Οι ελβετικές αρχές διέταξαν τους κατοίκους να εγκαταλείψουν ένα μικροσκοπικό ορεινό χωριό στο ανατολικό καντόνι του Γκράουμπουντεν, λόγω των φόβων ότι θα μπορούσε σύντομα να θαφτεί κάτω από μια βουνοπλαγιά που καταρρέει.
Ένα πυκνό στρώμα ομίχλης κάλυψε την κορυφή του βουνού με θέα στο χωριό Μπριντς, το οποίο βρίσκεται στις νοτιοανατολικές Άλπεις ,που απέχει μόλις 30 χιλιόμετρα από το Νταβός και 50 από το Σεντ Μόριτς, την Πέμπτη, όπου η βλάστηση έχει αντικατασταθεί από μια πλαγιά από λάσπη και βράχους.
Πάνω από το χωριό, αμέτρητοι βράχοι, στο μέγεθος περίπου που έχει ένα σπιτάκι κήπου, είναι διάσπαρτοι στον λειμώνα. Πέτρες και μικρότεροι βράχοι κατρακυλούν ανά τακτά διαστήματα από το βουνό. Το φαινόμενο εντάθηκε τις τελευταίες εβδομάδες, όπως εξήγησε ο Κρίστιαν Γκάρτμαν, ο υπεύθυνος Τύπου της κοινότητας Άλμπουλα, στην οποία ανήκει το Μπριντς, ένα χωριό που αναφέρεται για πρώτη φορά σε γραπτά κείμενα στα μέσα του 9ου αιώνα.
Εργάτες φάρμας φαίνονται να φορτώνουν αγελάδες σε ένα φορτηγό και να τις οδηγούν έξω από το σχεδόν έρημο χωριό. Ορισμένες περιοχές ήταν αποκλεισμένες, με κίτρινες προειδοποιητικές πινακίδες σε πέντε γλώσσες που έγραφαν: «Προσοχή, πτώση βράχου».
Οι τοπικές αρχές λένε ότι το Μπριντς κινδυνεύει επειδή 2 εκατομμύρια κυβικά μέτρα (2,6 εκατομμύρια κυβικά μέτρα) βράχου θα μπορούσαν σύντομα να σπάσουν το βουνό, καταστρέφοντας ή συνθλίβοντας εντελώς τα γραφικά σπίτια του.
«Ο βράχος κινείται με ταχύτητα έως και 36 μέτρα (39 γιάρδες) ετησίως», δήλωσε ο Κρίστιαν Γκάρτμαν, μέλος του συμβουλίου διαχείρισης κρίσεων της Αλμπούλα, ενός δήμου που περιλαμβάνει το Μπρίεντς. «Περιμένουμε να πέσει προς το χωριό μέσα στις επόμενες μέρες ή εβδομάδες».
Ο πληθυσμός του Μπριντς που είναι λιγότερο από 100 άτομα έχει λάβει προθεσμία μέχρι το βράδυ της Παρασκευής για εκκένωση. Ο δήμαρχος του χωριού, Ντάνιελ Αλμπερτίν, είναι βέβαιος ότι όλοι οι κάτοικοι θα έχουν φύγει μέχρι τότε.
«Ήθελα να ανέβω για μια τελευταία φορά και να αποχαιρετίσω το σπίτι των γονιών μου. Δεν ξέρουμε αν το Μπριντς θα υπάρχει ακόμη σε δύο εβδομάδες», είπε στο πρακτορείο Keystone-ATS μια γυναίκα που μεγάλωσε σε αυτό το ορεινό χωριό. Με δάκρυα στα μάτια, εξήγησε ότι ήταν δύσκολο να πει αντίο αφού για πολύ καιρό πίστευε ότι δεν θα ήταν απαραίτητη η εκκένωση.
