Για την πορεία του πολέμου στο μέτωπο της Ουκρανίας ολοκληρωμένη εικόνα δεν μπορεί να προκύψει παρά μετά την αναμενόμενη κλιμάκωση των ρωσικών επιχειρήσεων. Προς το παρόν είναι κρίσιμο να τονίσουμε ότι οι στρατιωτικές εξελίξεις εμφανίζονται ιδιαιτέρως δυσάρεστες για το στρατόπεδο του ΝΑΤΟ.
Η περιοχή του Μπάχμουτ φαίνεται να «τρώει» τις ουκρανικές εφεδρείες, το μέτωπο και σε άλλα σημεία σπάει υπέρ των ρωσικών δυνάμεων, η προέλαση των τελευταίων είναι αργή, αλλά σταθερή και εν γένει ο έλεγχος των κινήσεων επιστρέφει στη Μόσχα. Ο πόλεμος έχει πολύ δρόμο βεβαίως μπροστά του. Το ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να επιτρέψει ειρήνευση και η Ρωσία λόγω της εμπλοκής της Δύσης δεν μπορεί να δεχθεί στην πραγματικότητα τίποτα άλλο, πέραν της ολοκληρωτικής παράδοσης της Ουκρανίας. Ακόμα και μια τέτοια παράδοση, όμως, δεν θα είναι το τέλος: η παράδοση της Ουκρανίας δεν θα σημάνει την έναρξη ενός νέου Ψυχρού Πολέμου, όπως λανθασμένα κατά τη γνώμη μας διατείνονται πολλοί αναλυτές, αλλά την επιτάχυνση της απόπειρας μετεξέλιξης σε έναν πολυκεντρικό κόσμο και επομένως την επιτάχυνση της παγκόσμιας αντιπαράθεσης, η οποία θα είναι αλλού θερμή και αλλού ψυχρή.
Σε αυτό το πλαίσιο, η προοπτική ήττας του ΝΑΤΟ-ουκρανικού στρατού στο πεδίο προκαλεί μια σειρά από αλυσιδωτές αντιδράσεις. Η μία κατηγορία εξελίξεων αφορά το εσωτερικό της Ουκρανίας. Η αρχή έγινε με τον πρώην σύμβουλο του Ζελένσκι, Ολέξιι Αρέστοβιτς, ο οποίος αποκάλυψε (υποθέτουμε όχι γιατί έπαθε ξαφνική κρίση ειλικρίνειας) ότι το χτύπημα σε πολυκατοικία στο Ντνιεπροπετρόβσκ είχε προκληθεί από λάθος της ουκρανικής αεράμυνας. Ξαφνικά βρέθηκε στη γνωστή λίστα εκτελέσεων της Ουκρανίας, το «Καθαρτήριο» και τελικώς αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Έκτοτε έχει προβεί σε μια σειρά δηλώσεων για τα λάθη της Ουκρανίας και την αδυναμία της να κερδίσει τον πόλεμο, εν μέσω κώφωσης των δυτικών μέσων ενημέρωσης.
Τα πράγματα όμως δεν έμειναν εκεί. Είχαμε το πολύ περίεργο δυστύχημα με ελικόπτερο, στο οποίο σκοτώθηκαν ο υπουργός Εσωτερικών και ανώτατοι αξιωματούχοι της Ουκρανίας. Και κατόπιν, σειρά ανωτάτων κυβερνητικών αξιωματούχων παραιτούνται ή παύονται, στελέχη των μυστικών υπηρεσιών της Ουκρανίας συλλαμβάνονται, με πρόσχημα κρούσματα διαφθοράς. Βεβαίως, είναι γνωστό ότι η Ουκρανία είναι μια Ντίσνεϊλαντ του μαύρου χρήματος, με ιδιαίτερες σχέσεις μεταξύ άλλων και με τα ταμεία της οικογένειας Μπάιντεν. Δεν ακούγεται πολύ πιθανό, επομένως, να ξεκίνησε επιχείρηση «καθαρά χέρια» ξαφνικά και εν μέσω πολέμου. Πιο πιθανό φαντάζει η αιτία να είναι συγκρούσεις σχετικά με την πορεία του πολέμου ή και φόβοι πραξικοπήματος. Δεν είναι ακόμα σαφές αν έχει αρχίσει να διαμορφώνεται μια λιγότερο φιλο-νατοϊκή πτέρυγα στην Ουκρανία, αλλά διαφωνίες ως προς την αυτοκτονική ταύτιση της Ουκρανίας με το ΝΑΤΟ δεν θα ήταν περίεργο να ανακύψουν.
Και τούτο διότι τόσο η συζήτηση για την αποστολή νέων τεθωρακισμένων (Leopards ή Abrams) όσο και οι κινήσεις των Βαλτικών χωρών προδίδουν ότι τα γεράκια της Ουάσιγκτον είναι αποφασισμένα να πατήσουν τις ρωσικές κόκκινες γραμμές, διακινδυνεύοντας ακόμα και έναν κατακλυσμιαίο παγκόσμιο πόλεμο. Δεν πρέπει να αυταπατώμεθα: στην Ουκρανία πολεμά το ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, χρησιμοποιώντας τον πλέον μάχιμο στρατό που διαθέτει, τον ουκρανικό. Όχι τον αρτιότερο, αλλά τον πλέον μαχητικό.
Και το ΝΑΤΟ των ατελείωτων πόρων δεν τα πηγαίνει πολύ καλά. Για την ακρίβεια, ηττάται. Μπροστά στην ήττα μπορεί ακόμα να ανακρούσει πρύμνα. Ή να κλιμακώσει περισσότερο. Και φυσικά διαλέγει το δεύτερο. Ο έρμος και εντελώς αποτυχημένος Όλαφ Σολτς συνθλίβεται με την υπόθεση των Leopard γιατί αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο και διστάζει. Ο κίνδυνος έχει να κάνει τόσο με την κλιμάκωση του πολέμου, όσο και με πιο ταπεινά συμφέροντα, αφού όσα κράτη της Ε.Ε. στείλουν τα γερμανικά άρματα μάχης τα οποία διαθέτουν στην Ουκρανία, φημολογείται ότι θα τα αντικαταστήσουν με τεθωρακισμένα των ΗΠΑ. Κοινώς, η γερμανική αμυντική βιομηχανία θανατώνεται. Ο Μακρόν και η Μελόνι κρύβονται. Στη φρικτή παράσταση των παρανοϊκών γερακιών των ΗΠΑ, συνεργούν ολόθερμα οι Φινλανδοί και οι Βαλτικοί (με κάτι τύπους σαν τον Μητσοτάκη και τον Αναστασιάδη από δίπλα), προφανώς λόγω άγνοιας κινδύνου και απόλυτης χαμέρπειας.
Έχουμε λοιπόν μια κλίκα του παγκοσμίου πολέμου κυριολεκτικώς: απαρτίζεται από παρανοϊκά γεράκια, από απατεώνες και από κολαούζους. Αυτοί συνθέτουν την ηγεσία της «Δύσης». Αυτή η κλίκα, εν μέσω αποσύνθεσης της ηγεσίας της Ουκρανίας, αλλά και της κοινωνίας της, σπρώχνει την ανθρωπότητα στον όλεθρο. Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ το είχε φανταστεί. Αλλά ούτε και εκείνος, σε αυτήν την κλίμακα.
