Ο Αλέξανδρος Τσούτης είναι το αντίθετο του τουρίστα. Για την ακρίβεια, είναι η επιτομή του σύγχρονου ταξιδιώτη.
Οι κλασικές αξίες του ανθρωπισμού έχουν μόνιμη θέση στις αποσκευές του και η φωτογραφική ματιά του καταφέρνει να μεταδίδει στον θεατή αυτό που καταφέρνουν ελάχιστοι επαγγελματίες φωτογράφοι: Τον άφατο «διάλογο» ανάμεσα στη φύση και τον άνθρωπο.
Τη σωστή συνάρτηση του φωτός και των σκιών στο βλέμμα ενός παιδιού ή στον μεθυστικό χορό αυτοχθόνων πολιτισμών που δεν έχουν αλλοτριωθεί από τη μάστιγα του (κακώς εννοούμενου) δυτικού τρόπου ζωής.
Δεν είναι εισοδηματίας, ούτε πάμπλουτος. Ούτε έχει άπλετο χρόνο στη διάθεσή του.
Είναι ένας «κανονικός» εργαζόμενος (στον τομέα της διαφήμισης) που επιλέγει κατά τη χειμερινή και θερινή άδεια διακοπών να τολμήσει όσα οι περισσότεροι από μας ονειρευόμαστε: Να πάρει ένα αεροπλάνο και να βρεθεί στη σαβάνα και στις ερήμους της Αφρικής. Στις ζούγκλες του Δυτικού Ειρηνικού.
Στα παγωμένα τοπία της Ισλανδίας ή στην αδάμαστη περιφέρεια του Αφγανιστάν. Ή σε τραυματισμένες από τους πολέμους περιοχές όπως η Μοσούλη του Ιράκ, ή το Μάλι.
Κάπως έτσι, και μέσα σε λιγότερο από 20 χρόνια, ο Αλέξανδρος Τσούτης κατάφερε να ταξιδέψει σε πάνω από 100 χώρες της υφηλίου, οι περισσότερες σε Αφρική, Ασία και Νότια Αμερική.
Αν και τα ταξίδια σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική είναι λιγότερα, έχουν και αυτά, αποτυπωθεί φωτογραφικά στις αμέτρητες φωτογραφίες του, οι περισσότερες εκ των οποίων μπορούν να συγκριθούν μόνον με διαχρονικά έργα τέχνης και σπάνιους ζωγραφικούς πίνακες.
Κάνοντας έτσι μία «βόλτα» στην προσωπική ιστοσελίδα του tripinpictures.com/el αποζημιώνεσαι πολλαπλώς με μία ανυπέρβλητη φωτογραφική αισθητική και σπάνια ταξιδιωτική εμπειρία. Της ποιότητας που συναντάς συχνά κυρίως σε έντυπα ή παραγωγές του National Geographic.
Είναι, συνεπώς, αναμενόμενο φωτογραφίες τού να δημοσιευτούν σε έντυπα διεθνούς κύρους, με πρώτο το National Geographic που έχει βραβεύσει την φωτογραφία του από την Μπούρμα, «Βurmese Day», ως «φωτογραφία της ημέρας» ανάμεσα σε δεκάδες χιλιάδες άλλες στις 24 Φεβρουαρίου 2015.
Το Κοσμοδρόμιο είχε την ευκαιρία μίας συζήτησης γνωριμίας με τον Αλέξανδρο Τσούτη, πριν λίγες μέρες, κάνοντας μία πρώτη απόπειρα να «ξεκλειδώσει» λίγα από τα μυστικά ενός σύγχρονου ταξιδευτή και σαγηνευτικού φωτογράφου.
Πιθανώς, κάποια από τα παλιότερα ή νέα ταξίδια του, να μας δώσουν αφορμή για ακόμη περισσότερες ενδιαφέρουσες συζητήσεις μαζί του.
Απολαύστε τον!
Ταξιδεύοντας φωτογραφίζοντας, ή φωτογραφίζοντας ταξιδεύοντας
Πόσα χρόνια φωτογραφίζετε ταξιδεύοντας;
Η φωτογραφία συνοδεύει τα ταξίδια των περισσότερων ανθρώπων. Έτσι ξεκίνησε και για εμένα πριν από 17 περίπου χρόνια η ενασχόληση αυτή ταυτόχρονα με το ταξιδιωτικό μου πάθος. Αρχικά η φωτογραφία είχε αναμνηστικό ρόλο όπως συμβαίνει συνήθως, αλλά γρήγορα μετατράπηκε σε μια καλλιτεχνική έκφραση των συναισθημάτων μου που εκδηλώνονται στους τόπους περιπλάνησής μου.
Η σχεδόν καταλυτική παρουσία των (μικρο)πλαστικών στο περιβάλλον και σε οργανισμούς ζώων ή ανθρώπων είναι περίπου ό,τι και ο λεγόμενος «δυτικός» πολιτισμός. Υπάρχουν χώρες πραγματικά ανεπηρέαστες από τα κακώς εννοούμενα χαρακτηριστικά του δυτικού τρόπου ζωής;
Φοβάμαι πως δεν υπάρχει μέρος στη γη χωρίς πλαστικά απορρίμματα. Ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες ακτές του κόσμου, καταλήγουν τα «νησιά πλαστικών» των ωκεανών. Σε αναπτυσσόμενες χώρες και ακόμα περισσότερο σε πυκνοκατοικημένες όπως η Ινδία, η ρύπανση είναι ανεξέλεγκτη και η περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση άγνωστη έννοια. Παραδόξως, στο Μπανγκλαντές οι διαδικασίες ανακύκλωσης είναι ενασχόληση μεγάλης μερίδας πληθυσμού, όχι όμως εξαιτίας μιας συνειδητοποίησης αλλά για λόγους βιοπορισμού.
Στη χώρα αυτή τίποτα δεν πάει χαμένο, από κομματάκια πλαστικού που διαλέγονται ανά χρώμα για να πωληθούν, μέχρι ολόκληρα πλοία που διαλύονται για σκραπ. Οι χώρες που παράγουν το μικρότερο ποσοστό μη βιοδιασπώμενων απορριμμάτων είναι εκείνες που δεν έχουν αφθονία τυποποιημένων προϊόντων. Τα τελευταία χρόνια πάντως γίνεται μεγάλη πρόοδος σε σχέση με τη νομοθεσία απαγόρευσης πλαστικών μιας χρήσης, που πολλές αφρικανικές και ασιατικές χώρες έχουν υιοθετήσει, νωρίτερα και από χώρες του δυτικού κόσμου.
Έχετε πει, κατά καιρούς, πως φωτογραφίζετε με βάση τον άνθρωπο και όχι με κριτήριο την ομορφιά του φυσικού περιβάλλοντος ή τα μουσεία. Πώς καταφέρνετε να συνδυάζετε και τα δύο στις περισσότερες από τις φωτογραφίες σας;
Τα ταξίδια μου δεν προσανατολίζονται τόσο στην αναψυχή αλλά κυρίως στην εμπειρία και την ανακάλυψη, με ενδιαφέρον για τα κοινωνικά ζητήματα ενός τόπου. Δεν αγνοώ το φυσικό πλούτο, όμως, όπως λέω συνήθως, προορισμός των ταξιδιών και ήρωας των εικόνων μου είναι ο Άνθρωπος. Δεν ξέρω αν καταφέρνω να συνδυάζω και τα δύο όπως αναφέρετε, αλλά προσπαθώ οι εικόνες μου να εξυμνούν τον άνθρωπο ενταγμένο στο περιβάλλον του. Η λήψη των εικόνων είναι σε άμεση επαφή με το έμψυχο θέμα. Δε μου αρέσουν οι «αποστασιοποιημένες» φωτογραφίες.
Τα παιδιά ξεχειλίζουν από ευτυχία ή υποφέρουν
Μιλήστε μας λίγο για τα παιδιά, που όπως διακρίνω από τις φωτογραφίες σας, έχουν μία ξεχωριστή θέση στα πορτρέτα που κάνετε. Είναι τελικά, από μία άποψη, τα παιδιά παντού ίδια; Ή οι δυσκολίες της ζωής διαμορφώνουν διαφορετικές συμπεριφορές και αντιδράσεις;
Αχ, τα παιδιά… Σε αυτά επαφίενται οι ελπίδες μας, για έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν που τους παραδίδουμε. Τα παιδιά έχουν την ίδια αγνή ψυχή παντού.
Όμως, για έναν συχνά ανεξήγητο για εμάς λόγο, τα παιδιά των αναπτυσσόμενων χωρών ξεχειλίζουν από μια ευτυχία που πηγάζει από τα πιο απλά πράγματα. Άλλωστε όπως γνωρίζουμε, η ευτυχία δεν εξασφαλίζεται από τον πλούτο.
Δυστυχώς, όμως υπάρχουν και παιδιά που στερούνται, που πεινούν, που τσακώνονται για ένα κομμάτι φαγητού, εικόνες που σημαδεύουν την ψυχή μου, συνθήκες ανεπίτρεπτες για τον 21 αιώνα.
Η φιλοξενία ήταν ή παραμένει (υπό κάποιες συνθήκες) μία φημισμένη και απόλυτα σεβαστή έννοια στον ελληνικό πολιτισμό. Μιλήστε μας λίγο για τους φιλόξενους ανθρώπους που συναντήσατε στα ταξίδια σας.
Η φημισμένη ελληνική φιλοξενία φοβάμαι πως ανήκει πλέον στην εποχή της μυθολογίας. Ευτυχώς, ταξιδεύοντας έχω γνωρίσει την υπαρκτή φιλοξενία, που είναι υπέρμετρα έντονη σε χώρες που υπέφεραν από ανελευθερίες, απολυταρχικά καθεστώτα και πολέμους.
Είναι πιστεύω γνωστό το ότι οι Ιρανοί θεωρούνται οι πιο φιλόξενοι άνθρωποι, την ίδια εμπειρία είχα και για τον λαό του Ιράκ αλλά και για πολλούς άλλους, ειδικά στον ισλαμικό κόσμο. Δεν ξεχνώ τους Σύριους πρόσφυγες που μας υποδέχτηκαν στην παράγκα τους, στις φτωχογειτονιές της Βηρυτού προσφέροντάς μας από το υστέρημά τους. Τους νομάδες καμηλιέρηδες στην έρημο του Σουδάν και τους νομάδες Fulani στο Μάλι που μας πρόσφεραν το λιγοστό φαγητό τους.
Την Τουρκάλα κυρία που βγήκε από την κουζίνα της για να μας προσφέρει φρεσκοψημένη πίτα, το φούρναρη στο Ιράκ. Πάμφτωχοι άνθρωποι που με κάλεσαν στο σπίτι τους προσφέροντας απλόχερα απ’ το μερτικό τους, στο Πακιστάν, την Ινδονησία και αλλού. Η οικογένεια που ξαναέχτιζε το σπίτι της στον όλεθρο της βομβαρδισμένης Μοσούλης στο Ιράκ, με χαμόγελο μας υποδέχτηκαν και αυτοί.
Πόλεμος και ταξίδια
Υπάρχουν δεκάδες φωτογραφίες σας από εμπόλεμες ζώνες (Ιράκ, Συρία, Νότιοι Σουδάν, Μάλι, Υεμένη, κ.α.). Πώς επιχειρείτε να μειώσετε τους κινδύνους για την ασφάλειά σας όταν μεταβαίνετε σε τέτοιες περιοχές; Κινείστε ή με τη βοήθεια τοπικών ξεναγών;
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη μέθοδος για να αποφύγει κανείς απαγωγές, επιθέσεις ή εκτελέσεις, παρά μόνο το να μην παραμένει για πολύ στο ίδιο σημείο. Σε κάποια μέρη όπως το Μάλι, τη Σομαλιλάνδη και την Υεμένη, το ταξίδι ήταν ανεξάρτητο.
Στο πρώτο ταξίδι μου στο Ιράκ το 2018 που το Ισλαμικό Κράτος ήταν ακόμα σε δράση, καταφέραμε να περάσουμε παρανόμως και χωρίς απαραίτητα έγγραφα τα οδοφράγματα για τη Μοσούλη, με τη βοήθεια μιας ντόπιας που εκτελούσε χρέη fixer για δημοσιογράφους στο πεδίο της μάχης.
Στη Συρία ήταν υποχρεωτική η συνοδεία, στο νότιο Σουδάν επίσης χρειάζεται συνοδεία και ειδικές άδειες για να βγει κανείς από την πρωτεύουσα.
Στο Αφγανιστάν επέλεξα συνοδεία γιατί ήταν ο μόνος τρόπος να κάνω οδικές διαδρομές περνώντας από τις περιοχές ελέγχου των Ταλιμπάν. Προηγούνταν όχημα εμπροσθοφυλακής που ενημέρωνε ότι το πεδίο ήταν ελεύθερο από μπλόκα.
Σε μία συνέντευξή σας στην ΕΡΤ είχατε επισημάνει πως τον μεγαλύτερο κίνδυνο τον νιώσατε όταν σας κυνήγησε άγριος ελέφαντας σε πάρκο της Ζιμπάμπουε. Δεν είναι οι άνθρωποι, ενίοτε, θεριά ανήμερα; Δεν ήταν πιο επικίνδυνο από τη βόλτα σε ένα εθνικό πάρκο της Τανζανίας ένα ταξίδι στο Μάλι που συγκλονίζεται από επιθέσεις τζιχαντιστών;
Η επίθεση από τον ελέφαντα ήταν αποτέλεσμα δικής μου επιπολαιότητας και καταπάτησης του χώρου κυριαρχίας του. Όπως επιπόλαιο ήταν το ότι ψάχναμε πεζή τα λιοντάρια, τα βουβάλια και τους ιπποπόταμους σε αυτό το εθνικό πάρκο. Ευτυχώς, τα λιοντάρια δεν τα βρήκαμε, ή μάλλον δε μας βρήκαν, όμως την επόμενη χρονιά υπήρξε θανατηφόρο περιστατικό. Ακόμα και η κατοικίδια γάτα μας είναι απρόβλεπτη κάποιες φορές.
Όσο για το Μάλι, ήταν πράγματι πολύ επικίνδυνο και η παρουσία δύο μοναδικών λευκών αποτελεί νέο που διαδίδεται πολύ γρήγορα, ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Συνεχίσαμε στην Μπουρκίνα Φάσο, το συνοριακό φυλάκιο του Μάλι ήταν διάτρητο από σφαίρες και εγκαταλειμμένο μετά από πολύνεκρη επίθεση. Στην πρώτη πόλη της Μπουρκίνα Φάσο έστειλαν μια διμοιρία στρατού να μείνει στο διπλανό δωμάτιο για να μας φυλάει, όμως το σκάσαμε και πήγαμε στην τοπική ντίσκο. Σκέφτομαι αμέτρητες τέτοιες στιγμές και χαμογελώ.
Τελικά, είναι περισσότερα αυτά που ενώνουν τους ανθρώπους (ανεξαρτήτως κουλτούρας, γεωγραφικής θέσης) από αυτά που τους χωρίζουν;
Παρά τη διαφορετικότητα τους οι άνθρωποι έχουν τα ίδια όνειρα, τις ίδιες ανάγκες, τις ίδιες ανησυχίες.
Τα καταναλωτικά αγαθά συχνά συγκαλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες, με πλασματικές. Σίγουρα δεν υπάρχουν πράγματα που μας χωρίζουν και η πολυπολιτισμικότητα είναι στολίδι της ανθρωπότητας.
Πόσο διαφορετικά σχεδιάζει κανείς ένα ταξίδι σε αναπτυσσόμενη χώρα της Αφρικής της Ασίας έχοντας εμπειρία ταξιδιών σε πάνω από 100 χώρες όλων των ηπείρων; Ποιες παραλείψεις ή λάθη κάνατε στην αρχή και ποια αποφεύγετε σήμερα μετά από τόσες εμπειρίες;
Αυτό που κάνω πλέον διαφορετικά είναι το να μη με απασχολεί τόσο η οργάνωση του ταξιδιού. Όπου κι αν βρεθώ, θα βρω την άκρη επί τόπου. Τα λάθη που ίσως έκανα στο παρελθόν ήταν το ότι παράβλεπα ευκαιρίες εμπειριών, τώρα ίσως κάνω το λάθος ότι προσπαθώ να συμπεριλάβω πολλές.
Πόσο καιρό πριν γίνεται η έρευνα για αγορά εισιτηρίων στην καλύτερη δυνατή τιμή; Υπάρχουν περιπτώσεις που έχετε προτιμήσει να φθάσετε στον προορισμό σας κάνοντας δύο ή και τρεις στάσεις σε ενδιάμεσα αεροδρόμια για να μειώσετε το κόστος;
Τον παλιό, καλό καιρό, πριν την πανδημία αλλά και κατά τη διάρκεια αυτής, τις ευκαιρίες αεροπορικών εισιτηρίων τις έβρισκα περίπου τρεις εβδομάδες πριν την αναχώρηση. Πλέον με τη ραγδαία αύξηση της ζήτησης οι τιμές έχουν εκτοξευθεί. Ταξιδεύω με το χαμηλότερο πιθανό κόστος, ανεξάρτητα αν εμπεριέχει πολλές στάσεις το ταξίδι. Έχω ταξιδέψει στο Μεξικό με μια βόλτα στον Καναδά, στην Παπούα Νέα Γουινέα μέσω Φιλιππίνων, στις Φιλιππίνες μέσω Αιθιοπίας. Όταν η στάση προσφέρει χρόνο για περιήγηση σε έναν ακόμα τόπο, εμπλουτίζεται το ταξίδι.
Διαμονή δίχως κλισέ
Κλείνετε χώρους διαμονής εκ των προτέρων ή όχι; Συνεργάζεστε με τοπικούς ξεναγούς ή τοπικά ταξιδιωτικά γραφεία; Χρησιμοποιείτε κάποιες πλατφόρμες για κρατήσεις σε ξενοδοχεία ή σπίτια με χρονομίσθωση;
Δε χρησιμοποιώ ταξιδιωτικά γραφεία, τοπικούς οδηγούς μόνο σε ελάχιστες υποχρεωτικές περιπτώσεις όπως στις εμπόλεμες χώρες που ανέφερα ή για την αναζήτηση απομακρυσμένων φυλών. Συνήθως κάνω κράτηση της πρώτης διαμονής στην πρωτεύουσα κάθε προορισμού μέσω γνωστής πλατφόρμας. Από εκεί και πέρα αναλόγως αν ο τόπος έχει καταλύματα σε πλατφόρμα ή σε επί τόπου αναζήτηση.
Βέβαια έχω διαμείνει και σε πιο ασυνήθιστα μέρη όπως ελεύθερο camping πάνω σε μια αρχαία πυραμίδα στο Σουδάν.
Έχω μείνει σε μια παροπλισμένη πλωτή κλινική στην Παπούα Νέα Γουινέα.
Camping σε σκηνή παραλίας στις όχθες του Ζαμβέζη στη Ζιμπάμπουε, παρέα με ύαινες, ελέφαντες και άλλα μεγάλα θηλαστικά (στο εθνικό πάρκο με τον ελέφαντα που αναφέραμε).
Πολλές φορές έχω μείνει καλύβες αυτοχθόνων φυλών, όπως των Akha στο βόρειο Λάος, των Dogon στο Μάλι, των Mentawai στην Ινδονησία, των «τσιγγάνων των θαλασσών» Bajau και τα πλωτά χωριά τους στο πέλαγος του Βόρνεο. Έχω μείνει για τρεις μέρες σε μια καλύβα όπου ζούσε πριν έναν αιώνα ο ανθρωπολόγος Bronislav Malinowski στα νησιά Trobriand, επίσης στην Παπούα Νέα Γουινέα.
Πρόσφατα έμεινα σε σκηνές οροφής αυτοκινήτου στην έρημο της Ναμίμπια.
Μετακινείστε με ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο, τοπικούς οδηγούς ή μέσα μαζικής συγκοινωνίας ή κάνετε συνδυασμό αναλόγως περιστάσεων;
Αναλόγως των συνθηκών της κάθε χώρας, της διαθεσιμότητας τοπικών μέσων και του κόστους. Αν μπορώ να νοικιάσω αυτοκίνητο αυτό μου εξασφαλίζει ανεξαρτησία και εξαιρετικά road trips, όπως στην Κολομβία, την Κόστα Ρίκα, το Ιράκ, τις Φιλιππίνες, το Μαρόκο, την Τυνησία, το Μαλάουι, τη Ζιμπάμπουε, Ζάμπια, Μποτσουάνα, προσφάτως στη Ναμίμπια και πολλές ακόμα χώρες. Αλλά και τα ταξίδια, με ανεκδιήγητα τοπικά μέσα μαζί με τους ντόπιους, είναι επίσης αλησμόνητα.
Μιλήστε μας για την Ναμίμπια που ήταν ένα από τα τελευταία σας ταξίδια. Τι σας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση; Πόσο εύκολα ήταν να μετακινηθείτε και να καταγράψετε με το φακό σας τις ομορφιές της χώρας με την αρχαιότερη έρημο στον πλανήτη;
Η Ναμίμπια είναι ένας εύκολος προορισμός για τα αφρικανικά δεδομένα, με μαγευτικά τοπία και εκπληκτική πανίδα. Οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες αλλά μοιραστήκαμε 4 συνταξιδιώτες την οδήγηση και το κόστος ενοικίασης ενός οχήματος 4Χ4 pickup με αντίσκηνα στην οροφή.
Η διαμονή κάτω από τον έναστρο ουρανό με το Σταυρό του Νότου στην έρημο Namib, ήταν ανυπέρβλητη εμπειρία.
Σε τι εύρος χρημάτων κυμαίνεται το κόστος ενός ταξιδιού σε χώρα της δυτικής ή νότιας Αφρικής από ένα σε αναπτυσσόμενη χώρα της ΝΑ Ασίας; Μιλάμε για που αποταμιεύει κάποιος κάνοντας αιματηρές οικονομίες ή είναι πιο προσιτά τα βασικά έξοδα;
Η Αφρική δεν είναι τουριστικά αναπτυγμένη και το κόστος είναι αντιστρόφως ανάλογο των άθλιων ή και ανύπαρκτων υπηρεσιών και των δύσκολων συνθηκών.
Η Νοτιοανατολική Ασία εξακολουθεί να είναι ένας οικονομικός προορισμός, ασφαλής και με πολλές ομορφιές, γι’ αυτό και προσελκύει ταξιδιώτες ποικίλου ταξιδιωτικού προφίλ και εμπειριών. Προσωπικά όμως προσελκύομαι περισσότερο από την άγρια ομορφιά της Αφρικής, μιας ανυπότακτης ηπείρου που δε σου δίνεται εύκολα. Το κόστος ενός ταξιδιού είναι καίριος παράγοντας που απασχολεί τους περισσότερους από εμάς. Όμως εξαρτάται από τον τρόπο που ταξιδεύει κανείς και τις θυσίες άνεσης τις οποίες διατίθεται να κάνει. Προσωπικά, με τον τρόπο που ταξιδεύω και την εμπειρία του να αποφεύγω τουριστικές παγίδες, διατηρώ το κόστος ενός ταξιδιού παραπλήσιο με αυτό που θα απαιτούσαν διακοπές στη χώρα μου. Επίσης, ο προορισμός μου επιλέγεται με γνώμονα την πιο συμφέρουσα τιμή εισιτηρίου που θα βρω την εκάστοτε εποχή.
Πόσα εμβόλια έχετε κάνει τα τελευταία χρόνια για να μειώσετε την έκθεση της υγείας σας σε πιθανές ασθένειες-επιδημίες αναπτυσσόμενων χωρών; Πού τα έχετε κάνει; Κάνετε ταξιδιωτική ασφάλιση προτού αναχωρήσετε σε κάποια αναπτυσσόμενη χώρα ή δεν ασχολείστε καθόλου με αυτό το θέμα;
Δε θα ήθελα να επηρεάσω άλλους ταξιδιώτες σε σχέση με ιατρικά ζητήματα, θα πρέπει να συμβουλεύονται τους ειδικούς. Εκτός από τα εμβόλια του COVID και το -υποχρεωτικό για την είσοδο σε κάποιες χώρες- εμβόλιο για κίτρινο πυρετό, δεν έχω κάνει κάποιο άλλο εμβόλιο. Η ταξιδιωτική ασφάλιση δε με έχει απασχολήσει και ευτυχώς μέχρι στιγμής δεν έχω αντιμετωπίσει θέματα υγείας στα ταξίδια.
Μπορείς να τα καταφέρεις και εσύ!
Για το τέλος, θα θέλαμε μερικές καλές, πρακτικές συμβουλές προς «ναυτιλομένους», επίδοξους ταξιδιώτες σε αγνούς (κατά το δυνατόν) ταξιδιωτικούς προορισμούς.
Όπως και στη χώρα μας, αν «δραπετεύσει» κανείς από την τουριστική πεπατημένη, αν αναζητήσει την αγνότητα που αναφέρετε μακριά από τις μεγαλουπόλεις, σε μικρά ξεχασμένα χωριά, πιθανότατα θα τη βρει.
Για να καταλάβουμε την αντιστοιχία, πολλοί ξένοι επισκέπτες στη χώρα μας επισκέπτονται τη Μύκονο και τη Σαντορίνη. Παρά τις αναμφισβήτητες ομορφιές τους όμως, η εμπειρία που αποκομίζει κανείς σε ένα λιγότερο γνωστό νησί όπως η Ανάφη ή η Κάρπαθος, είναι πολύ πιο αυθεντική.
Και κάτι ακόμα που έχω αποκομίσει από την εμπειρία μου και αποτελεί μεγάλο ανασταλτικό παράγοντα για τους Έλληνες ταξιδιώτες: Ο κόσμος δεν είναι τόσο τρομακτικός όσο νομίζουμε!
Μπορείτε να δείτε περισσότερα από τα ταξίδια του Αλέξανδρου
- Στο Instagram: https://www.instagram.com/alexandros_tsoutis/
- Και την ιστοσελίδα του: https://tripinpictures.com/el
