Σε εισοδηματική «γκρίζα ζώνη» παραμένουν εγκλωβισμένοι επί σειρά ετών εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα.
Δεδομένου ότι σχεδόν έξι στους δέκα μισθωτούς έχουν αποδοχές υψηλότερες των 800 ευρώ τον μήνα και δεν καλύπτονται από την όποια αύξηση του κατώτατου μισθού, οι αποδοχές τους συμπιέζονται συνεχώς από τις κυβερνητικές αποφάσεις και την πληθωριστική κρίση.
Κι αυτό γιατί οι κλαδικές συμβάσεις, οι οποίες τους καλύπτουν σε επίπεδο μισθών και δικαιωμάτων, έχουν στην συντριπτική τους πλειονότητα μετατραπεί σε… μουσειακό έκθεμα και έχουν αντικατασταθεί είτε από επιχειρησιακές είτε από ατομικές συμφωνίες. Προς όφελος των εργοδοτών, φυσικά.
Με αυτά τα δεδομένα, οι χαμηλόμισθοι λαμβάνουν «λίγα και αργά» -κατά ΓΣΕΕ- ενώ όσοι βρίσκονται στα μεσαία εισοδηματικά κλιμάκια είναι αναγκασμένοι να βλέπουν τις αυξήσεις να περνούν…
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Τράπεζας της Ελλάδος, για κάθε μία ποσοστιαία μονάδα αύξησης του κατώτατου μισθού, πρέπει να αυξηθεί αντίστοιχα 0,44 της μονάδας και ο μέσος μισθός, ώστε να υπάρξει ισορροπία.
Αυτό σημαίνει πως οι εργοδότες θα πρέπει να συναινέσουν, ώστε:
-Αν ο κατώτατος μισθός αυξηθεί φέτος στο 7,75% , ο μέσος μισθός να αυξηθεί κατά 3,41%, ενώ
-αν αυξηθεί κατά 9,6%, ο μέσος μισθός θα πρέπει να ενισχυθεί κατά 4,22%.
Και αυτή η εξέλιξη θα πρέπει να δρομολογηθεί χωρίς κανείς να υποχρεώνει την εργοδοτική πλευρά, η οποία το τελευταίο χρονικό διάστημα, ακολουθώντας τα χνάρια της κυβέρνησης, δείχνει ξεχωριστή προτίμηση στη χορήγηση παντός είδους καρτών για αγορές αντί των αυξήσεων σε χρήμα…
Σήμερα, περίπου 950.000 εργαζόμενοι πανελλαδικά, καλύπτονται από τις 26 συλλογικές συμβάσεις εργασίας που παραμένουν σε ισχύ, αριθμός ο οποίος αντιστοιχεί περίπου στο 25% του συνόλου.
Στον αντίποδα, περίπου 2,8 εκατομμύρια εργαζόμενοι, παραμένουν ακάλυπτοι.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του υπουργείου Εργασίας, από το σύνολο των 26 συλλογικών συμβάσεων που βρίσκονται σε ισχύ, οι 16 είναι κλαδικές και οι υπόλοιπες 10 είναι ομοιοεπαγγελματικές.
Αναλυτικότερα:
Κλαδικές:
1) Ναυπηγοεπισκευαστικών Εργασιών Ν. Αττικής
2) Επισιτιστικών – εμπορικών καταστημάτων Θήρας
3) Τουριστικών – επισιτιστικών καταστημάτων
4) Ναυπηγοεπισκευαστικών εργασιών
5) Πρακτορειακών επιχειρήσεων (μέλη της Διεθνούς Ναυτικής Ένωσης)
6) Μη κύριων τουριστικών επαγγελμάτων
7) Δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης
8) Ξενοδοχοϋπαλλήλων
9) Τραπεζών – ΟΤΟΕ
10) Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου
11) Ναυτιλιακών – Πρακτορειακών επιχειρήσεων
12) Ποντοπόρων φορτηγών (εταιρίες)
13) Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης
14) Ζαχαρωδών προϊόντων (βιομηχανιών – βιοτεχνικών επιχειρήσεων)
15) Ζαχαρωδών προϊόντων (εργαστηρίων)
16) Αεροπορικών εταιριών (ξένες)
Ομοιοεπαγγελματικές
1) Συντακτών Δημοσίου (Υπουργείων, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ, ΝΠΙΔ)
2) Οδηγών φορτηγών – πωλητών εμφιαλωμένων ποτών Β. Ελλάδος
3) Οδηγών τουριστικών λεωφορείων Κω
4) Ξεναγών Ρόδου
5) Ηλεκτρολόγων ανελκυστήρων
6) Τεχνικών Ραδιοφώνου (ηλεκτρονικών και ηχοληπτών)
7) Ξεναγών Κρήτης και Σαντορίνης
8) Οικοδόμων μονίμων συνεργείων
9) Οικοδόμων ελεύθερων επαγγελμάτων
10) Αισθητικών συμβούλων
Το ζητούμενο όμως παραμένει, αυτές οι συμβάσεις να καταστούν υποχρεωτικές για το σύνολο των επιχειρήσεων του κλάδου στον οποίο απευθύνονται.
Έως τώρα, έχουν μετατραπεί σε υποχρεωτικές μόλις οκτώ συμβάσεις:
1) Τουριστικά – επισιτιστικά καταστήματα
2) Πρακτορειακών επιχειρήσεων (μέλη της Διεθνούς Ναυτικής Ένωσης)
3) Ξενοδοχοϋπαλλήλων
4) Τραπεζών – ΟΤΟΕ
5) Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου
6) Ναυτιλιακών – Πρακτορειακών επιχειρήσεων
7) Ηλεκτρολόγων ανελκυστήρων
8) Τεχνικών Ραδιοφώνου (ηλεκτρονικών και ηχοληπτών)
