Άδεια μετ’ αποδοχών, διάρκειας από μια έως και τρεις εργάσιμες ημέρες δικαιούνται οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα, ανάλογα με την περιοχή στην οποία θα πρέπει να μεταβούν προκειμένου να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.

Ο αριθμός των ημερών εκλογικής άδειας, διαμορφώνεται ως εξής:

-Για εργαζόμενους με πενθήμερο:

από 200-400 χλμ. μια εργάσιμη ημέρα,

από 401 χλμ. και πάνω, δύο εργάσιμες ημέρες και για τα νησιά έως 3 ημέρες.

-Για εργαζόμενους με εξαήμερο:

από 100-200 χλμ. μια εργάσιμη ημέρα

από 201-400 χλμ., δύο εργάσιμες 

από 401 χλμ. και πάνω, τρεις εργάσιμες ημέρες, ενώ για τα νησιά, επίσης, 3 ημέρες.

ΠΡΟΣΟΧΗ:

1.Η άδεια αυτή δεν συμψηφίζεται με την κανονική ή άλλης μορφής άδεια. 

2.Σε περίπτωση κατά την οποία οι εκλογές συμπίπτουν με άλλου είδους άδεια, αυτή διακόπτεται, χορηγούνται οι ημέρες ειδικής απουσίας λόγω εκλογών και η κανονική άδεια συνεχίζεται αμέσως μετά.

3.Για όσους εργαζόμενους πρέπει να μετακινηθούν  για την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος και η Κυριακή των εκλογών είναι εργάσιμη μέρα, τότε αυτή θεωρείται ως μέρα ειδικής άδειας απουσίας με αποδοχές, πέραν αυτών που ορίζονται παραπάνω.

Δεν είναι ψηφοφορία, είναι απεργία

Ωστόσο, κάποιοι εργαζόμενοι που θα κάνουν χρήση της εκλογικής άδειας, ταυτόχρονα θα προχωρήσουν σε εκλογική απεργία.

Η απεργία για ένα… δικαίωμα (;), αποτελεί την αόρατη συνοδό κάθε εκλογικής διαδικασίας, η οποία όμως συμπεριλαμβάνεται στον αόριστο και πολιτικά απονευρωμένο όρο: «αποχή». 

Η εκλογική απεργία σύμφωνα με όσους την πράττουν δεν αποτελεί έκφραση έλλειψης ενδιαφέροντος για τα κοινά, αλλά βαθιά ενσυνείδητη πολιτική πράξη. Βασίζεται στην εκ βάθρων αμφισβήτηση του τρόπου λειτουργίας του πολιτικού συστήματος με την επισήμανση ότι «αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν κάτι, θα ήταν παράνομες».

Έχει βαθιές ρίζες στο παρελθόν και αποτελεί -ιστορικά- επιλογή του αναρχικού χώρου.

Η Απεργία των Ψηφοφόρων (La Grève des électeurs) είναι χρονικό του συγγραφέα Οκτάβιου Μιρμπώ, που εκδόθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1888 στην εφημερίδα Le Figaro. Κατά τον Μιρμπώ, η προσφυγή στις εκλογές δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απάτη με την οποία οι κυρίαρχοι αποκτούν φτηνά τη συγκατάθεση αυτών των ίδιων που καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται.

Τα πρόβατα οδηγούνται στο σφαγείο. Είναι σιωπηλά και δεν ελπίζουν τίποτα. Τουλάχιστον όμως δεν ψηφίζουν τον σφαγέα τους ή τον αστό που θα τα καταβροχθίσει. Πιο ζώο από τα ζώα, πιο πρόβατο από τα πρόβατα, ο ψηφοφόρος εκλέγει τον σφαγέα του και επιλέγει τον αστό του. Έκανε τις επαναστάσεις για να κατακτήσει αυτό το δικαίωμα, παρατηρεί ο συγγραφέας.

Φυσικά, πρόκειται για ένα ζήτημα με ατελείωτο λόγο και αντίλογο. 

Κάθε πολίτης διατηρεί το δικαίωμα να αποφασίσει αν και για ποιους λόγους θα συμμετάσχει ή όχι στην εκλογική διαδικασία.

Εξάλλου, εκ του αποτελέσματος των εφαρμοζόμενων πολιτικών κρίνονται τόσο οι πολιτικοί όσο και  οι πολίτες…