Σήμερα θα ήθελα να ξαναπώ κάτι για το τραγικό δυστύχημα. Η επανάληψη είναι η μήτηρ πάσης μαθήσεως, αλλά επίσης όταν πρωτομίλησα, τα λόγια μου δεν έγιναν δεκτά με τον ενθουσιασμό που έπρεπε. Θα σας κάνω τη χάρη λοιπόν και θα βάλω σε σειρά τις σκέψεις μου, ξανά. Αυτό που θα διαβάσετε βέβαια θα είναι μάλλον η σειρά που θα προκύψει αφότου σύμβουλοι, επικοινωνιολόγοι, και βεβαίως, μια στρατιά από δικηγόρους θα έχουν κάνει διορθώσεις. Τα πράγματα βλέπετε είναι σοβαρά και ακούω διάφορα για «ποινικές ευθύνες». Σκοπός λοιπόν είναι οι πραγματικές σκέψεις μου, και κυρίως, τα γεγονότα, να παραμείνουν κρυφά.
Ξεκινώ λοιπόν με μια αυτονόητη Σ υ γ γ ν ώ μ η, με έντονα γράμματα. Όλοι ξέρουμε πως τα έντονα γράμματα υπονοούν μεγαλύτερη ειλικρίνεια. Ως Πρωθυπουργός οφείλω επίσης να αναπαραστήσω το μέγεθος της οδύνης μου με τον ίδιο τρόπο που εσείς βάζετε κεφαλαία στα πανό για να εκφράσετε τον θυμό σας. Σήμερα λοιπόν συμμερίζομαι τον θυμό σας γιατί, επιτέλους ρε γαμώτο, τι είναι αυτό που με βρήκε λίγο πριν ανακοινώσω εκλογές και ενώ είμαι πρώτος στα γκάλοπ;
Συνεχίζω. Η οδύνη μου αφορά στα θύματα και τις οικογένειές τους. Πόσα είναι όμως τα θύματα; Γιατί δεν υπήρξε επαρκής ενημέρωση εξαρχής για τον αριθμό των επιβατών; Δυστυχώς δεν μπορώ να θίγω αυτές ή άλλες λεπτομέρειες ούτε καν με μικρά γράμματα, γιατί αυτό συνιστά αναγνώριση της πλήρους αποτυχίας κάποιων, δεν ξέρω ποιων, πάντως είναι από αυτούς που όπως και εγώ έχουν μια στρατιά δικηγόρων. Δεν θέλω όμως μια συγγνώμη να ανοίξει τέτοιες ώρες κουβέντα για το Κράτος και το Κεφάλαιο.
Έχω φτάσει αισίως στην τρίτη παράγραφο και είναι ώρα να αναφέρω πως η συγγνώμη μου δεν συνιστά ανάληψη ευθύνης επί της ουσίας, για τίποτα. Όταν θα έρθω μεθαύριο στη Βουλή να προτείνω Ειδική Επιτροπή για την ιστορία των ελληνικών σιδηροδρόμων για όλη την τελευταία εικοσαετία θα σταματήσει αυτός ο άδικος στιγματισμός εναντίον μου. Θα ανοίξει το πράγμα, θα πέσει άπλετο φως σε όλους, θα σηκώσω ψηλά το κεφάλι και θα πω το πολύ απλό: όλοι μαζί τα υπογράψαμε! Kαι αν υπέγραψα και εγώ κάτι ή ένας υπουργός μου, δεν έγινε και τίποτα.
Και πάψτε να μιλάτε για «έγκλημα». Μην κρύβεστε πίσω από λέξεις. Θα έπρεπε να ξέρετε πως άλλο πράμα είναι το ατομικό έγκλημα, άλλο το οργανωσιακό έγκλημα αδημοσίευτων συμβολαίων. Όπως άλλο το ανθρώπινο σφάλμα και άλλο η άσκηση εξουσίας υπό την προστασία των θεσμών. Στην Ελλάδα του 2023, δεν γίνεται δυο τρένα να κινούνται αντίθετα στην ίδια γραμμή και να μην έχετε αντιληφθεί αυτά τα βασικά. Όσα δεν έχετε καταλάβει τόσα χρόνια πρέπει να τα καταλάβετε τώρα και γρήγορα.
Να πω επίσης ότι «αν το έργο της Τηλεδιοίκησης είχε ολοκληρωθεί, αυτό το δυστύχημα θα ήταν πρακτικά αδύνατο να είχε συμβεί». Και επιπλέον, «το γεγονός ότι το Ψηφιακό Σύστημα Ελέγχου θα λειτουργεί πλήρως μέσα στους επόμενους μήνες δεν είναι δικαιολογία. Το αντίθετο. Κάνει τον πόνο μου ακόμα μεγαλύτερο που δεν προφτάσαμε να το ολοκληρώσουμε πριν συμβεί το κακό». Είδατε τι έκανα μόλις τώρα; Σας το βάζω σε εισαγωγικά για ευκολία. Υπαινίχθηκα ότι δεν φέρω ευθύνες γιατί είχα καλές προθέσεις (βλ. «δεν προφτάσαμε»). Αναφέρθηκα επίσης στο Ψηφιακό Σύστημα Ελέγχου με τρόπο που να μην διασαφηνίζεται το αν θα έχουν ξαναμπεί άνθρωποι στα τρένα πριν το σύστημα ολοκληρωθεί. Με λίγο «πόνο» όμως σας απέσπασα την προσοχή. Και με ένα «κακό» σας βίδωσα την ιδέα στο κεφάλι πως το ατύχημα δεν συνέβη λόγω δομικών ζητημάτων, όπως η απαξίωση των δημόσιων αγαθών, οι περικοπές για εμπορικά κέρδη και η πειθαρχία στη μνημονιακή μας διαδρομή, αλλά γιατί δεν πρόφτασα, και επίσης, τι να κάνουμε, έτσι είναι αυτά. Όπως έχει πει και ένας προκάτοχός μου «αυτή είναι η Ελλάδα». Η Ελλάδα μας πληγώνει. Προσπαθώ. Αγωνίζομαι. Πάρτε τώρα και μια «Δικαιοσύνη που θα ερευνήσει ταχύτατα την τραγωδία και θα αποδώσει ευθύνες». Παρακαλώ.
Α, ναι, να μην ξεχάσω να αναφέρω πως θα ζητήσω από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και από φίλες χώρες τη συνδρομή τους σε τεχνογνωσία, γιατί μας λείπει η τεχνογνωσία. Αν είχαμε τεχνογνωσία, θα είχαμε κέντρο τηλεδιοίκησης, φανάρια στα τρένα, έμπειρους υπαλλήλους, υπαλλήλους σκέτους, φανάρια, και Τεχνογνωσία. Η έλλειψη τεχνογνωσίας είναι κάτι σαν το «κακό». Την κοτσάρουμε όταν θέλουμε να μιλάμε χωρίς να λέμε τίποτα.
Κλείνοντας, να πω και ένα μπράβο στους διασώστες και στους πυροσβέστες, τον Στρατό και την Αστυνομία, τους ειρηνικούς διαδηλωτές, και τους συνεπιβάτες που ρισκάρουν τη ζωή τους. Αν έχω ξεχάσει κανέναν, βάλτε τον εδώ: _ _ _ _ _ _ _ .
Και πάλι, Σ υ γ γ ν ώ μ η.
Όμως σταματώ. Πρέπει να φύγω γιατί υπάρχει ένα θεματάκι με την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και με ένα παιδικό ογκολογικό που πρέπει και αυτό να ιδιωτικοποιηθεί. Όπως είχε πει και ένας άλλος μεγάλος Έλληνας (ο Σωκράτης) στο τέλος της απολογίας του, «χρωστάμε έναν κόκκορα στον Ασκληπιό». Και όπως ξέρετε πολύ καλά, εγώ τα χρέη μου τα πληρώνω.
