Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε μετά τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη, με τις καταγγελίες για τραγικές ελλείψεις στα μέσα μεταφοράς να πληθαίνουν.
Οι προειδοποιήσεις του προέδρου των ηλεκτροδηγών ότι οι συρμοί του τραμ «είναι χωρίς επικοινωνία με τα φανάρια, καθώς δεν υπάρχει τηλεματική» και η ανακοίνωση των εργαζομένων της ΣΤΑΣΥ από τις 20 Δεκέμβρη που κάνει λόγο για τεράστια έλλειψη προσωπικού σε κρίσιμες ειδικότητες όπως αυτή του ηλεκτροδηγού και του σταθμάρχη, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την ασφάλεια εκατοντάδων χιλιάδων επιβατών που κινούνται καθημερινά με τα μέσα μαζικής μεταφοράς στην πρωτεύουσα.
Προβλήματα υπάρχουν και στα ανταλλακτικά καθώς οι διαγωνισμοί μπορεί να διαρκέσουν από μήνες έως και… χρόνια Στην ανακοίνωσή τους τον περασμένο Δεκέμβρη τα σωματεία της ΣΤΑΣΥ κάνουν λόγο για «απελπιστική κατάσταση στις αποθήκες. Μέχρι και «εκπτώσεις» στις προδιαγραφές ενός ανταλλακτικού γίνονται μιας και τα ράφια της είναι άδεια», κατήγγειλαν.
Μόλις τον περασμένο Νοέμβριο στον σταθμό «Μανιάτικα» είχαν εκτυλιχθεί σκηνές αλλοφροσύνης μετά από βλάβη σε κάρτα σηματοδότησης με τον ένα και μοναδικό υπάλληλο που υπήρχε στον σταθμό να προσπαθεί να διαχειριστεί το πρόβλημα με τον σειρμό που «εγκλωβίστηκε» για περίπου 45 λεπτά με το συναγερμό να χτυπά στα τούνελ και τους επιβάτες να καλούνται να ανεβοκατεβαίνουν τις σκάλες από τη μία στην άλλη πλευρά της αποβάθρας.
Σύμφωνα με τον Δημήτρη Γουρτή, μέλος Επιτροπής Υγιεινής και Ασφάλειας Εργαζομένων της ΣΤΑΣΥ και οδηγό συρμών εδώ και 20 χρόνια, κάθε σταθμός χρειάζεται τουλάχιστον δύο άτομα, νύχτα – μέρα, αλλά αυτή τη στγμή, η ΣΤΑΣΥ έχει 850 κενές θέσεις εργασίας που σύντομα θα γίνουν 1.000 με αποτέλεσμα να υπάρχει υπερεντατικοποίηση εργασίας με οδηγούς και σταθμάρχες να εργάζονται σχεδόν 30 μέρες τον μήνα αντί για 18, σε κυλιόμενες βάρδιες, συσσωρεύοντας κούραση που μπορεί αν αποβεί μοιραία σε περίπτωση κρίσης.
Όσον αφορά στο κομμάτι των συντηρήσεων, ο κ.Γουρτής εξηγεί: «Δεν γίνεται συντήρηση ούτε καν στους συρμούς, κυρίως της Γραμμής 1, αλλά και στο μετρό, ενώ πρέπει να γίνεται προληπτικά κάθε κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα. Χαλάει κάτι, “μένει” και τότε ξεκινάμε να δούμε τι έχει. Και επειδή δεν υπάρχουν ανταλλακτικά, ξηλώνουμε από ένα άλλο τρένο. Έχουμε καταγγελίες από εργαζομένους ότι βάζουν ανταλλακτικά imitation. Ενα ζήτημα που είχε τεθεί κάποτε ήταν ότι τα τακάκια των φρένων δεν ήταν τα εγκεκριμένα και αυτό ξέρετε τι σημαίνει; Τριακόσιοι τόνοι του τρένου με 70 χιλιόμετρα – απλά δεν σταματάει».
Όπως υποστηρίζει ο ίδιος: «Μέσα στο τούνελ δεν υπάρχουν πινακίδες εξόδου κινδύνου. Αν γίνει σεισμός, πυρκαγιά ή οτιδήποτε, δεν θα μείνει κανείς ζωντανός. Κάθε τρένο, γεμάτο, έχει 1.200 άτομα. Αν βρεθούν 3 τρένα, μιλάμε για 5.000 κόσμο. Καταλαβαίνετε την τάξη μεγέθους. Αυτό που έγινε στα Τέμπη θα ωχριά μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση. Οι επιβάτες θα ποδοπατηθούν μέσα σε έναν σωλήνα σκοτεινό, δεν θα ξέρουν πού να πάνε. Επίσης, το προσωπικό δεν έχει επανεκπαιδευθεί. Στα 20 χρόνια που είμαι εγώ, μόνο μία φορά μας έχουν δείξει τις εξόδους κινδύνου. Μια άσκηση με την Πυροσβεστική δεν έχουμε κάνει. Αν γίνει κάτι, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Ως Επιτροπή, έχουμε εντοπίσει μέσα στο τούνελ ότι υπάρχουν πολλές έξοδοι κινδύνου που είναι μπλοκαρισμένες είτε από γλάστρες, τραπεζάκια, είτε έχουμε αναφορές ακόμα και ότι έχει μπει λουκέτο για να μην μπαίνουν μέσα γκραφιτάδες. Εμείς, το προσωπικό, έχουμε σώσει πολλές καταστάσεις από την τυπικότητά μας οι οποίες δεν ακούστηκαν προς τα έξω».
Με πληροφορίες από newpost.gr
