Την έντονη όσο και εύλογη αντίδραση αρθρογράφου της Κινεζικής Ημερησίας, Τσεν Γουϊχούα προκάλεσε η πρόσφατη δήλωση του επικεφαλής της Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ , για περιπολίες δυνάμεων του πολεμικού ναυτικού χωρών της ΕΕ στα Στενά της Ταϊβάν μολονότι στις 22 Απριλίου είχε επιβεβαιώσει με άρθρο του στη γαλλική εφημερίδα Le Journal de Dimanche την «απλή και ξεκάθαρη θέση της ΕΕ πως υπάρχει μόνον μία Κίνα».
Με αφορμή αυτό το άρθρο, ο αρθρογράφος της Κινεζικής Ημερησίας απηχώντας την κυβερνητική θέση επισημαίνει πως είναι εξωφρενική η πρόταση του Ζοζέπ Μπορέλ καθώς συνιστά μία «κατάφωρη δήλωση προβοκάτσιας» που συνιστά «πρόκληση στην κυριαρχία της Κίνας και στην αρχή της «μίας Κίνας» που ο ίδιος ανέφερε.
Στο ίδιο άρθρο επισημαίνεται η «δραματική» όξυνση των εντάσεων στα Στενά της Ταϊβάν τα τελευταία χρόνια μετά την άρνηση της Προέδρου της Ταϊβάν Τσάι Ινγκ-ουέν να αποδεχθεί την αρχή της Μίας Κίνας «που συνέβαλε επί δεκαετίες στην εξασφάλιση ειρήνης, σταθερότητας και ευημερία».
Ο ίδιος σημειώνει και την επιλογή των ΗΠΑ να αυξήσουν την πίεση στην Ταϊβάν χρησιμοποιώντας την ως γεωπολιτικό εργαλείο κατά της Κίνας ήδη από την κυβέρνηση του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ που έκανε παρέκκλιση από την πρακτική που ακολουθούσαν άλλοι πρόκατοχοί του από τον Ρίτσαρντ Νίξον ως τον Μπαράκ Ομπάμα.
Σε άλλο σημείο τονίζει πως πολλοί Αμερικανοί σινολόγοι εμπειρογνώμονες συμπεριλαμβανομένων και κάποιων ακαδημαϊκών υπέρ της Ταϊβάν,έχουν δημοσίως επικρίνει τις κυβερνήσεις Τραμπ και Μπάιντεν για κινήσεις που επιχειρούν να δοκιμάσουν και να αλλάξουν το στατους κβο στα στενά της Ταϊβάν, με πρώτο τον γνωστό καθηγητή Γκρέιαμ Άλισον του πανεπιστημίου Χάβαρντ που προειδοποίησε εκ νέου πρόσφατα ότι η αμερικανική πολιτική «οδηγεί σε πρόκληση που η Κίνα δεν θα μπορούσε να αποφύγει».
Τέλος, αναφέρει ότι τυχόν αποστολή ευρωπαϊκών πολεμικών πλοίων στα στενά της Ταϊβάν από την ΕΕ θα αυξήσει τις εντάσεις στην περιοχή, πράγμα, που «θα έπρεπε να γνωρίζει ο διπλωμάτης Μπορέλ ώστε να μιλά κατά των προβοκατόρικων ενεργειών των ΗΠΑ και της προσπάθειας της Προέδρου Τσάι να επιτύχει «ανεξαρτησία της Ταϊβάν» αντί να ρίχνει λάδι στη φωτιά».
