Σοβαρό περιβαλλοντικό έγκλημα μεγάλων διαστάσεων έχει προκαλέσει από τις 3 Φεβρουαρίου στην Ανατολική Παλαιστίνη (ένα χωριό περίπου 4.500 κατοίκων 50 χλμ από το Πίτσμπουργκ) του Οχάιο ο εκτροχιασμός αμαξοστοιχίας 150 βαγονιών της εταιρίας Norfolk Southern Railways  που μετέφερε δεκάδες τόνους με εύφλεκτα, τοξικά αέρια και επικίνδυνες χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται μεταξύ άλλων από τις βιομηχανίες πλαστικών και χημικών.

Μεγάλες ποσότητες από τα χημικά αυτά έπεσαν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στον ποταμό Οχάιο που υδροδοτεί 24 αμερικανικές πολιτείες.

Η ομοσπονδιακή περιβαλλοντική υπηρεσία, ΕΡΑ, υποτίθεται πως δεν έχει δει ως τώρα κάτι πολύ ανησυχητικό…

Η αιτία που προκάλεσε τον εκτροχιασμό της αμαξοστοιχίας προκαλώντας εύλογη ανησυχία στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής του Οχάιο και της Πενσιλβανίας, δεν έχει ως σήμερα αποσαφηνιστεί.

Ωστόσο, το πιθανότερο είναι να οφείλεται στην ακόλουθη, κοινή (μεταξύ των εταιριών του κλάδου) κερδοσκοπική τακτική της εταιρίας  Norfolk Southern που είναι μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές σιδηροδρομικές στις ΗΠΑ: Να φορτώνει μεγαλύτερο βάρος σε περισσότερα βαγόνια μίας αμαξοστοιχίας χωρίς να έχει γίνει καλή συντήρηση στο σιδηροδρομικό δίκτυο, ενώ διαθέτει ανεπαρκές προσωπικό που δουλεύει σε εξαντλητικά ωράρια και με χαμηλούς μισθούς (σε σχέση με την ευθύνη που αναλαμβάνουν να φέρουν σε πέρας και η οποία αφορά εν τέλει τον στρατηγικό τομέα της χερσαίας μεταφοράς των περισσότερων αγαθών που προορίζονται για τις αγορές των ΗΠΑ).

Ο εκτροχιασμός της αμαξοστοιχίας προκάλεσε τεράστιες εκρήξεις και φωτιά στα τουλάχιστον 50 βαγόνια που βγήκαν εκτός γραμμής «σπέρνοντας» για μέρες στη γη, τον αέρα και τους υδροφόρους ορίζοντες της ευρύτερης περιοχής δηλητηριώδη τοξικά και χημικά με άγνωστες ως σήμερα συνέπειες για την υγεία των κατοίκων, της χλωρίδας και της πανίδας της περιοχής.

Το περιβαλλοντικό έγκλημα στο Οχάιο έχει βεβαίως ονοματεπώνυμο και υπεύθυνους υψηλά ιστάμενους και αυτό εξηγεί γιατί επί μέρες πέρναγε «στα ψιλά» των μεγάλων αμερικανικών εφημερίδων και τηλεοπτικών δικτύων με εξαίρεση την πρώτη μέρα του συμβάντος που ανάγκασε πάνω από 2.000 ανθρώπους να εγκαταλείψουν για τουλάχιστον μία βδομάδα τα σπίτια τους δίχως την παραμικρή ουσιαστική βοήθεια των τοπικών αρχών και της εταιρίας που μετέφερε τα επικίνδυνα τοξικά μέσα από κατοικημένες περιοχές.

Σύμφωνα με σημερινό ρεπορτάζ των Τάιμς της Νέας Υόρκης, η μόνη συμβολή της εταιρίας στους κατοίκους που δεινοπαθούν να ζήσουν στο τοξικό περιβάλλον που προκάλεσε το μπαράζ εκρήξεων ήταν 25.000 δολάρια στον τοπικό Ερυθρό Σταυρό προκειμένου να αγοράσει και να στήσει σκηνές για την προσωρινή φιλοξενία μερικών χιλιάδων κατοίκων της Ανατολικής Παλαιστίνης του Οχάιο…

Νεκρά βατράχια, αποπνικτική ατμόσφαιρα

Κάτοικοι της περιοχής παραπονιούνται για πονοκεφάλους και αδιαθεσία αλλά για εκατοντάδες νεκρά ζώα (βατράχια, ψάρια) που συναντούν στα νερά ποταμού της περιοχής και στη χέρσα γη. Παραπονιούνται επίσης για άσχημες μυρωδιές που δεν προέρχονται μόνον από τα καρκινογόνα, καμένα τοξικά που απελευθερώθηκαν στην ατμόσφαιρα τη μέρα της τρομερής έκρηξης κατά τον εκτροχιασμό της αμαξοστοιχίας αλλά  και μερικές μέρες μετά, σε συνθήκες «ελεγχόμενης» καύσης των επικίνδυνων τοξικών χημικών.

Δημοσιογράφοι τοπικών ΜΜΕ που θέλουν να μάθουν τι πραγματικά έχει γίνει συναντούν προβλήματα στην άσκηση του έργου τους από σεκιουριτάδες της εταιρίας και των τοπικών αρχών.

Έγκλημα με βαριές υπογραφές

Το περιβαλλοντικό έγκλημα  έχει διπλή υπογραφή υπαίτιων και ενόχων. Η πρώτη «υπογραφή» μπαίνει από τα διευθυντικά στελέχη της σιδηροδρομικής εταιρίας μεταφοράς εμπορευμάτων,  Norfolk Southern, που το 2020 δήλωσε κέρδη κοντά στα 10 δις. δολάρια αρνούμενη την ίδια περίοδο να δώσει αυξήσεις στους χαμηλούς μισθούς του προσωπικού και να κάνει προσλήψεις παρά τις μεγάλες ανάγκες και τα κενά σε πολλές θέσεις εργασίας.

Η άλλη υπογραφή στο περιβαλλοντικό έγκλημα φέρει το όνομα του Προέδρου Τζο Μπάιντεν που στις 2 Δεκέμβρη 2022 υπέγραψε ένα νέο νομοσχέδιο που ψήφισε το Κογκρέσο προκειμένου να αποτραπεί η πραγματοποίηση απεργιών από τα συνδικάτα εργαζομένων στους αμερικανικούς εμπορικούς σιδηρόδρομους που διεκδικούσαν (εκτός από αυξήσεις στους μισθούς και προσλήψεις προσωπικού) άδειες ασθενείας μετ’ αποδοχών.

 «Δίχως εμπορικές αμαξοστοιχίες, πολλές βιομηχανίες στις ΗΠΑ ουσιαστικά θα έκλειναν» είπε τότε ο Μπάιντεν προτού υπογράψει το απεργοσπαστικό νομοσχέδιο. «Χάρη σε αυτό το νομοσχέδιο που θα υπογράψω, γλιτώσαμε τη χώρα από την καταστροφή».

Οι δεκάδες Δημοκρατικοί γερουσιαστές υποτίθεται λίγες μέρες πριν πως είχαν δώσει «μάχη» για να εξασφαλίσουν οι εργαζόμενοι επτά μέρες ασθενείας μετ’ αποδοχών δίχως κανένα αποτέλεσμα. Τελικά, το νομοσχέδιο που είχε συνταχθεί με γνώμονα τα συμφέροντα των εταιριών (και όχι βεβαίως των εργαζομένων) ψηφίστηκε τον Νοέμβριο από 52 γερουσιαστές έναντι 43.

Γιατί ο Μπάιντεν πίεσε το (όχι ιδιαίτερα απρόθυμο) κογκρέσο να απαγορεύσει ουσιαστικά την πραγματοποίηση απεργιών στον κλάδο των σιδηροδρομικών υπαλλήλων; Γιατί πολύ απλά μία μέρα απεργίας θα προκαλούσε τη μέρα απώλειες 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων στα κέρδη των σιδηροδρομικών εταιριών, των βιομηχανιών και άλλων μονάδων παραγωγής ή εταιριών εισαγωγών στις ΗΠΑ.

Ως εκ τούτου, το αίτημα για την άδεια ασθενείας μετ’ αποδοχών στους εργαζόμενους των εμπορικών σιδηροδρόμων στις ΗΠΑ δεν ικανοποιήθηκε με ευθύνη και του Προέδρου Μπάιντεν που υποτίθεται πως ενθαρρύνει τη συνδικαλιστική δράση για την βελτίωση της ζωής των εργαζομένων. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, ο Μπάιντεν έβαλε πλάτες στις εταιρίες, που έχουν αναλάβει με το αζημίωτο τη μεταφορά των περισσότερων εμπορευμάτων στις εγχώριες αγορές, να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν σε βάρος των υπαλλήλων που καλούνται να δουλεύουν υπερωριακά και να βγάζουν δουλειά για δύο και τρία άτομα σε εξαντλητικούς ρυθμούς με αντάλλαγμα ψίχουλα…

Στην υποτιθέμενη συμβιβαστική λύση που προώθησε η κυβέρνηση Μπάιντεν σε συνεργασία με το κογκρέσο ώστε να εμποδίσει τις απεργίες των σιδηροδρομικών υπαλλήλων στις ΗΠΑ προβλεπόταν η χορήγηση μόλις μίας μέρας ασθενείας μετ’ αποδοχών το χρόνο. Τι σημαίνει αυτό; Πως πρακτικά οι εταιρίες δε θα έχουν «απώλειες» προσωπικού ώστε να αναγκαστούν να προβούν στις απαραίτητες προσλήψεις.

Κάπως έτσι, το επόμενο μεγάλο σιδηροδρομικό δυστύχημα και περιβαλλοντικό έγκλημα θα είναι θέμα χρόνου να ξανασυμβεί…