Αναφερθήκαμε σε προηγούμενο άρθρο μας στην εντελώς γελοία, αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνη ταυτόχρονα, προβοκάτσια που συνιστά η έκδοση εντάλματος σύλληψης του προέδρου της Ρωσίας από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Δείχνει αυτή η υπόθεση ότι ακόμα και το κορυφαίο δυτικό πολιτικό προσωπικό είτε ζει σε ένα δικό του κόσμο, πιστεύοντας ότι μπορεί να επιβάλει στον πρόεδρο της Ρωσίας την τύχη που επέβαλε στον Σαντάμ Χουσεΐν μετά την παράνομη εισβολή των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Πολωνίας και της Αυστραλίας στο Ιράκ, είτε εκβιάζεται και χειραγωγείται από τα αφανή κέντρα του δυτικού Ολοκληρωτισμού και του «Κόμματος του Πολέμου» που οδηγούν την ανθρωπότητα σε ολοκαύτωμα. Ίσως και τα δύο…
Απορούμε μάλιστα και με την εκδηλωθείσα διαφωνία μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και της Νέας Δημοκρατίας για το ποιο ακριβώς είναι το κατάλληλο δικαστήριο για να δικάσει τον κ. Πούτιν (που και άλλοι Έλληνες πολιτικοί έχουν αποφανθεί ότι είναι «δολοφόνος» και «εγκληματίας»).
Ίσως κακώς βέβαια ξαφνιαζόμαστε. Δεν υπάρχει λόγος οι πολιτικοί μας, τα ελληνικά κόμματα να είναι έστω και ελάχιστα περισσότερο σοβαρά για τα διεθνή προβλήματα από όσο είναι για τα ελληνικά προβλήματα, δηλαδή εντελώς μη σοβαρά. Αυτό που κυρίως τα απασχολεί είναι να αποσπάσουν την εύνοια του ενός ή του άλλου κέντρου ισχύος της «συλλογικής Δύσης» εις βάρος των συμφερόντων της χώρας τους.
Προκειμένου να διερευνήσουμε περαιτέρω το θέμα της έκδοσης εντάλματος σύλληψης του Ρώσου προέδρου, απευθυνθήκαμε σε μια παγκοσμίως αναγνωρισμένη αυθεντία του διεθνούς δικαίου, τον Ελβετό καθηγητή Άλφρεντ ντε Ζάγιας, πρώην ειδικό εισηγητή του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, συγγραφέα δέκα βιβλίων και εισηγητή, παλιότερα, της ιδέας δημιουργίας ενός Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Εκτός πολλών άλλων διεθνών νομικών ζητημάτων, ο Άλφρεντ ντε Ζάγιας έχει ασχοληθεί επίσης με τη Γενοκτονία των Αρμενίων αλλά και με το Κυπριακό, τόσο με τα εγκλήματα που διέπραξαν τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής, όσο και με το ανεκδιήγητο Σχέδιο Ανάν, με το οποίο παρολίγον να διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία (για να μην ξεχνιόμαστε, μια «λύση» τέτοιου τύπου για την Κύπρο ή και χειρότερη ακόμα υποστηρίζει πάντα σχεδόν όλος ο ελλαδικός και τουλάχιστον ο μισός, αν όχι όλος ο κυπριακός πολιτικός κόσμος!).
Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, μας είπε ο κ. Ζάγιας, την ιδέα δημιουργίας του οποίου υπερασπίστηκε στο παρελθόν, έχει μετατραπεί σε ένα πολιτικοποιημένο όργανο, χάνοντας πλέον την αξιοπιστία του. Το δικαστήριο θα είχε νόημα αν ήταν αυστηρά ανεξάρτητο, αντικειμενικό και επαγγελματικό. Αυτό που βλέπουμε τώρα και μας προκαλεί οδύνη είναι η μετατροπή του σε όπλο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Μετά από είκοσι χρόνια εν πολλοίς πολιτικής και όχι αυστηρά νομικής λειτουργίας, το Διεθνές Δικαστήριο πρέπει να καταργηθεί, πιστεύει ο διαπρεπής νομικός και αγωνιστής για τα δικαιώματα του ανθρώπου.
Δικαιοσύνη σημαίνει δικαιοσύνη για όλους, εν προκειμένω όχι μόνο για τις προνομιούχες χώρες, λέει ο Ελβετός νομικός, που υποστηρίζει ότι ο νυν Εισαγγελέας του Δικαστηρίου, ο Βρετανός δικηγόρος με ειδίκευση στο διεθνές ποινικό δίκαιο Καρίμ Άσαντ Άχμαντ Χαν, που διορίστηκε το 2021, έχει επιδείξει κραυγαλέα μεροληψία, σταματώντας την περαιτέρω διερεύνηση των αμερικανικών εγκλημάτων πολέμου στο Αφγανιστάν, ενώ συνεχίζει τις ανακρίσεις εναντίον των Ταλιμπάν.
Από το 2002 που δημιουργήθηκε το ΔΠΔ κανένας δυτικός δεν διώχθηκε ποτέ, μόνο Αφρικανοί, με αποτέλεσμα ορθώς το Δικαστήριο να θεωρηθεί νεοαποικιακό. Από τότε μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις του ΝΑΤΟ έχουν διαπράξει χιλιάδες εγκλήματα πολέμου, μεταξύ άλλων στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία, χωρίς ποτέ να διωχθεί κανένας υπεύθυνος. Αν το Διεθνές Δικαστήριο ασκήσει δίωξη κατά του Πούτιν, γιατί δεν ασκεί και κατά του Τζο Μπάιντεν, του Μπόρις Τζόνσον, του Ντόναλντ Τραμπ, του Μπαράκ Ομπάμα, του Τζορτζ Μπους ή του Τόνι Μπλερ;
Εκδίδοντας εντάλματα σύλληψης κατά του Πούτιν, το Δικαστήριο επέδειξε κραυγαλέα μεροληψία, «σκότωσε» την ίδια την αξιοπιστία του και έβαλε ένα καρφί στο φέρετρό του, πιστεύει ο Άλφρεντ ντε Ζάγιας.
Για όποιον ενδιαφέρεται να ενημερωθεί περισσότερο για τις απόψεις του Ελβετού καθηγητή τον παραπέμπουμε ενδεικτικά στο άρθρο του για τα εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία και τα λαϊκά δικαστήρια, στη συνέντευξή του για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και τα δημοψηφίσματα, στο άρθρο του για την ουκρανική κρίση υπό το πρίσμα του Χάρτη του ΟΗΕ και στο άρθρο του για την πολιτική του ΝΑΤΟ που «απειλεί να καταστρέψει τον κόσμο». Ο Άλφρεντ ντε Ζάγιας συγκαταλέγεται επίσης στους εκατοντάδες διανοουμένους που υπέγραψαν το περασμένο καλοκαίρι έκκληση, ζητώντας τον τερματισμό του πολέμου, την έναρξη διαπραγματεύσεων, τη διακοπή της αποστολής όπλων στην Ουκρανία και την άρση των κυρώσεων.
