Τω καιρώ εκείνω (7 Ιουλίου του 2019) εισήλθεν εις Αθήναις και επέβαινε σε 450 μαύρους ίππους γερμανικής κατασκευής, ο Εκλεκτός.
Ενώ κατευθυνόταν προς τον κήπο του Μεγάρου Μαξίμου, στις δύο πλευρές του δρόμου είχαν συγκεντρωθεί εκατοντάδες παράγοντες, κομματικά στελέχη, ΔΑΠίτες και ΟΝΝΕΔίτες, οι οποίοι ευρισκόμενοι σε παραλήρημα φώναζαν «Ὡσαννά ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος…», ψάλλοντας παράλληλα κομματικά απολυτίκια, όπως «Σε περιμένω να ‘ρθεις και πάλι, μαζί να φτιάξουμε μια Ελλάδα μεγάλη….».
Εισήλθε στον κήπο του Μεγάρου, όπου τον περίμεναν με αγωνία οι 60 Άριστοι μαθητές του. Μόλις τον είδαν, έτρεξαν κοντά του και σχημάτισαν έναν κύκλο γύρω του.
Ο Μυστικός Δείπνος, μόλις είχε ξεκινήσει….
Παράλληλα, όμως, είχε αρχίσει και μια περίοδος εργασιακών θαυμάτων.
Λίγες μέρες πέρασαν, και από την εργατική νομοθεσία εξαφανίστηκαν ο βάσιμος λόγος απόλυσης, οι προστατευτικές διατάξεις για τους εργαζόμενους στις εργολαβίες και η 13η σύνταξη.
Στην περιοχή έπεσε επιδημία. Τα καταστήματα και οι επιχειρήσεις, έπαψαν να λειτουργούν.
Οι πολίτες κλείστηκαν στο σπίτι τους. Όσοι δεν έμεναν μέσα, τους έκλειναν το σπίτι με πρόστιμα.
Με δύο λέξεις Του, αυτομάτως διαιρέθηκαν οι μισθοί και όλοι έλαβαν από περίπου 500 ευρώ.
Κάποιοι -και δεν ήταν λίγοι- αντέδρασαν. Τότε, Εκείνος, τους κοίταξε κατάματα, αφοπλιστικά και μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες, τους είπε ξεκάθαρα: «Σκόϊλε ελικικού».
Δεν κατάλαβαν, μπερδεύτηκαν. Θα καταλάβαιναν, όμως, πλήρως αργότερα…
Οι αντιδράσεις, εντάθηκαν. Τότε είναι που είπε στους μαθητές Του «ἄφετε τὰ παιδία ἔλθειν πρός μέ καὶ μὴ κωλύετε αὐτά».
Τα παιδιά που αντιδρούσαν πλησίασαν. Όμως, ο Εκλεκτός εννοούσε τα «παιδιά» των ΜΑΤ.
Παιδιά με «παιδιά» συναντήθηκαν και συντελέστηκε το θαύμα της Νέας Σμύρνης. Ακολούθησε το θαύμα της νεκρανάστασης της απαγόρευσης της απεργίας, το οποίο όλοι παρακολούθησαν συγκλονισμένοι.
Μετά, μαζί με τους μαθητές του, εξαφάνισε το οκτάωρο και έδωσε τη δυνατότητα στους εργαζόμενους να φροντίζουν τις ελιές (του εργοδότη). Ιερό δέντρο με νηστίσιμο καρπό.
Στον διάβα Του, συνάντησε τον εργασιακά και κοινωνικά χολό απεργοσπάστη. Τότε του έδωσε ένα σημείωμα με τη διάταξη απαγόρευσης της απεργιακής περιφρούρησης από τους εργαζόμενους και του είπε στοργικά: «έγειρε… καί περιπάτει» η εργασία κάποιου άλλου σε περιμένει.
Με ένα νεύμα Του, εξαφάνισε περίπου 500.000 ανέργους, με την ΕΛΣΤΑΤ να αποτυπώνει πτώση της ανεργίας στο 10,8%.
Αποθέωσε την έννοια της συγγνώμης και περπάτησε στα νερά της άγνοιας, αφήνοντας τους πάντες άφωνους.
Έδωσε νέα πνοή στην αρχαιοελληνική φράση «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα».
Με βλέμμα διαπεραστικό, απευθύνθηκε στους επικριτές του, οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί έξω από το Ναό της Δημοκρατίας, λέγοντας: «Ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθον βαλέτω».
Κι αυτοί το έπραξαν.
Κι Εκείνος έστειλε τους ραβδούχους των ΜΑΤ.
Κάποτε συγκεντρώθηκαν 2,6 εκατομμύρια συνταξιούχοι, στους οποίους απευθυνόμενος υποσχέθηκε Δικαιοσύνη για τις περικοπές συντάξεων που είχαν υποστεί.
Με μια απότομη κίνηση Του, εμφανίστηκαν αναδρομικά από τις περικοπές κύριων συντάξεων, Δώρων και επικουρικών συντάξεων.
Ακολούθησε ένα απλό νεύμα Του και απέμειναν μόνο το αναδρομικά των κύριων συντάξεων. Τελικά, η εφορία παρακράτησε τα μισά από αυτά…
Δεν ήταν, όμως, το μόνο θαύμα που συνοδεύτηκε από αντίθαμα.
Οι μισοί συνταξιούχοι δεν έλαβαν αύξηση και επρόκειτο να χορηγηθεί ενίσχυση σε όσους είχαν σύνταξη έως 1.600 ευρώ καθαρά τον μήνα.
Όσοι δεν πήραν τίποτα ούτε από αυτή την παροχή κατάλαβαν το θαύμα που συντελέστηκε.
Για πρώτη φορά είχε ακουστεί η φράση: «Χρήματα καθαρά, συνυπολογιζομένων των φόρων»!
Τότε συνειδητοποίησαν ότι τόσα χρόνια θεωρούσαν εσφαλμένα πως τα καθαρά ποσά προκύπτουν μετά την αφαίρεση των φόρων…
Ακόμα και ο άπιστος Θωμάς, συνταξιούχος έμπορος, λύγισε από συγκίνηση και δέος όταν έθεσε τον δάκτυλον επί του αποδεικτικού έκδοσης της σύνταξης, την οποία περίμενε καρτερικά πέντε συναπτά έτη.
Ωστόσο, λύγισε διπλά όταν διαπίστωσε ότι το ποσό που έλαβε ως σύνταξη δεν ήταν σωστό και επομένως είτε επί σειρά ετών θα προσπαθήσει να επιβιώσει με μικρότερη σύνταξη από αυτή που δικαιούται είτε θα κληθεί να επιστρέψει αναδρομικά ποσά έπειτα από λίγα χρόνια.
Εκεί, όμως, που οι πιστοί άγγιξαν το μεγαλείο Του ήταν με το θαύμα των μισθών.
Τρεις διαδοχικές αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, αλλεπάλληλα pass πέρασαν πάνω από τις τσέπες τους.
Με κόμπο στον λαιμό, σφίξιμο στο στομάχι (και από την πείνα), γονάτιζαν μπροστά στα ράφια του σούπερ μάρκετ και έκαναν με μάτια ορθάνοιχτα τον σταυρό τους κοιτάζοντας τα καρτελάκια με τις τιμές και ψιθυρίζοντας ξέπνοα «Τετέλεσται».
Όμως, ακόμη κι αν δεν τα καταφέρουμε σε αυτή τη ζωή, θα τα καταφέρουμε στην επόμενη.
Η ελπίδα, παραμένει ζωντανή.
Γι’ αυτό ο Εκλεκτός και οι 60 μαθητές Του, προτίθενται να σταυρωθούν για τη Σωτηρία μας. Εκεί, ψηλά, στον λόφο των τηλεοπτικών κεραιών.
Αμήν
