Μηνύματα επιταχυνόμενης φθοράς, εκπέμπει η αγορά εργασίας. Παρά την επικοινωνιακή εμμονή της κυβέρνησης περί αύξησης της απασχόλησης και στήριξης των εργαζομένων, τα στοιχεία των αρμοδίων υπηρεσιών αποδεικνύουν περίτρανα ότι το μοναδικό γεγονός, που επιβράδυνε τις αρνητικές εξελίξεις ήταν… η υγειονομική κρίση και οι αναστολές συμβάσεων!

Κι αυτό γιατί η κρατική ενίσχυση επιχειρήσεων μετατόπισε χρονολογικά το κύμα των απολύσεων.

Εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας χάνονται, οι απολύσεις αυξάνονται, συμβάσεις ορισμένου χρόνου δεν ανανεώνονται, για τις  κλαδικές συμβάσεις εργασίας έχει σημάνει silver alert, ενώ οι μισθοί συμπιέζονται εξαιτίας των ευέλικτων μορφών εργασίας, οι οποίες αποτυπώνονται, είτε σε νέες συμβάσεις, είτε στη μετατροπή της πλήρους απασχόλησης σε μερική (κάποιες φορές ακόμη και με τη «σύμφωνη γνώμη» του εργαζόμενου).

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ, αρνητικό κατά 27.611 θέσεις εργασίας ήταν το ισοζύγιο προσλήψεων-απολύσεων τον Ιανουάριο.

Οι μειωμένες θέσεις εργασίας ήταν περισσότερες κατά περίπου 2.000 σε σχέση με τον αντίστοιχο περσινό μήνα και οι απολύσεις αυξημένες κατά τουλάχιστον 50.000, φθάνοντας τις 214.000.

Πρόκειται για τη δεύτερη χειρότερη επίδοση της τελευταίας δεκαετίας. Η πρώτη κατεγράφη το 2017 (-28.995) εν μέσω οικονομικής κρίσης και μνημονίων και η τρίτη, πέρυσι (-25.804 θέσεις).

Τους τελευταίους 12 μήνες, οι νέες συμβάσεις εργασίας αφορούσαν σε ευέλικτες μορφές απασχόλησης κατά περίπου 49%, ενώ τον περασμένο μήνα σε ποσοστό της τάξεως του 48%.

Το αρνητικό ισοζύγιο είναι ίδιο για άνδρες και γυναίκες (σχεδόν -14.000).

Μεγαλύτερη υποχώρηση των θέσεων εργασίας καταγράφεται στις ηλικίες 30-44 ετών (10.440) και 45-64 ετών (6.453). Δηλαδή, στις πλέον παραγωγικές ηλικίες, με τους -συνήθως- μισθολογικά ακριβότερους εργαζόμενους.

Τη μεγαλύτερη υποχώρηση εμφανίζει η εστίαση (-11.317), ενώ ακολουθούν οι διοικητικές δραστηριότητες γραφείου και το λιανικό εμπόριο.

Ως προς το ακανθώδες θέμα των συμβάσεων εργασίας, δεν αποτυπώνονται νέες κλαδικές, αλλά μόνο επιχειρησιακές συμβάσεις. Εξ αυτών, 20 συμβάσεις για 7.387 εργαζόμενους με αμετάβλητους μισθούς, και μόλις δύο για 584 εργαζόμενους με αύξηση κατώτερη του πληθωρισμού, στο 5,33%.

Όμως, στο προεκλογικό θέατρο του παραλόγου πιθανότατα θα βρεθεί εξήγηση για όλα αυτά:

• Μπορεί οι εργαζόμενοι να αποφάσισαν να ξεκουραστούν για λίγο.
• Μπορεί να επιλέγουν χαμηλούς μισθούς για να μην τους αλλάξει, να μην τους αλλοιώσει, το χρήμα.
• Μπορεί να αποφάσισαν να μαζέψουν τις ελιές τους, ρε αδερφέ…