Μόνο ως «πολιτιστική αυτοκτονία» της Ελλάδας μπορεί να θεωρηθεί κάθε σκέψη για συνεργασία με το μεσαιωνικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας, μαζί και με μία από τις πλέον αιματηρές δικτατορίες της Μέσης Ανατολής, αυτή της Αιγύπτου, για τη διοργάνωση διεθνών αθλητικών εκδηλώσεων.

Ειρήσθω εν παρόδω και τα δύο καθεστώτα συνιστούν, εμμέσως πλην σαφώς, εργαλεία και προέκταση μιας όλο και απεχθέστερης και φονικότερης σιωνιστικής αποικιοκρατίας.

Οι Σαουδάραβες θέλουν να χρησιμοποιήσουν το παγκόσμιας ακτινοβολίας όνομα της Ελλάδας για να «ξεπλύνουν» τη δική τους βαρβαρότητα, «δωροδοκώντας» τη χώρα μας με την κατασκευή γηπέδων – και φυσικά και τους πολιτικούς μας. Κανείς Έλληνας άνω των πέντε ετών δεν αμφιβάλλει για το τι «φαΐ» έχει να πέσει σε αυτή την υπόθεση (ίσως μάλιστα να έπεσε κιόλας κάποια προκαταβολή – κανείς δεν εργάζεται τζάμπα στις μέρες μας).

Δεχόμενη όμως να χρησιμοποιηθεί έτσι η Ελλάδα, ακυρώνει εν τέλει τη δική της βαθύτερη ταυτότητα, δηλαδή τον ίδιο τον λόγο της ύπαρξής της.

(Το ίδιο πράττει σημειωτέον και με το έκτρωμα των καζίνο-ουρανοξυστών που μπήγουν οι ολιγάρχες στο ιερό χώμα της Παλλάδας, στην κορύφωση, στο σπουδαιότερο πολιτιστικό, κλιματικό και αισθητικό σημείο ολάκερης της Οικουμένης, αλλά αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία).