Ο σπουδαίος «Ιταλοέλληνας» -όπως τον χαρακτήριζαν- απεβίωσε σε ηλικία 96 ετών, αφήνοντας πίσω του κορυφαίες μελέτες για τη σπουδή των νεοελληνικών γραμμάτων, στην οποία αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.
Ο Μάριο Βίττι διετέλεσε ερευνητής της νέας ελληνικής φιλολογίας και ομότιμος καθηγητής της ελληνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Tuscia στο Βιτέρμπο της Ιταλίας.
Υπηρέτησε τη νεοελληνική γραμματεία όσοι λίγοι, ενώ υπήρξε στενός φίλος του Οδυσσέα Ελύτη, του Μίκη Θεοδωράκη και πολλών άλλων λογοτεχνών και καλλιτεχνών. Ο Μάριο Βίττι άνοιξε πολύτιμους διαύλους επικοινωνίας του νεοελληνικού πολιτισμού με τον υπόλοιπο κόσμο, με κορυφαία στιγμή της δημοσίευση στην Ιταλία του πολυμεταφρασμένου έργου του Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας.
Πρόσφατα, η έδρα νεοελληνικών σπουδών του Πανεπιστημίου της Ρώμης τού είχε αφιερώσει το Παρατηρητήριο του Εργαστηρίου για την Ελληνική Γλώσσα.
Ο Μάριο Βίττι γεννήθηκε το 1926 στην Κωνσταντινούπολη. Από την πλευρά της μητέρας του ο Βίττι είναι ελληνικής καταγωγής. Μεγάλωσε μέσα στην ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης και ομιλούσε και έγραφε εξίσου καλά στα ελληνικά και στα ιταλικά.
Λίγο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η οικογένεια μετακόμισε από την Κωνσταντινούπολη στην Ιταλία. Σπούδασε στη Ρώμη όπου ξεκίνησε το έργο του ως ερευνητής της νέας ελληνικής λογοτεχνίας.
Από το 1957 εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης “L’Orientale”.
Το 1968 διορίστηκε μόνιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο. Υπήρξε επίσης επισκέπτης καθηγητής στα πανεπιστήμια Παρισιού, Γενεύης και Θεσσαλονίκης. Πρόσφατα δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Τοσκάνης. Ο Βίττι ζούσε στη Ρώμη και ήταν ο πρόεδρος της Ιταλικής Ένωσης των Νέων Ελληνικών Σπουδών (Associazione Nazionale di Studi Neogreci).
Ήταν ένας από τους κορυφαίους εμπειρογνώμονες της Ιταλίας σχετικά με το πλήρες φάσμα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Η Ελληνική λογοτεχνία χρωστά στον Βίττι τη δεύτερη γέννηση του παλαιότερου κειμένου του σύγχρονου Ελληνικού Θεάτρου (ο διάλογος του Νικολάου Σοφιανού), του θρησκευτικού δράματος Ευγένα – (Βενετία 1646) του Θεόδωρου Μοντσελέζε από τη Ζάκυνθο και 2 τόμων κειμένων του Ανδρέα Κάλβου. Ο Βίττι ανακάλυψε και έκανε γνωστό το βιβλίο ενός ανώνυμου Έλληνα συγγραφέα, που δημοσιεύθηκε στη Βραΐλα της Ρουμανίας το 1870, με τίτλο “Η Στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι”).
Ο Μάριο Βίττι μελέτησε τα έργα των Ελύτη και Σεφέρη. Είχε λάβει τιμητικά διδακτορικούς τίτλους από τα πανεπιστήμια Παρισιού, Θεσσαλονίκης και Κύπρου και βραβεύτηκε από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών.
Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει στη Ρώμη, σε στενό οικογενειακό κύκλο, όπως ο ίδιος το ήθελε. Θα τον αποχαιρετίσουν οι δυο γιοί του, Μάσιμο και Πάολο και τα πέντε εγγόνια του. Τη σύζυγό του, Αλεξάνδρα, με την οποία μοιράστηκαν 70 χρόνια κοινής ζωής την έχασε πριν από έξι μήνες.
