Η ιταλική εφημερίδα Repubblica επανέρχεται στις σχέσεις του Δημήτρη Αβραμόπουλου με τον Αντόνιο Παντσέρι με φόντο το QatarGate.

«Ήταν 20 Δεκεμβρίου και η βόμβα του QatarGate είχε ήδη εκραγεί, όταν ο πρώην Ευρωπαίος Επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων, Δημήτρης Αβραμόπουλος, υπαγόρευσε μια δήλωση του στα πρακτορεία για το θέμα: «Είμαι θύμα ιταλικής συνωμοσίας, υπάρχει μια οργανωμένη προσπάθεια από κάποιους κύκλους στην Ιταλία να υπονομεύσουν την υποψηφιότητα που παρουσίασα για τον ρόλο του Ειδικού Αντιπροσώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον Περσικό Κόλπο και, φυσικά, για να υποστηρίξω τον σοσιαλιστή υποψήφιο Λουίτζι Ντι Μάιο».

Στην πραγματικότητα, τα τελευταία έγγραφα που κατέθεσαν οι δικαστές των Βρυξελλών καταδεικνύουν ότι, αν υπήρχε συνωμοσία, ήταν αυτή που οργάνωσε ο Παντσέρι για να ευνοήσει τον πρώην Έλληνα βουλευτή, η εμπλοκή του οποίου (αν και δεν διερευνάται αυτή τη στιγμή) αντιπροσωπεύει το άλμα στην ποιότητα της έρευνας για το QatarGate», αναφέρει στο σχετικό δημοσίευμα και προσθέτει: «Κι αυτό γιατί οι σχέσεις του με τον Παντσέρι καταδεικνύουν δύο πράγματα: αφενός, το γεγονός ότι η ομάδα αυτή είχε υποστήριξη όχι μόνο εντός του Ευρωκοινοβουλίου – χάρη στις καλές υπηρεσίες του πρώην βουλευτή του Δημοκρατικού Κόμματος και, προφανώς, στις πόρτες που τους άνοιξε η αντιπρόεδρος, η Ελληνίδα Εύα Καϊλή – αλλά επειδή είχε και εξαιρετικές επαφές και στην Κομισιόν.

Από την άλλη, υπάρχει η απόδειξη ότι δεν είναι απλώς ένα «σοσιαλιστικό» ζήτημα. Αλλά ότι το δίκτυο που ομάδα του Παντσέρι είχε υφάνει προχώρησε παραπέρα, σε σημείο να αγγίξουν το Λαϊκό Κόμμα, όπως ακριβώς μαρτυρά η επαφή με τον Αβραμόπουλο. Οι σχέσεις του πρώην Έλληνα επιτρόπου με τον Μιλανέζο βουλευτή επιβεβαιώνονται από δεκάδες τηλεφωνικές υποκλοπές. Και το πιο σημαντικό, από την ανταλλαγή χρημάτων που κατέγραψαν Βέλγοι ανακριτές. Ο Αβραμόπουλος εργαζόταν για το Fight Impunity, τη ΜΚΟ του Παντσέρι.

Σύμφωνα με τους ερευνητές ήταν στην πραγματικότητα ένα από τα κύρια εργαλεία που χρησιμοποιούσε η ομάδα για να μεταφέρει τα χρήματα που λάμβανε από το Μαρόκο και το Κατάρ και να πληρώσει τους ανθρώπους που ήθελαν να δωροδοκήσει. Ο Έλληνας βουλευτής εισέπραξε 60.000 ευρώ σε ένα χρόνο (5.000 ευρώ τον μήνα), σύμφωνα με τα έγγραφα, για «την ενεργό προώθηση των δραστηριοτήτων της ΜΚΟ». Ποιο ήταν το έργο του Αβραμόπουλου; Δύο συνέδρια – ένα διαδικτυακό και ένα, πρόσωπο με πρόσωπο, στην Ελλάδα – και ένα διαδικτυακό άρθρο που φέρει την υπογραφή του. Τίποτα περισσότερο».

Σε άλλο άρθρο η ιταλική εφημερίδα στέκεται στην προώθηση της υποψηφιότητας του Δημήτρη Αβραμόπουλου για τη θέση του Ειδικού Απεσταλμένου της ΕΕ στις χώρες του Περσικού Κόλπου.

«Η ιστορία του νέου Ειδικού Απεσταλμένου για τον Κόλπο εμφανίζεται στη συνέχεια στις τελευταίες υποκλοπές που κατατέθηκαν στα έγγραφα της έρευνας. Μια αποστολή για την οποία ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας, Λουίτζι Ντι Μάιο, φαινόταν να βρίσκεται σε pole position, κάτι που μάλλον δεν άρεσε σε κάποιους. Ή τουλάχιστον σίγουρα όχι τόσο όσο αυτή ενός άλλου «συναγωνιστή» του πρώην Ευρωπαίου Επιτρόπου Δημήτρη Αβραμόπουλου.

Όλα προέρχονται από ένα επεισόδιο που τράβηξε την προσοχή των ερευνητών. Και ότι έβαλε το στυλό του σε χαρτί που επισυνάπτεται στον φάκελο. Ένα «ατύχημα», φυσικά, που όμως δεν πέρασε απαρατήρητο. Στο ρεπορτάζ των υποκλοπών, μάλιστα, φαίνεται η αποστολή εγγράφου απευθείας στον Μπορέλ. Του εστάλη «κατά λάθος» μέσω email από την Cristina Castagnoli, επικεφαλής της Μονάδας για τη Δημοκρατία και τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ήταν «ένα εμπιστευτικό εσωτερικό σημείωμα που ετοίμασε ο Francesco Giorgi» και είχε ετοιμαστεί ειδικά για τον Αβραμόπουλο. Ο Giorgi λέει στον Παντσέρι για το λάθος που έκανε και ο τελευταίος προσπαθεί να τρέξει για κάλυψη.

Αν και η βελγική αστυνομία αποδέχεται επίσημα την εκδοχή του «λάθους», η ιστορία έχει ζουμί. Πράγματι, φαίνεται απίθανο να γίνει ένα τέτοιο λάθος. «Καταλαβαίνουμε – αυτή είναι η εκδοχή που δίνουν οι παράγοντες για τον διάλογο Πάντζερι και Τζόρτζι – ότι θέλουν να κλείσουν τον δρόμο στον Ντι Μάιο για να ευνοήσει τον διορισμό του Αβραμόπουλου». Όχι μόνο. Στην αρχή οι αστυνομικοί που «άκουγαν» είχαν υποψιαστεί ότι το πρόσωπο για το οποίο μιλούσαν μπορεί να ήταν ο Ντέιβιντ Μπορέλι, πρώην Ιταλός ευρωβουλευτής.

Για να συμφωνήσουμε στη συνέχεια ότι ήταν πράγματι ο Ύπατος Εκπρόσωπος», αναφέρει το δημοσίευμα και συνεχίζει: «Οι ερευνητές δεν κάνουν καμία αναφορά στην πιθανότητα ότι ο Μπορέλ υπέστη πράγματι πίεση από την «κλίκα». Σίγουρα όμως είναι πεπεισμένοι ότι γνώριζε την προτίμησή τους υπέρ του «φίλου» Αβραμόπουλου ακριβώς λαμβάνοντας υπόψη το «λάθος» που έγινε με το email του «άτυπου σημειώματος» που ετοίμασε ο Τζόρτζι. Και σε κάθε περίπτωση, ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν αυτή τη στιγμή δεν εμπλέκεται στην έρευνα.

Αν και ο διορισμός του Ντι Μάιο έχει καθυστερήσει, η διακοπή αποδόθηκε σε αμφιβολίες της νέας ιταλικής κυβέρνησης. Είναι όμως το σημάδι ότι αυτή που ορίζεται ως «εγκληματική οργάνωση» είχε προσπαθήσει να επηρεάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για ένα τόσο σημαντικό ραντεβού τουλάχιστον για τις σχέσεις με τον Περσικό Κόλπο και συνεπώς για το Κατάρ.

Το γεγονός παραμένει ότι το σύστημα είναι αρκετά δοκιμασμένο. Σε υποκλοπή μεταξύ του Πάντσερι και ενός συνομιλητή του οποίου το όνομα δεν αναφέρουν οι ανακριτές, γίνεται ρητή αναφορά στο αμερικανικό κινηματογραφικό μοντέλο. «Έχω την εντύπωση -απευθύνεται στον πρώην Ιταλό ευρωβουλευτή – ότι είμαστε σαν τους Ocean’s Eleven». Η ταινία στην οποία μια συμμορία έντεκα κλεφτών, με επικεφαλής τον Κλούνεϊ, ληστεύει ένα από τα πιο διάσημα καζίνο στο Λας Βέγκας. Και ενώ το λέει, ο ανώνυμος προσθέτει: «Δώστε μου δύο φακέλους». Σύμφωνα με τους πράκτορες, ο Πάντσερι έδωσε στον συνομιλητή του κάποια «χρήματα».

Το ότι το δίκτυο ήταν ευρύ και με διάφορες διασυνδέσεις αποδεικνύεται επίσης από το δείπνο στο οποίο συμμετείχε ένας έγκυρος εκφραστής της γαλλικής πολιτικής: ο Μισέλ Μπαρνιέ. Ο πρώην υπουργός του Παρισιού, πρώην Ευρωπαίος επίτροπος και πρόσφατα επικεφαλής διαπραγματευτής για την εφαρμογή του Brexit, δείπνησε με τον Παντσέρι. Κανένα έγκλημα ή καμία υποψία για αυτόν, απλώς η επιβεβαίωση ότι το σύστημα σχέσεων του ιδρυτή της ΜΚΟ «Fight Impunity» ήταν πραγματικά ευρύ, περίπλοκο και σε όλα τα θεσμικά όργανα της ΕΕ».