Ο τροπικός κυκλώνας Freddy έπληξε πρόσφατα τη νοτιοανατολική Αφρική, και με ιδιαίτερη ένταση τη Μοζαμβίκη, τη Μαδαγασκάρη και το Μαλάουι, σκοτώνοντας εκατοντάδες ανθρώπους, προκαλώντας τη μετακίνηση μισού εκατομμυρίου και πλήττοντας συνολικά πάνω από ένα εκατομμύριο κατοίκους.
Oι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες αυτής της καταστροφής είναι τρομακτικές, αντιστρόφως ανάλογες της προσοχής που δόθηκε από τα μεγάλα δυτικά μέσα, αυτά που δίνουν τον τόνο της ενημέρωσης σε όλο τον πλανήτη (αν και σταδιακά, μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας τείνει να απελευθερωθεί από την κυριαρχία του δυτικού «αφηγήματος», παραμυθιού δηλαδή, για το ποια είναι η πραγματικότητα του κόσμου μας).
Τροπικοί κυκλώνες υπήρχαν και στο παρελθόν. Αλλά δεν είχαν ούτε την πρωτοφανή διάρκεια, ούτε την εξίσου πρωτοφανή ένταση του Freddy, που, μάλιστα, για πρώτη φορά έκανε δύο διελεύσεις από τις ίδιες περιοχές, λες και ήθελε να μην αφήσει τίποτα όρθιο. Για «τρομοκρατία νέου τύπου», μίλησε, περιγράφοντας το φαινόμενο, η γαλλική Humanité.
Δεν φτάνει που οι «πλούσιοι και ισχυροί» του πλανήτη συνεχίζουν και επιταχύνουν την κλιματική αλλαγή, μειώνοντας όλο και πιο γρήγορα, κάθε χρόνο που περνάει, την πιθανότητα επιβίωσης του ανθρώπινου γένους, τη νύφη την πληρώνουν προς το παρόν κατά κόρον οι φτωχοί του πλανήτη, θύματα της πιο άγριας καταπίεσης και εκμετάλλευσης της Δύσης επί αιώνες και οι οποίοι δεν φέρουν καμία ευθύνη και δεν συμβάλλουν στην κλιματική αλλαγή.
Η νότιος Μαδαγασκάρη μάλιστα έχει το θλιβερό προνόμιο να είναι η πρώτη περιοχή του κόσμου που γνώρισε, το 2021, λιμό που οφειλόταν σχεδόν αποκλειστικά στην κλιματική αλλαγή.
Όσο βέβαια και αν είναι ισχυροί οι τροπικοί κυκλώνες, προς το παρόν τουλάχιστον δεν μπορούν ακόμα να συναγωνιστούνε σε καταστροφική ισχύ τη δυτική αποικιοκρατία και νεοαποικιοκρατία.
Δεν τους επιτρέπουμε να παίρνουν λιπάσματα από τη Ρωσία, τους εξάγουμε όμως Predator
Μιλώντας για τον ρόλο της Δύσης στην Αφρική, δεν μπορούμε πάλι να μην θαυμάσουμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο που παίζει πλέον η Ελλάδα στην περιοχή, ένα ακόμα αναμφισβήτητο κατόρθωμα της σημερινής κυβέρνησης, μιας κυβέρνησης ασφαλώς μοναδικής στην ιστορία μας μετά το 1974.
Η Μαδαγασκάρη, ένα κράτος υπονομευμένο από τη ξηρασία και απειλούμενο από την πείνα, είχε έτσι τη χαρά να συγκαταλέγεται στις αφρικανικές χώρες όπου εξήχθη από την Ελλάδα, με επίσημη άδεια εξαγωγής, το κακόβουλο ισραηλινό λογισμικό παρακολούθησης Predator. Να μην έχουμε μόνο εμείς οι Έλληνες το προνόμιο να μας παρακολουθούν μαζικά, να το απολαύσουν και οι Αφρικανοί.
Μπορεί να μην έχουν να φάνε, φάρμακα να γιατρευτούνε ή λιπάσματα για να καλλιεργήσουνε, η κυβέρνησή τους όμως έχει τουλάχιστο τη δυνατότητα να τους παρακολουθεί. Ευρώπη γίνεται και η Μαδαγασκάρη, από την άποψη αυτή τουλάχιστο. Και είναι δικό μας κατόρθωμα αυτό που κάνει τον γράφοντα να νοιώθει πολύ περήφανος – και πιστεύουμε έτσι πρέπει να νοιώθει και κάθε Έλληνας!
Όπως μας λένε μάλιστα κάποιες κακές γλώσσες, μια από τις πρώτες ενέργειες της παρούσας ελληνικής κυβέρνησης, αμέσως μόλις εξελέγη ήταν ακριβώς αυτή. Να πάρει τις αρμοδιότητες για την εξαγωγή ευαίσθητων τεχνολογιών, που καθορίζονται από μάλλον αυστηρές ευρωπαϊκές ρυθμίσεις, από το Υπουργείο Οικονομίας και να τις πάει στο Υπουργείο Εξωτερικών. Μόνο που αυτή η «μετακόμιση» δεν συνοδεύτηκε από τη μετακίνηση και της πλειοψηφίας των υπαλλήλων που ασχολιόντουσαν με αυτό το θέμα και είχαν μακρόχρονη εμπειρία στον έλεγχο των εξαγωγών. Το συμπέρασμα δικό σας. Και του Ευρωπαίου Εισαγγελέα, που ερευνά τώρα τις υποθέσεις εξαγωγής Predator από την Ελλάδα και την Κύπρο.
Την κοπάνησαν οι Γάλλοι, χάσαμε μια μεγάλη ευκαιρία εμείς
Κρίμα πάντως που πήρανε φαλάγγι οι ντόπιοι τους Γάλλους από την Αφρική. Χάσαμε έτσι, μας ξέφυγε μέσα από τα χέρια κυριολεκτικά, η μοναδική ευκαιρία να στείλουμε τα στρατά μας στην υποσαχάρια Αφρική, στο Σαχέλ, να αποδείξουμε στους Μαύρους τι αξίζουν, όπως το κάναμε και άλλες φορές στέλνοντας τους στρατιώτες μας στην Ουκρανία, την Κορέα ή το Αφγανιστάν.
Οι φωστήρες που μας διοικούν το είχαν σκεφτεί και αυτό ακόμα, να στείλουν δηλαδή τα στρατά μας στο Σαχέλ, να δείξουν στους Μαύρους τι αξίζουν και να καταγάγουν έναν ακόμα εθνικό θρίαμβο, της ιδίας κατηγορίας πιθανώς με τις επιτυχείς επεμβάσεις στην Ουκρανία και την Κορέα (ή τις τόσο επιτυχείς αντιστάσεις έξω από τη Σμύρνη το 1922 και στην Κύπρο το 1974), που κοσμούν το παρελθόν μας ως ουσιαστικής αποικίας κάθε είδους. Τo ‘γραψαν μάλιστα, αυτό με την αποστολή ελληνικού στρατού στο Σαχέλ, και στην ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, αλλά αυτοί οι κιοτήδες οι Γάλλοι «χέστηκαν» απάνω τους και την κοπάνησαν, αφήνοντας ανυπεράσπιστο τον «δυτικό πολιτισμό» που θέλει τόσο οψίμως, να «υπερασπιστεί» η ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία.
Ίσως μάλιστα αυτή η πρεμούρα τους, να αποδώσουν σπουδαίο παγκόσμιο ρόλο στην Ελλάδα κατά τη σύνταξη της ελληνογαλλικής αμυντικής συμφωνίας να εξηγεί την αφηρημάδα των δικών μας (άνθρωποι είμαστε όλοι) που τους έκανε να λησμονήσουν την Κύπρο, και να μην την περιλάβουν στις αμυντικές εγγυήσεις και συνδρομές που ζήτησαν και έλαβαν για την Ελλάδα.
