Στα καθ’ ημάς, οι εκλογές οδεύουν στο πλέον βαρετό «κλείσιμο» που μπορούμε να θυμηθούμε μεταπολιτευτικώς. Τα κόμματα τα οποία συμμετέχουν (και μάλιστα τα ισχυρότερα εξ αυτών) είναι τόσο «σκοτωμένα» από πλευράς κοινωνικής γείωσης, ώστε αδυνατούν να οργανώσουν οποιαδήποτε αξιοπρεπή ανοιχτή ομιλία, με αποτέλεσμα να περιορίζονται σε θλιβερές παράτες λίγων δεκάδων ανθρώπων. Παρεμπιπτόντως και ασχέτως της εγχώριας προπαγάνδας, η σύγκριση με την Τουρκία, όπου δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων συγκινούνται από τις εκλογές, ακριβώς επειδή βλέπουν μια πολιτική σύγκρουση με βάθος, είναι εξόχως απογοητευτική για την κατάντια της χώρας μας.
Την ίδια στιγμή, στο διεθνές πεδίο οι εξελίξεις είναι σημαντικές. Ενώ η Ουκρανία κρατά τον πρώτο ρόλο στην επικαιρότητα (μαζί προφανώς με την εξελισσόμενη τραπεζική κρίση), οι ΗΠΑ προετοιμάζουν με βήμα ταχύ το νέο μέτωπο στην Ταϊβάν. Το τελευταίο διάστημα ακολουθείται η γνωστή πλέον τακτική προετοιμασίας του εδάφους για μια τέτοια σύγκρουση. Τα δημοσιεύματα των συστημικών μέσων ενημέρωσης των ΗΠΑ βάσει δηλώσεων αξιωματικών, ακαδημαϊκών κλπ., δίνουν και παίρνουν περί του πότε θα εισβάλλει η Κίνα στην Ταϊβάν. Ο λόγος είναι προφανής: να δημιουργηθεί μια αίσθηση επικείμενου και κατεπείγοντος κινδύνου, προκειμένου να δικαιολογηθούν τόσο η αποστολή στρατευμάτων (μερικών εκατοντάδων στελεχών σε πρώτη φάση), όσο και η ολοένα μεγαλύτερη στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ προς την Ταϊβάν και τις Φιλιππίνες. Τις ΗΠΑ ακολουθούν κατά πόδας η Αυστραλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιαπωνία. Είναι σημαντικό να τονίσουμε το εξής: ακόμα και σήμερα, οι ΗΠΑ επισήμως δεσμεύονται από την πολιτική της Μίας Κίνας. Αναγνωρίζουν το προφανές δηλαδή, ότι η Ταϊβάν αποτελεί τμήμα της Κίνας. Πλην όμως δεν έχουν κανένα πρόβλημα να στέλνουν στρατεύματα ακριβώς σε τμήμα μιας άλλης χώρας και να απειλούν με πόλεμο αυτήν την άλλη χώρα, αν αποπειραθεί να επανενώσει την επικράτειά της με οποιοδήποτε μέσο, όπως και έχει δικαίωμα, την ίδια στιγμή που την προβοκάρουν διαρκώς να χρησιμοποιήσει στρατιωτική ισχύ.
Οι ΗΠΑ, όπως είναι σαφές, αποπειρώνται να μετατρέψουν την Ταϊβάν σε μια ολοκληρωμένη στρατιωτική τους βάση, η οποία μαζί με την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, την Αυστραλία θα μπορεί να αποτελέσει το σημείο αναφοράς για την επιχείρηση αποσταθεροποίησης της Κίνας. Προσπαθούν δε να φέρουν την Κίνα μπροστά στο εξής δίλημμα: αναμονή, με πιθανότητα η Ταϊβάν να μετατραπεί σε μια νέα Οκινάουα, ή σχετικώς πιο άμεση επέμβαση, προκειμένου να προλάβουν τις περαιτέρω ενισχύσεις από πλευράς ΗΠΑ προς την Ταϊβάν; Πρόκειται για επανάληψη της ίδιας ακριβώς στρατηγικής, η οποία ακολουθήθηκε στο πραξικόπημα της ανατροπής Γιανουκόβιτς, όπως και σε σχέση με την πιθανή ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ: πρόκληση τετελεσμένων στο έδαφος, δυσφήμηση της άλλης πλευράς, προβοκάρισμα σε έναρξη συγκρούσεων.
Την ίδια στιγμή δε και επειδή το μεγαλύτερο μέρος των μέσων ενημέρωσης της Δύσης θα μας βομβαρδίσει με τόνους προπαγάνδας, καλό είναι να ρίξουμε μια ματιά στα όσα ο γιος του Ρόμπερτ Κένεντι και υποψήφιος για το χρίσμα των Δημοκρατικών στις προεδρικές εκλογές, Ρόμπερτ Κένεντι τζούνιορ, λέει τις τελευταίες ημέρες: ότι η CIA ενορχήστρωσε ή σε κάθε περίπτωση έπαιξε ρόλο στις δολοφονίες του θείου του και του πατέρα του, όπως και ότι οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ είναι συμμέτοχες σε σειρά πραξικοπημάτων, δολοφονιών, πολέμων, αλλαγών καθεστώτων κλπ. Πρόκειται για μια ακόμα από τις πολλές καταγγελίες ως προς τον «Λεβιάθαν» των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ σε σχέση με τον έλεγχο μέσων ενημέρωσης, κυβερνήσεων, επιχειρηματιών, ενόπλων δυνάμεων σε μια σειρά κρατών ανά τον κόσμο. Όταν θα ακούσουμε λοιπόν ότι ο Σι Τζινπίνγκ είναι ο νέος Χίτλερ και ότι έχουμε τον «πόλεμο του Σι» κατά της «δημοκρατικής Ταϊβάν», με την οποία όλοι θα πρέπει να στρατευθούμε, καλό είναι να προσπαθήσουμε να θυμηθούμε τις προαναφερθείσες καταγγελίες. Τα νέα μέτωπα του εξελισσόμενου παγκοσμίου πολέμου τα στήνουν οι ΗΠΑ όσο μιλούμε. Και ο λογαριασμός, από την Ουάσιγκτον θα πάει πρώτα στους δυστυχείς, άμεσα εμπλεκομένους λαούς, ενώ κατόπιν θα φτάσει και σε εμάς.
