Ολοκληρώθηκε η αντιφασιστική συγκέντρωση στη μνήμη του μετανάστη εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν ο οποίος δολοφονήθηκε άγρια στις 17 Ιανουαρίου του 2013 στα Πετράλωνα από τους χρυσαυγίτες Διονύσιο Λιακόπουλο και Χρήστο Στεργιόπουλο ενώ πήγαινε με το ποδήλατό του για δουλειά στη λαϊκή.
«Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τα ξημερώματα της 17ης Ιανουαρίου 2013, όταν ο μετανάστης-εργάτης Σαχτζάτ Λουκμάν δολοφονήθηκε ενώ πήγαινε στη δουλειά του, από τους φασίστες και μέλη της Χρυσής Αυγής Δ. Λιακόπουλο και Χ. Στεργιόπουλο στη γωνία των οδών Τριών Ιεραρχών και Φυλασίων στα Άνω Πετράλωνα γιατί είχε διαφορετικό χρώμα και θρησκεία από τα κυρίαρχα. Και έχει περάσει και ένας περίπου μήνας από την εν ψυχρώ κρατική δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη με μία σφαίρα στο κεφάλι του από το όπλο μπάτσου γιατί ήτανε Ρομά. Γιατί γεννήθηκε σε μία κοινότητα που ήταν, είναι και θα είναι αποκλεισμένη και περιθωριοποιημένη, σε μία κοινότητα που δε συμβαδίζει με τα κυριάρχα πρότυπα μιας κοινωνίας, σε μια κοινότητα που για το κράτος υπάρχει μόνο όταν θέλει να φάει λεφτά από χρηματοδοτήσεις για τη δήθεν ένταξη και τη συμπερίληψη των Ρομά» υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή της Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου.
«Ο Λουκμάν δεν ήταν ο πρώτος ούτε ο τελευταίος από μια μεγάλη αλυσίδα δολοφονημένων. Μαζί με τον Παύλο Φύσσα, τον Petrit Zifle, την Αγγελική Πέτρου, τη Ζακ/Zacκie oh!, τον Νίκο Σαμπάνη, τον Βασίλη Μάγγο, τον Wares Ali, αλλά και τους/τις χιλιάδες νεκρούς/ές στις θάλασσες, τα σύνορα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα αστυνομικά τμήματα των οποίων δε θα μάθουμε ποτέ το όνομά τους, συνθέτουν έναν μακρύ κατάλογο νεκρών από τα χέρια του ρατσισμού, του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας» σημειώνει μεταξύ άλλων η συνέλευση, καλώντας σε μαζική συμμετοχή στην συγκέντρωση το απόγευμα της Τρίτης 17 Ιανουαρίου (ώρα 19:00) στο σημείο της δολοφονίας, 7μμ, Τριών Ιεραρχών και Φυλασίων στα Άνω Πετράλωνα.
Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την ανακοίνωση της Ανοιχτής Συνέλευσης Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου:
17/1/2013 – 17/1/2023 Σαχτζάτ Λουκμάν – Το όνομά του είναι το δικό μας!Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε!
Παλεύουμε όλοι και όλες μαζί ενάντια στον φασισμό και τον καπιταλισμό που τον γεννά και τον θρέφει!
Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τα ξημερώματα της 17ης Ιανουαρίου 2013, όταν ο μετανάστης-εργάτης Σαχτζάτ Λουκμάν δολοφονήθηκε ενώ πήγαινε στη δουλειά του, από τους φασίστες και μέλη της Χρυσής Αυγής Δ. Λιακόπουλο και Χ. Στεργιόπουλο στη γωνία των οδών Τριών Ιεραρχών και Φυλασίων στα Άνω Πετράλωνα γιατί είχε διαφορετικό χρώμα και θρησκεία από τα κυρίαρχα.
Και έχει περάσει και ένας περίπου μήνας από την εν ψυχρώ κρατική δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη με μία σφαίρα στο κεφάλι του από το όπλο μπάτσου γιατί ήτανε Ρομά. Γιατί γεννήθηκε σε μία κοινότητα που ήταν, είναι και θα είναι αποκλεισμένη και περιθωριοποιημένη, σε μία κοινότητα που δε συμβαδίζει με τα κυριάρχα πρότυπα μιας κοινωνίας, σε μια κοινότητα που για το κράτος υπάρχει μόνο όταν θέλει να φάει λεφτά από χρηματοδοτήσεις για τη δήθεν ένταξη και τη συμπερίληψη των Ρομά.
Η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής έχει επιβληθεί και μετατραπεί σε κανονικότητα και ο θάνατος δεν αποτελεί πλέον μία συνθήκη εξαίρεσης.
Ο Λουκμάν δεν ήταν ο πρώτος ούτε ο τελευταίος από μια μεγάλη αλυσίδα δολοφονημένων. Μαζί με τον Παύλο Φύσσα, τον Petrit Zifle, την Αγγελική Πέτρου, τη Ζακ/Zacκie oh!, τον Νίκο Σαμπάνη, τον Βασίλη Μάγγο, τον Wares Ali, αλλά και τους/τις χιλιάδες νεκρούς/ές στις θάλασσες, τα σύνορα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα αστυνομικά τμήματα των οποίων δε θα μάθουμε ποτέ το όνομά τους, συνθέτουν έναν μακρύ κατάλογο νεκρών από τα χέρια του ρατσισμού, του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας.
Οι φασίστες και τα ναζιστικά τάγματα εφόδου δεν είναι άλλο παρά ένα κομμάτι του συστήματος. Κάθε φορά που το κράτος και το κεφάλαιο φτάνουν στα όρια των δυνατοτήτων τους στο να αποσπάσουν την κοινωνική συναίνεση, κάθε φορά που μια καπιταλιστική κρίση μειώνει την προσδοκία κοινωνικής ανόδου, κάθε φορά που εντείνεται η εκμετάλλευση των από τα κάτω, που αυξάνεται ο αριθμός των διαδηλωτών που αντιμετωπίζει τη βία των μπάτσων στο δρόμο και ορθώνεται η πολιτική κρίση και η πολιτειακή αμφισβήτηση, τότε οι φασίστες επιστρατεύονται ως όπλο στα χέρια του συστήματος ώστε να διαχωρίσουν τους από τα κάτω και να προωθήσουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Τότε ένα ναζιστικό γκρουπούσκουλο προβάλλεται από τα ΜΜΕ ως κάτι νέο και «αντισυστημικό», αυξάνεται η ανοχή των θεσμικών παραγόντων και εντείνεται η συνεργασία με τους μπάτσους και τους πρόθυμους του πολιτικού συστήματος.
Και ενώ οι φασιστικές εφεδρείες είχαν κρυφτεί και σιωπήσει για ένα διάστημα, προσπαθούν να βγουν ξανά στο προσκήνιο, προσφάτως με την επίθεση στην κατάληψη Αντινομία στην Κέρκυρα, ενώ κατά τη διάρκεια της πανδημίας προσπάθησαν να επανέρθουν στο δημόσιο χώρο με το μανδύα του «αντιεμβολιαστή» εντείνοντας τον ανορθολογισμό και τον σκοταδισμό. Ήταν ο ίδιος εσμός που φόρεσε τις περικεφαλαίες και κατέβηκε στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, που ζητούσε να πυροβολούνται οι άοπλοι μετανάστες στα σύνορα, που επιτίθονταν σε ανήλικα προσφυγόπουλα, που χειροκροτούσε τους δολοφόνους του Ζακ Κωστόπουλου και του Σαμπάνη, που ψήφισε και στήριξε τους δολοφόνους του Λουκμάν και του Φύσσα, που ουρλιάζει ενάντια στην αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος και τις εκτρώσεις. Αυτούς, λοιπόν, τους φασίστες διαχρονικά αναλάμβανει ο επίσημος κρατικός μηχανισμός είτε να τους αναδείξει και να τους επιβάλει στο δρόμο, με την αστυνομική προστασία και ασυλία που τους προσφέρει, είτε να τους προωθήσει στα βουλευτικά έδρανα και την εξουσία (όπως προσφάτως έγινε σε Σουηδία και Ιταλία που φέτος εξέλεξαν ακροδεξιές κυβερνήσεις, ακολουθώντας το παράδειγμα της Ουγγαρίας και ξυπνήσαν μνήμες μιας ζοφερής εποχής) ώστε να αποπροσανατολίσει την κοινωνία και να στρέψει τη διάχυτη κοινωνική οργή σε «ανώδυνα» για το σύστημα μονοπάτια και να μείνει στο απυρόβλητο ο πραγματικός εχθρός, ο οποίος εδράζεται στα υπουργεία και τις τράπεζες.
Στη σημερινή συνθήκη, η πολιτική σκηνή συντηρητικοποιείται και μετατοπίζεται όλο και πιο δεξία με το κράτος να θωρακίζεται προκειμένου να αντιμετωπίσει την κοινωνική οργή και αγανάκτηση της κοινωνίας η οποία εξαθλειώνεται όλο και περισσότερο μέρα με την μέρα ενώ ταυτόχρονα οι κυβερνώντες και τα τσιράκια τους πλουτίζουν ροκανίζοντας και το τελευταίο ευρώ δημόσιου χρήματος. Αυτήν την αγανάκτηση το κράτος προσπαθεί να τη στρέψει σε ανώδυνα, για το ίδιο μονοπάτια και να στοχοποιήσει τα χαμηλότερα και πιο υποβαθμισμένα κομμάτια της κοινωνίας, όπως είναι και οι μετανάστες/τριες που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις χώρες τους. Ενσωματώνει όλες τις φασιστικές πρακτικές μέσω των πολιτικών που εφαρμόζει και τις επιβάλλει επάνω στις ζωές των καταπιεσμένων.
Οι εξώσεις, οι δολοφονίες μεταναστριών/ων, τα pushbacks, οι πυροβολισμοί στα σύνορα και τις πόλεις, τα βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα, οι απαγωγές και οι επαναπροωθήσεις, η βύθιση βαρκών, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι φασισμός.
Οι απεργοσπαστικοί μηχανισμοί, η ποινικοποίηση και η καταστολή απεργιών, οι συλλήψεις απεργών, η απαγόρευση κινητοποιήσεων, η επιβολή προστίμων και η απαγόρευση κυκλοφορίας, το φακέλωμα των συνδικαλιστών και οι εκδικητικές απολύσεις, οι κάθε λογής «Μανωλάδες», οι μπράβοι της εργοδοσίας και τα ΜΑΤ που βαδίζουν χέρι-χέρι είναι φασισμός.
Η καταστολή των διαδηλώσεων, η πανεπιστημιακή αστυνομία, οι αύρες, οι κρότου λάμψης και τα δακρυγόνα στα κεφάλια κόσμου, οι ξυλοδαρμοί, οι παρακολουθήσεις, οι εκκενώσεις καταλήψεων, η αστυνομική κατοχή ολόκληρων γειτονιών, οι τραμπουκισμοί από τους μπάτσους, οι έλεγχοι και το φακέλωμα είναι φασισμός.
Το ξέπλυμα και η συγκάλυψη παιδο-βιαστών, κυκλωμάτων μαστροπείας και trafficking είναι φασισμός.
Οι δολοφονίες Ρομά και τα αστυνομικά πογκρόμ σε κοινότητες Ρομά είναι φασισμός.
Ταυτόχρονα, το κράτος ενσωματώνει την παρακρατική δράση των φασιστών στους μηχανισμούς του και αναβαθμίζει την καταστολή. Οι κατασταλτικές δυνάμεις ΔΙΑΣ, ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΡΑΣΗ αποτελούν τα θεσμικά τάγματα εφόδου τα οποία λειτουργούν όπως οι φασιστικές συμμορίες εξαπολύοντας επιθέσεις σε όποιον και όποια δεν ταιριάζει στα γούστα και τις ρατσιστικές τους αντιλήψεις. Πριμοδοτούνται με 600 ευρώ από το κράτος και ξυλοκοπούν, βασανίζουν, βιάζουν, πυροβολούν και δολοφονούν Ρομά, μετανάστριες/ες, πρόσφυγες/ισσες, αγωνιστές/ριες, ομοφυλόφιλες/ους, γυναίκες, κουήρ, αλληλέγγυες/οι, τους διαφορετικούς/ες άλλους/ες, όσους/ες δεν υπακούμε στις νόρμες και τα κελεύσματα της εξουσίας, όσους/ες παλεύουμε για έναν άλλον κόσμο και ενάντια στο σάπιο σύστημα τους. Μας επιτίθενται γιατί μας θέλουν καταπιεσμένες/οι, γιατί είμαστε όλα αυτά που φοβούνται και γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας.
Ενώ, λοιπόν, φτωχοποιούμαστε ακόμα περισσότερο και οι τιμές των βασικών αγαθών και της ενέργειας αυξάνονται μέρα με την ημέρα με ρυθμούς, που δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε. Ενώ το κόστος διαβίωσης αυξάνει χωρίς σταματημό. Ενώ τα ενοίκια παραμένουν στα ύψη. Ενώ ο πληθωρισμός έχει ξεπεράσει το 10% τους προηγούμενους μήνες. Ενώ οι ήδη μειωμένοι μισθοί και οι συντάξεις είναι καθηλωμένοι στα ίδια τραγικά επίπεδα. Ο φασισμός που εκφράζεται μέσα από τις κρατικές πολιτικές και διαχέεται σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας, έρχεται να προασπίσει τις οικονομικές στρατηγικές και τις πολιτικές αποφάσεις που στόχο έχουν την διατήρηση των προνομίων και την αύξηση των κερδών για τους από τα πάνω και την ένταση της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της εξαθλίωσης για τις/τους από τα κάτω. Σε ένα περιβάλλον πολεμικών συγκρούσεων με φόντο τα πυρηνικά, πολεμικών προετοιμασιών και εξοπλισμών, έντασης των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών ο φασισμός, ο εθνικισμός και η μισαλλοδοξία αποτελούν διαχρονικά τα καλύτερα εργαλεία στα χέρια των κυρίαρχων για να προωθούν τα σχέδιά τους και να οδηγούν τους πληβείους στα «ένδοξα» νεκροταφεία των μαχών.
Για να μην παραδοθούμε στη βαρβαρότητα και τον θάνατο, η μόνη μας επιλογή είναι η συλλογικοποίηση, η αυτοοργάνωση, η από τα κάτω κοινή και συλλογική μας δράση για τη συντριβή των ναζιστικών συμμοριών και κομμάτων, αλλά και των θεσμικών κρατικών φορέων που συντηρούν και προωθούν τον φασισμό. Η απάθεια και η αδιαφορία κλείνουν το μάτι στην κοινωνική νομιμοποίηση του φασισμού και αν σήμερα σιωπούμε, αύριο η σιωπή αυτή θα μας καταβροχθίσει.
Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι αγώνας ενάντια στο ίδιο το σύστημα που τον γεννάει και τον θρέφει και διεξάγεται καθημερινά στον δρόμο, τις γειτονιές, τα σχολεία, τις σχολές, τους χώρους δουλειάς. Ένας αγώνας που δεν μπορεί παρά να είναι ταξικός, αντιθεσμικός, διεθνιστικός, πολύμορφος και ανατρεπτικός. Με οδηγό την κοινωνική αυτοοργάνωση και γνώμονα την ταξική αλληλεγγύη μπορούμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να αντισταθούμε στις δολοφονικές πολιτικές του κράτους και να συντρίψουμε την καπιταλιστική αναδιάρθρωση που θα συνεχίσει να επελαύνει όσο δεν συνειδητοποιούμε τη δύναμη μας.
Χτίζουμε κοινότητες αγώνα, ενάντια σε κάθε διαχωρισμό έμφυλο, θρησκευτικό, φυλετικό, εθνικό.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας, δηκεοσίνης.
Δε ξεχνάμε τον Σαχτζάτ Λουκμάν, τον Κώστα Φραγκούλη, τον Petrit Zifle, τη Ζακ/Zackie oh!, τον Παύλο Φύσσα, τον Νίκο Σαμπάνη…
Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2023 στην πλατεία Μερκούρη στις 12μμ πορεία αντίστασης και μνήμης για τα δέκα χρόνια από τη δολοφονία του μετανάστη-εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν, από τους φασίστες Δ. Λιακόπουλο και Χ. Στεργιόπουλο στις 17/1/2013 στην Τριών Iεραρχών στα Άνω Πετράλωνα.
Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2023 συγκέντρωση στο σημείο της δολοφονίας στις 7μμ στην Τριών Ιεραρχών και Φυλασίων στα Άνω Πετράλωνα.
Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2023 στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ στις 7μμ αντιφασιστική εκδήλωση για τα δέκα χρόνια από τη δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκµάν.
Προβολή video: Η Αληθινή μάχη της Cable Street
Συζήτηση: Η ενσωμάτωση των ακροδεξιών αντιλήψεων και των φασιστικών πρακτικών στην επίσημη κρατική πολιτική και οι δικές μας αντιστάσεις.
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίουκάθε Κυριακή 6µµ στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ, Τιµοδήµου και Αντωνιάδου, Άνω http://xn—askpthk-27f4c2b8d0a2bq1cxf.espivblogs.net/
