Μια ανάσα πριν από τις εθνικές εκλογές, ενώ τα… άδωρα-δώρα της κυβέρνησης εξαντλούνται, με την αύξηση του κατώτατου μισθού προ των πυλών, τα συνδικάτα μέσω του 38ου συνεδρίου της ΓΣΕΕ, την Πέμπτη 9 Μαρτίου, καλούνται να λάβουν κρίσιμες αποφάσεις.
Από αυτές, θα εξαρτηθεί αν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων θα διεκδικήσουν δυναμικά την αλλαγή των συσχετισμών στην αγορά εργασίας ή αν θα περιοριστούν στον ρόλο του διαχειριστή ακόμη μιας ήττας.
Το 38ο Συνέδριο της Συνομοσπονδίας διεξάγεται με τη συμμετοχή περίπου 400 συνέδρων, οι οποίοι καλύπτουν 120 δευτεροβάθμιες οργανώσεις (Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα). Κάθε σύνεδρος, εκπροσωπεί 1000 συνδικαλισμένους-ψηφίσαντες εργαζόμενους σε πρωτοβάθμιο επίπεδο.
Το μονοπάτι που θα πρέπει να ακολουθήσει το Εργατικό Κίνημα, δεν αποτελεί κοινό τόπο για όλους. Η πυξίδα του πολιτικού προσανατολισμού και της δράσης, δεν δείχνει προς την ίδια κατεύθυνση για όλες τις πλευρές.
Για κάποιους η πραγματοποίηση δυναμικών κινητοποιήσεων , είναι μονόδρομος, καθώς με αυτόν τον τρόπο τα λεγόμενα και «κόμματα εξουσίας» θα πιεστούν μπροστά στις κάλπες ώστε να αναλάβουν δεσμεύσεις απέναντι στους εργαζόμενους.
Για άλλους, ενδεχόμενες διαδοχικές κινητοποιήσεις εγκυμονούν κινδύνους ως προς την απεργιακή κόπωση των εργαζομένων, οι οποίοι σε εισοδηματικό επίπεδο βρίσκονται ήδη στο καναβάτσο.
Από το μωσαϊκό απόψεων δεν λείπει η ανησυχία ορισμένων ότι ενόψει των εθνικών εκλογών, τα συνδικάτα μέσω ενδεχόμενων κινητοποιήσεων κινδυνεύουν να μετατραπούν, ακούσια, σε κομματικό πολιορκητικό κριό.
Υπάρχουν, όμως και φωνές, σύμφωνα με τις οποίες το Συνδικαλιστική Κίνημα οφείλει, τάχιστα, να επανεφεύρει τρόπους αντίδρασης και άσκησης πίεσης δεδομένου ότι οι σχεδόν 50 γενικές απεργίες που έχουν πραγματοποιηθεί από το 2010 έως σήμερα, δεν στάθηκαν ικανές να ανακόψουν τις δυσμενείς για τους εργαζόμενους εξελίξεις.
Ο επανακαθορισμός της στάσης του Συνδικαλιστικού Κινήματος θα ακολουθήσει τις κυβερνητικές αποφάσεις για την αύξηση του κατώτατου μισθού, οι οποίες αναμένονται την Παρασκευή.
Τα τρία σενάρια που φέρεται να εξετάζει η κυβέρνηση αφορούν στην αύξηση του κατώτατου μισθού από 713 ευρώ που είναι σήμερα, στα:
– 752 ευρώ (+5,5%),
– 768 ευρώ (+7,75%),
– 780 ευρώ (+9%)
Παράλληλα, δεν επιβεβαιώνονται πληροφορίες περί ξεπαγώματος, έστω μέρους, των μισθολογικών ωριμάνσεων (τριετίες).
Υπενθυμίζεται ότι με μνημονιακή ρύθμιση «πάγωσαν» από τον Φεβρουάριο του 2012 οι προσαυξήσεις στον κατώτατο μισθό λόγω προϋπηρεσίας, έως ότου η ανεργία υποχωρήσει κάτω από το 10%.
Όμως, τραγική ειρωνεία αποτελεί το γεγονός ότι ακόμη και το καλύτερο από τα σενάρια να επιλεγεί, θα παραμείνει ανέφικτη η κάλυψη των εισοδηματικών απωλειών που έχουν υποστεί οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια και μάλιστα χωρίς να υπολογίζεται η μείωση εισοδήματος εξαιτίας της ακρίβειας και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων! Διότι, απλούστατα, οι εργαζόμενοι λαμβάνουν με το σταγονόμετρο όταν την προηγούμενη δεκαετία έδιναν με το… βαρέλι.
Αυτό το βαρέλι, του οποίου -όλοι εμείς ξεδιάντροπα- ψάχνουμε τον πάτο.
Σύμφωνα με την Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους:
- 11 δισ. ευρώ (1 δις ετησίως) έχασαν οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα εξαιτίας της μη καταβολής τριετιών και επιδομάτων κατά την περίοδο 2012-2022
- 2 δισ. ευρώ έχασαν τα ταμεία από εισφορές που αντιστοιχούν στα χαμένα εισοδήματα, και άλλα
- 2 δισ. ευρώ έχασαν οι επιδοματούχοι Ο.Π.Ε.Κ.Α-ΟΑΕΔ (Δ.ΥΠ.Α) από το «πάγωμα» του κατώτατου μισθού τα προηγούμενα χρόνια, δεδομένου ότι το επίδομα ανεργίας και άλλα 22 επιδόματα είναι συνδεδεμένα με αυτόν και η εξέλιξη του (ή μη) επηρεάζει ευθέως το ύψος τους…
