Του Μαρουάν Τουμπάση, πρώην πρέσβη της Παλαιστίνης στην Ελλάδα

Σήμερα, η πάλη κατά της αποικιοκρατικής κατοχής και του σιωνιστικού φασισμού πρέπει να συνδεθεί με τη μνήμη της νίκης κατά του Ναζισμού και της κίνησης όλων των λαών του κόσμου για τις δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις ενάντια στην άνοδο του νεοναζισμού παγκοσμίως αλλά και για την προστασία του παλαιστινιακού λαού από το συνεχιζόμενο έγκλημα της αποικιοκρατίας ώστε να νικήσει την κατοχή, το καθεστώς Απαρτχάιντ και την αύξηση του φασισμού.

Ανάμεσα στα μαθήματα που μάθαμε από τη νίκη κατά του ναζισμού και των επιπτώσεών του  είναι η πραγμάτωση του αδιαμφισβήτου γεγονότος πως ο καθορισμός της μοίρας του κόσμου στη σύγχρονη σκηνή της ανάπτυξης της ανθρωπότητας είναι κοινή ευθύνη μίας αναπόσπαστης γενικής φύσης. Σήμερα, όλοι οι λαοί φέρουν ευθύνη ενώπιων των μελλοντικών γενεών για να επιτύχουν μία πολυπολική και ισορροπημένη διεθνή τάξη στη βάση του τερματισμού της ηγεμονίας της αμερικανικής πολιτικής και των συμμάχων της, στη βάση των αρχών και των αξιών που έθεσαν οι νικηφόροι λαοί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά του Ναζισμού, με τις πιο σημαντικές από αυτές τις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του δικαιώματος αυτοδιάθεσης και αυτό-καθορισμού του πεπρωμένου των λαών και της επιλογής του δρόμου της ανεξάρτητης ανάπτυξης.

Σήμερα, λοιπόν, είναι αναγκαίο να τερματιστεί το φαινόμενο της τυραννίας και του ρατσισμού πάσας μορφής αλλά και οι πόλεμοι και οι συρράξεις διά αντιπροσώπων που γίνονται ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα.

Υπάρχει επίσης η ανάγκη να δουλειά προς την κατεύθυνση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης μεταξύ των λαών στη βάση της κοινής αναζήτησης μελλοντικών προοπτικών για όλο το ανθρώπινο γένος το οποίο και θα πρέπει να βελτιωθεί για να προστατεύσει τα συμφέροντα των λαών και της διεθνούς ειρήνης και να τερματίσει την καταβολή του τιμήματος της άγριας αμερικανικής ηγεμονίας και των όσων διαπράττει στον κόσμο αλλά και την αποικιοκρατία. Αυτή η άσχημη ισραηλινή αποικιοκρατία δεν μπορεί να συνεχιστεί ες αεί ιδιαιτέρως σήμερα με την εμφάνιση της βαθιάς κρίσης στους κόλπους της ισραηλινής κοινωνίας και των εντεινόμενων διεθνών και περιφερειακών αλλαγών.

Μετά τη νίκη κατά του Ναζισμού, οι ΗΠΑ διέπραξαν εγκλήματα κατά πολλών λαών σε διάφορες περιοχές του κόσμου δημιουργώντας μία «φοβία εχθρών» προς υποστήριξη του σιωνιστικού κινήματος που καταδικάστηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ προτού αποσύρει αργότερα την απόφασή της να την εξισώσει με τον ρατσισμό εκείνη την εποχή, και σήμερα προωθεί την ένταση στην υφήλιο με τους πολέμους και τις απειλές τους κατά της Κίνας της Ρωσίας και της Ανατολής γενικότερα όπως επίσης και κατά των λαών της Νότιας Αμερικής και της Αφρικής. Εκεί δηλαδή όπου οι ΗΠΑ υιοθετούν το διεθνές δίκαιο με διαφορετικά μέτρα και σταθμά δίχως να νοιάζονται για τα εγκλήματα της ισραηλινής αποικιακής κατοχής, συμβάλλοντας στη βιωσιμότητά της.

Αυτό που κάνουν σήμερα οι βάρβαρες δεξιές και νεοφιλελεύθερες δυνάμεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες και οι σύμμαχοί τους, όπως το ισραηλινό εποικιστικό κράτος κατοχής, βασίζεται στην αποστασία από το πνεύμα και τα αποτελέσματα της νίκης προ 78ετίας. Βασίζεται ακόμη και σε νοητά θεμέλια που εκφράζουν ένα νεοναζιστικό και φασιστικό πνεύμα στη βάση της ρατσιστικής διάκρισης και του εθνικο-θρησκευτικού εξτρεμισμού, της φυλετικής ή θρησκευτικής ανωτερότητας σύμφωνα με τις ιδέες που υποστηρίζονται από τις διεθνείς σιωνιστικές δυνάμεις και τους ακροδεξιούς εθνικιστές Χριστιανούς που επιχειρούν να κάνουν ό,τι προσπάθησαν να κάνουν πριν 78 χρόνια ο γερμανικός ναζισμός και οι σύμμαχοί του από τον Μουσολίνι , τον Φράνκο και άλλους σε βάρος λαών με διαφορετικές καταβολές ή θρησκεία.

Στην εποχή μας, που χαρακτηρίζεται από κάποια αδικαιολόγητα γεγονότα ρατσισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε ορισμένες δυτικές χώρες προς τους πρόσφυγες και τη μετανάστευση ή τους έγχρωμους ανθρώπους, βλέπουμε την επανεμφάνιση ορισμένων εκδηλώσεων τυραννίας που εμπνέονται από μηχανισμούς που οδήγησαν στην άνοδο του Χίτλερ.  Δεν υπάρχει καλύτερο πρότυπο για αυτούς που εύχονται να καταστρέψουν την δημοκρατία, την ειρήνη και την δικαιοσύνη σε βάρος της ανόδου της δεξιάς. Εθνικής ή εθνοθρησκευτικής.

Σε αυτή την εποχή, κάποιοι ηγέτες του κατοχικού κράτους του Ισραήλ δείχνουν ότι η συνεργασία του θρησκευτικού Σιωνισμού με τον κοσμικό Σιωνισμό κατάφερε να συνεχιστεί καθώς ο κοσμικός Σιωνισμός υιοθέτησε σαφώς την ιδέα του εβραϊκού πατριωτισμού. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, το φέρνει σήμερα στο στάδιο του φασισμού.

Όπου το σιωνιστικό κίνημα αντλεί τη θρησκευτική και πολιτική του καθαρότητα μέσα από το όραμά του να σβήσει τον παλαιστινιακό λαό μας, και αντλεί την ψευδαίσθηση της ιστορικής του νομιμότητας μέσω των λόγων του Νετανιάχου, του Μπεν Γκβίρ, του Σμότριτς και των πρώτων δασκάλων τους, νικώντας και καταπιέζοντας εμάς τους Παλαιστίνιους και τερματίζοντας τη σύγκρουση εναντίον μας μέσω της εφαρμογής του λεγόμενου «Μεγάλου Ισραήλ» ή του βασιλείου της Ιουδαίας και Σαμάριας καθώς τα αποτελέσματα αυτά προωθούνται σήμερα μέσω προγραμμάτων από φανατικούς αυτής της κυβέρνησης όπως ακριβώς έκαναν και οι ομιλίες του Γκέμπελς. Και οι Ναζί και ο (σ.μτφρ. Ρωσοεβραίος σιωνιστής διανοούμενος, στρατιωτικός συνιδρυτής της Εβραϊκής Λεγεώνας του βρετανικού στρατού στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο) Ζέεβ Γιαμποτίνσκι πριν από 78 χρόνια.

Παρεμπιπτόντως, οι Ναζί εμπνεύστηκαν από τον αμερικανικό ρατσισμό στα τέλη του δέκατου ένατου και στις αρχές του εικοστού αιώνα. Στο βιβλίο του ο αγώνας μου, ο Χίτλερ επαινεί την Αμερική ως τη μόνη χώρα που έχει σημειώσει πρόοδο ως προς μια ρατσιστική έννοια σαν βάση για την ιθαγένεια, αποκλείοντας ορισμένες φυλές από την πολιτογράφηση και την ιθαγένεια και την άσκηση της λευκής υπεροχής.

Το πρότερο πρόγραμμα ακούσιας στείρωσης της Καλιφόρνιας ενέπνευσε άμεσα τον νόμο στείρωσης που προώθησαν οι Ναζί το 1934. Υπάρχουν επίσης εγκληματολογικές ομοιότητες μεταξύ των αμερικανικών και γερμανικών τεχνικών θανάτου, τις οποίες οι ισραηλινοί εγκληματίες κατοχής επανέλαβαν εναντίον των Παλαιστινίων στις φυλακές κατοχής τους.

Πριν από τρία χρόνια, με την ευκαιρία της 75tης επετείου της νίκης επί του ναζισμού, και με βάση μία πρόταση της Ρωσίας, εγκρίθηκε ένα σχέδιο ψηφίσματος στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ δηλώνοντας πως για την «καταπολέμηση της εξύμνησης του ναζισμού, του νεοναζισμού και άλλων πρακτικών που συμβάλλουν στην τιμολόγηση των σύγχρονων μορφών ρατσισμού, φυλετικών διακρίσεων, ξενοφοβίας κλπ συμπεριλαμβάνεται και η μισαλλοδοξία που σχετίζεται με αυτά».

Προκαλεί κατάπληξη το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και η Ουκρανία ψήφισαν κατά του ψηφίσματος μαζί με άλλες χώρες, ενώ οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες απείχαν από την ψηφοφορία. Τότε, αυτό φάνηκε περίεργο. Ωστόσο οι σημερινές εξελίξεις εξηγούν τι συνέβη τότε.

Οι προσπάθειες επιβολής της συνεχούς καταστροφής σε βάρος του παλαιστινιακού λαού  αφότου συντελέστηκε σε βάρος του και σε βάρος της ανθρωπότητας έγκλημα πριν από 75 χρόνια, στόχευαν στην εφαρμογή ενός ρατσιστικού αποικιακού σχεδίου στη γη όπου εμείς, οι Παλαιστίνιοι, είμαστε οι ιδιοκτήτες της.

Κανένας από αυτούς τους εποίκους δεν το έφερε από τις χώρες που άφησαν στο πλαίσιο  συνωμοσίας με τους Ναζί εκείνη την εποχή και την εκμετάλλευση των οπαδών της εβραϊκής θρησκείας και των φτωχών Εβραίων για χάρη των στόχων του παγκόσμιου σιωνιστικού κινήματος, το οποίο ο Λένιν περιέγραψε πριν από έναν αιώνα ως «ρατσιστικό κίνημα» σε βάρος της επίλυσης του εβραϊκού ζητήματος  «αυτών των κοινωνιών. Αυτό το κίνημα που υποστηρίζεται από τις αμερικανικές και βρετανικές αποικιακές δυνάμεις, που εφηύρε την ιδέα μίας «πατρίδας για τους Εβραίους», οι οποίοι δεν έχουν τα χαρακτηριστικά του «λαού» σύμφωνα με όλα τα κριτήρια που αναφέρονται πριν καν την εποχή της Διακήρυξης Μπαλφούρ (σ.μτφρ Πρόκειται για την επιστολή που του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών Άρθουρ Μπάλφουρ στις 2 Νοεμβρίου 1917 προς τον Λόρδο Λάιονελ Ουόλτερ Ρόθτσιλντ (1868-1937) με στόχο την ίδρυση εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη).

Σήμερα, 78 χρόνια μετά τη νίκη κατά του Ναζισμού, οι νεοναζιστικές δυνάμεις εμφανίζονται να εφαρμόζουν πολιτικές ανάδευσης των συγκρούσεων σε αυτόν τον κόσμο επιχειρώντας να συνεχίσουν να επιβάλλουν και να διασώσουν την ηγεμονία του υπό κατάρρευση μονοπολικού συστήματος που δεν υπηρετεί τις αρχές της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας. Αυτές οι δυνάμεις και κάποιες άλλες χώρες συμβάλλουν με τη σιωπή τους στα εγκλήματα της κατοχής. Ενθαρρύνουν τη συνέχιση της διαιώνισης της κατοχής ενισχύοντας την έννοια του αποικιακού κατοχικού κράτους ως αδίστακτου υπεράνω του διεθνούς δικαίου και ως σύγχρονου ρατσιστικού συστήματος που προστατεύεται κυρίως από τον αμερικανικό στρατό και διάφορες πολιτικές, εμποδίζοντας την καταδίκη των εγκλημάτων του από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, παρά την αξίωσή των ΗΠΑ να στηρίξουν μια ειρηνευτική διαδικασία που δεν έχει οδηγήσει, ως σήμερα,  σε αποτελέσματα εκτός από τη διατήρηση της κατοχής σε διάφορες μορφές.

Παραμένει έτσι το εξής παράδοξο: η ναζιστική ιδεολογία, που ήταν εχθρός της Δύσης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, να είναι σήμερα αυτή που εφαρμόζει την ατζέντα της Δύσης στην Ευρασία, ακόμη και σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες που αποκλίνουν από τη γενική γραμμή της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης, η οποία δείχνει σαφώς ότι η σύγκρουση μεταξύ της ναζιστικής Γερμανίας και της Δύσης στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ήταν μια ιδεολογική σύγκρουση, αλλά μια σύγκρουση συμφερόντων που εξυπηρετεί την υπεροχή των Ηνωμένων Πολιτειών σε βάρος της καταστροφής της Ευρώπης και της οικονομικής και επεκτατικής της ωφέλειας. Αυτό είναι προφανές όπως δείχνει η ύπαρξη καλών σχέσεων μεταξύ του γερμανικού ναζιστικού καθεστώτος από τη μία πλευρά και της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής από την άλλη, την περίοδο πριν από τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την υποστήριξη του ναζισμού εκείνη την εποχή,  του σιωνιστικού σχεδίου ενάντια στα συμφέροντα των φτωχών Εβραίων.

Αυτό ώθησε τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών, του οποίου η χώρα είχε τον Απρίλιο την προεδρία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, να εκθέσει την ουσία της μεγαλύτερης ισραηλινής κατοχής στην ιστορία μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο και να επιτεθεί στις ισραηλινές πολιτικές, συνδέοντας τες με την ιστορία του Ναζισμού, μετά την ανακάλυψη της συνεργασίας των ισραηλινών αρχών με τους νεοναζί στην Ουκρανία.

Τα διδάγματα που αντλήθηκαν από τη νίκη επί του ναζισμού δείχνουν την ανάγκη να σταματήσουν αυτοί οι μικροί και μεγάλοι πόλεμοι ενάντια στους λαούς της γης. Δείχνουν επίσης την ανάγκη να σταματήσουν οι πόλεμοι των καπιταλιστών της Δύσης για την εξουσία, μέσω των στρατιωτικών και οικονομικών συμπλεγμάτων της, από τις άγριες προσπάθειες του νεοφιλελευθερισμού να επαναλάβει την ιστορία όπου και αν βρίσκεται και να παράγει όπλα μαζικής καταστροφής και προκαλώντας εστίες έντασης εις βάρος των ζητημάτων των καταπιεσμένων λαών, της ειρήνης και της σταθερότητας. Σύροντας τον κόσμο σε έναν νέο ευρύ πόλεμο, τον οποίο υποστηρίζουν πολλοί από τους συντηρητικούς και τους Ρεπουμπλικάνους στις ΗΠΑ όπως, για παράδειγμα, ο κυβερνήτης της Φλόριντα, Ρον ΝτεΣάντις, που επιδιώκει να γίνει αντιπρόεδρος σε περίπτωση που ο Τραμπ κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του 2024.

Το αύριο δεν θα είναι το ίδιο όπως πριν,  ενόψει της διαφαινόμενης αρχής κατάρρευσης της μονοπολικότητας ως παγκόσμιου συστήματος. Οι λαοί της Γης πρέπει να αγωνιστούν για τη νίκη των αξιών της ανθρωπότητας ώστε να οικοδομήσουν έναν νέο κόσμο, καλύτερο από εκείνον του παρελθόντος και καλύτερο από τον σημερινό. Για να νικήσουμε τους εμπνευστές του πολέμου και τους εχθρούς της ανθρωπότητας. Άλλωστε, ένα από τα διδάγματα της νίκης επί του ναζισμού μετά από 78 χρόνια επιβεβαιώνει ότι καμία δύναμη, όσο ισχυρή κι αν είναι, δεν μπορεί να νικήσει τη μοίρα και τα συμφέροντα των λαών,  συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας, παλαιστινιακού λαού. Ο αγώνας μας, θα είναι αναπόφευκτα νικηφόρος.