζωή δεν μπορεί να είναι όμηρος του ποσού των χρημάτων που έχει κάποιος στην τράπεζα. Δημιουργήσαμε το Farmácia Popular (Λαϊκό Φαρμακείο), το οποίο παρείχε φάρμακα σε όσους τα είχαν περισσότερο ανάγκη, και ακόμη περισσότερο, το οποίο προσέφερε περίθαλψη σε περίπου 60 εκατομμύρια Βραζιλιάνους στα περίχωρα των μεγάλων πόλεων και στα πιο απομακρυσμένα μέρη της Βραζιλίας. Δημιουργήσαμε το Smiling Brazil για να φροντίζουμε τη στοματική υγεία όλων των Βραζιλιάνων. Ενισχύσαμε το ενιαίο μας σύστημα υγείας. Και θέλω με την ευκαιρία να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τους επαγγελματίες του SUS για το σπουδαίο έργο τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αντιμετωπίζοντας με γενναιότητα έναν ιό, έναν θανατηφόρο ιό, και μια ανεύθυνη και απάνθρωπη κυβέρνηση.
Στις κυβερνήσεις μας επενδύσαμε στην οικογενειακή γεωργία και στους μικρούς και μεσαίους αγρότες, που είναι υπεύθυνοι για το 70% των τροφίμων που φτάνουν στα τραπέζια μας, και το κάναμε αυτό χωρίς να παραμελήσουμε τις αγροτικές επιχειρήσεις, οι οποίες έλαβαν επενδύσεις για σοδειές ρεκόρ κάθε χρόνο. Λάβαμε συγκεκριμένα μέτρα για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και μειώσαμε την αποψίλωση του Αμαζονίου κατά περισσότερο από 80%. Η Βραζιλία εδραιώθηκε ως παγκόσμιο σημείο αναφοράς στον αγώνα κατά της ανισότητας και της πείνας και έγινε διεθνώς σεβαστή για την ενεργό και αγέρωχη εξωτερική της πολιτική. Καταφέραμε να επιτύχουμε όλα αυτά, ενώ παράλληλα φροντίσαμε τα οικονομικά της χώρας με απόλυτη υπευθυνότητα- δεν ήμασταν ποτέ ανεύθυνοι με το δημόσιο χρήμα. Δημιουργήσαμε δημοσιονομικό πλεόνασμα κάθε χρόνο, εξαλείψαμε το εξωτερικό χρέος, συσσωρεύσαμε αποθέματα ύψους 370 δισεκατομμυρίων δολαρίων και μειώσαμε το εξωτερικό χρέος σχεδόν στο μισό από αυτό που ήταν όταν αναλάβαμε την εξουσία. Στις κυβερνήσεις μας δεν υπήρξαν ποτέ και δεν θα υπάρξουν ποτέ περιττές δαπάνες. Πάντα επενδύαμε και θα επενδύσουμε ξανά στο πιο πολύτιμο περιουσιακό μας στοιχείο, που είναι ο λαός της Βραζιλίας.
Δυστυχώς, πολλά από αυτά που χτίσαμε σε 13 χρόνια καταστράφηκαν σε λιγότερο από τα μισά. Πρώτα με το πραξικόπημα κατά της προέδρου Dilma το 2016 και στη συνέχεια με τα τέσσερα χρόνια μιας κυβέρνησης εθνικής καταστροφής, την κληρονομιά της οποίας η ιστορία δεν θα συγχωρήσει ποτέ: 700.000 Βραζιλιάνοι που πέθαναν από covid-19, 125 εκατομμύρια που υποφέρουν από κάποιο βαθμό επισιτιστικής ανασφάλειας από μέτρια έως πολύ σοβαρή, και 33 εκατομμύρια που πεινούν. Αυτοί είναι μερικοί μόνο αριθμοί που στην πραγματικότητα δεν είναι απλώς αριθμοί, στατιστικές και δείκτες. Είναι άνθρωποι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά που είναι θύματα μιας κακοδιοίκησης που τελικά ηττήθηκε από το λαό στις ιστορικές εκλογές της 30ης Οκτωβρίου 2022. Οι τεχνικές ομάδες του μεταβατικού υπουργικού συμβουλίου που συντονίζει ο αντιπρόεδρός μου Alckmin, οι οποίες επί δύο μήνες έψαξαν τα πεπραγμένα της προηγούμενης κυβέρνηση, έχουν αποκαλύψει τις πραγματικές διαστάσεις της τραγωδίας
Αυτό που υπέστη ο λαός της Βραζιλίας τα τελευταία χρόνια ήταν η αργή και σταδιακή υλοποίηση μιας πραγματικής γενοκτονίας. Θέλω να παραθέσω, ως παράδειγμα, ένα μικρό απόσπασμα από τις εκατό σελίδες αυτής της πραγματικής έκθεσης για το χάος, την οποία συνέταξε το μεταβατικό υπουργικό συμβούλιο. Η έκθεση αναφέρει: Η Βραζιλία έσπασε τα ρεκόρ γυναικοκτονιών. Οι πολιτικές φυλετικής ισότητας έχουν υποστεί σοβαρά πλήγματα. Η πολιτική για τη νεολαία διαλύθηκε και τα δικαιώματα των ιθαγενών δεν έχουν παραβιαστεί ποτέ τόσο πολύ στην πρόσφατη ιστορία της χώρας. Τα σχολικά βιβλία που θα χρησιμοποιηθούν το σχολικό έτος 2023 δεν έχουν ακόμη αρχίσει να τυπώνονται. Υπάρχει έλλειψη φαρμάκων στο λαϊκό φαρμακείο και κανένα απόθεμα εμβολίων για να αντιμετωπιστούν οι νέες παραλλαγές του covid-19. Υπάρχει έλλειψη πόρων για την αγορά σχολικών γευμάτων. Τα πανεπιστήμια κινδυνεύουν να μην ολοκληρώσουν τη ακαδημαϊκή χρονιά. Δεν υπάρχουν πόροι για την Πολιτική Προστασία και την πρόληψη ατυχημάτων και καταστροφών. Και αυτός που πληρώνει το λογαριασμό για αυτό το μπλακ άουτ είναι, για άλλη μια φορά, ο λαός της Βραζιλίας.
Φίλοι μου, αυτά τα τελευταία χρόνια ζήσαμε, χωρίς αμφιβολία, μια από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας μας, μια εποχή σκιών, αβεβαιότητας και πολλών δεινών. Όμως αυτός ο εφιάλτης έλαβε τέλος μέσω της κυρίαρχης ψήφου στις πιο σημαντικές εκλογές μετά τον επανεκδημοκρατισμό της χώρας. Εκλογές που κατέδειξαν τη δέσμευση του βραζιλιάνικου λαού στη δημοκρατία και τους θεσμούς της. Αυτή η εξαιρετική νίκη της δημοκρατίας μας αναγκάζει να κοιτάξουμε μπροστά και να ξεχάσουμε τις διαφορές μας, οι οποίες είναι πολύ μικρότερες από αυτό που μας ενώνει για πάντα: την αγάπη για τη Βραζιλία και την ακλόνητη πίστη στον λαό μας.
Τώρα είναι η ώρα να αναζωπυρώσουμε τη φλόγα της ελπίδας, της αλληλεγγύης και της αγάπης για τον γείτονά μας. Τώρα είναι η ώρα να φροντίσουμε ξανά τη Βραζιλία και τον βραζιλιάνικο λαό, να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας, να αναπροσαρμόσουμε τον κατώτατο μισθό πάνω από τον πληθωρισμό, να μειώσουμε την τιμή των τροφίμων, να δημιουργήσουμε ακόμη περισσότερες διαθέσιμες θέσεις στα πανεπιστήμια, να επενδύσουμε σημαντικά στην υγεία, την παιδεία, την επιστήμη και τον πολιτισμό. Συνεχίστε τα έργα υποδομής του Minha Casa, Minha Vida [πρόγραμμα λαϊκής κατοικίας], που εγκαταλείφθηκαν από την αμέλεια της κυβέρνησης που πλέον έχει αποχωρήσει. Είναι καιρός να φέρουμε επενδύσεις και να επαναβιομηχανοποιήσουμε τη Βραζιλία, να καταπολεμήσουμε ξανά την κλιματική αλλαγή και να βάλουμε μια για πάντα τέλος στην καταστροφή των οικοσυστημάτων μας, ιδιαίτερα του αγαπημένου μας Αμαζονίου. Πρέπει να ξεφύγουμε από τη διεθνή απομόνωση και να ξαναρχίσουμε τις σχέσεις με όλες τις χώρες του κόσμου. Δεν είναι ώρα για στείρες δυσαρέσκειες. Τώρα είναι η ώρα για τη Βραζιλία να κοιτάξει μπροστά και να χαμογελάσει ξανά. Ας γυρίσουμε αυτή τη σελίδα και ας γράψουμε μαζί ένα νέο και αποφασιστικό κεφάλαιο στην ιστορία μας.
Η κοινή μας πρόκληση είναι να δημιουργήσουμε μια δίκαιη, χωρίς αποκλεισμούς, βιώσιμη και δημιουργική, δημοκρατική και κυρίαρχη χώρα για όλους τους Βραζιλιάνους. Έχω επιμείνει να λέω καθ’ όλη τη διάρκεια της εκστρατείας: Η Βραζιλία είναι ανθεκτική. Και το ξαναλέω με απόλυτη πεποίθηση, ακόμη και μπροστά στην εικόνα καταστροφής που αποκάλυψε το μεταβατικό υπουργικό συμβούλιο: Η Βραζιλία είναι ανθεκτική. Εξαρτάται από εμάς, από όλους μας. Και θα ανοικοδομήσουμε αυτή τη χώρα.
Στα τέσσερα χρόνια της θητείας μου, θα εργαζόμαστε καθημερινά για να ξεπεράσει η Βραζιλία την καθυστέρηση των 350 και πλέον ετών δουλείας, για να ανακτήσει τον χρόνο και τις ευκαιρίες που χάθηκαν αυτά τα τελευταία χρόνια, για να ανακτήσει την εξέχουσα θέση της στον κόσμο και για να έχει κάθε Βραζιλιάνος το δικαίωμα να ονειρεύεται ξανά και τις ευκαιρίες να πραγματοποιήσει αυτό που ονειρεύεται. Χρειάζεται όλοι μαζί να ξαναχτίσουμε και να μεταμορφώσουμε την αγαπημένη μας χώρα. Αλλά θα ξαναχτίσουμε και θα μεταμορφώσουμε πραγματικά αυτή τη χώρα μόνο αν αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις ενάντια σε όλα όσα την κάνουν τόσο άνιση. Είναι επείγον και αναγκαίο να σχηματίσουμε ένα ευρύ μέτωπο κατά της ανισότητας, στο οποίο θα συμμετέχει ολόκληρη η κοινωνία, εργαζόμενοι, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, κυβερνήτες, δήμαρχοι, βουλευτές, γερουσιαστές, συνδικάτα, κοινωνικά κινήματα, ταξικές ενώσεις, δημόσιοι υπάλληλοι, φιλελεύθεροι επαγγελματίες, θρησκευτικοί ηγέτες, απλοί πολίτες. Εξάλλου, είναι καιρός να ενωθούμε και να ανοικοδομήσουμε τη χώρα μας. Γι’ αυτό απευθύνω αυτό το κάλεσμα σε όλους τους Βραζιλιάνους που θέλουν μια πιο δίκαιη, αλληλέγγυα και δημοκρατική Βραζιλία. Ελάτε μαζί μας σε μια μεγάλη συλλογική προσπάθεια κατά της ανισότητας.
Θέλω να τελειώσω ζητώντας από τον καθένα και την καθεμία από εσάς η χαρά του σήμερα να γίνει η πρώτη ύλη του αγώνα του αύριο και όλων των ημερών που έρχονται, η ελπίδα του σήμερα να ζυμώσει το ψωμί που θα μοιραστεί μεταξύ όλων και να είμαστε πάντα έτοιμοι να αντιδράσουμε με ειρήνη και τάξη σε κάθε επίθεση από εξτρεμιστές που θέλουν να σαμποτάρουν και να καταστρέψουν τη δημοκρατία μας. Στον αγώνα για το καλό της Βραζιλίας θα χρησιμοποιήσουμε τα όπλα που φοβούνται περισσότερο οι αντίπαλοί μας, την αλήθεια που έχει νικήσει το ψέμα, την ελπίδα που έχει νικήσει τον φόβο και την αγάπη που έχει νικήσει το μίσος. Ζήτω η Βραζιλία και ζήτω ο βραζιλιάνικος λαός!
–Πρόεδρος Luiz Inacio Lula da Silva, 1/1/2023.
