Μία νέα «μαύρη τρύπα» στις εργασιακές σχέσεις ανοίγει εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Μία φόρμουλα εγκατάλειψης και… υιοθεσίας επιχειρήσεων, με θύματα τους εργαζόμενους, η οποία θυμίζει τον περιβόητο Παναή από τα Μέγαρα, που έταζε έρωτες και γάμους, άδειαζε πορτοφόλια και κομποδέματα και στη συνέχεια εξαφανιζόταν από προσώπου γης.
Και είναι τόσο αξιόπιστο το οικονομικό σύστημα, ώστε τεχνοκράτες, ειδικοί και επιχειρηματίες, επιχειρούν να εφαρμόσουν το 2023, τη… μαγική συνταγή του 1940. Την τακτική του Παναή.
Με αφορμή την εξαιρετικά δυσμενή οικονομική κατάσταση στο Καζίνο του Ρίο, η Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων άνοιξε την επικίνδυνη παρτίδα, προτείνοντας στον υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης που θα προκύψει από τις επικείμενες εκλογές, για επιχειρήσεις οι οποίες βρίσκονται σε τέλμα να ορίζονται (;) νέες εταιρείες με άλλο ΑΦΜ που θα αναλαμβάνουν την διοίκηση τους απαλλαγμένες από υποχρεώσεις προς εργαζόμενους και πιστωτές!
Αυτονόητο είναι ότι η ρύθμιση δεν θα αφορά μόνο το καζίνο και τους 200 εργαζόμενους του, αλλά όλες τις επιχειρήσεις οποιουδήποτε κλάδου.
Έτσι, στο πλαίσιο της πολυθρύλητης ανάπτυξης, κύριοι επιχειρηματίες θα αναλαμβάνουν τη λειτουργία επιχειρήσεων (θα επιδοτούνται κιόλας) και αφού τις ρίξουν στα βράχια θα τις εγκαταλείπουν «ορφανές» για να τις «υιοθετήσουν» καθαρές από χρέη, οφειλές προς τους εργαζόμενους αλλά και τους ίδιους τους εργαζόμενους ως υπάρξεις, κάποιοι άλλοι.
Και ο φαύλος κύκλος, θα συνεχίζεται…
Η ΓΣΕΕ, κάνει λόγο για «σκάνδαλο και σοβαρότατο πλήγμα για το δημόσιο συμφέρον» , προσθέτοντας ότι «οι Ανεξάρτητες Αρχές οφείλουν να περιφρουρούν το Κράτος Δικαίου και όχι αυτούς που αποδεδειγμένα το λυμαίνονται σε βάρος της κοινωνίας, προβαίνοντας σε απειλητικές για τους εργαζόμενους δηλώσεις».
Την ίδια ώρα, από τα συρτάρια του υπουργείου Εργασίας ανασύρεται το νέο επίδομα ανεργίας, το οποίο θα είναι κυμαινόμενο.
Πρόκειται για την εφαρμογή των προτάσεων που είχαν συμπεριληφθεί στην έκθεση Πισσαρίδη, η οποία είχε επιδοθεί στην Κυβέρνηση το 2020 και ουσιαστικά αλλάζει τον τρόπο επιδότησης της ανεργίας. Σε πρώτη φάση, η αρμόδια επιτροπή που έχει συσταθεί στη ΔΥΠΑ, εξετάζει όλες τις επιμέρους παραμέτρους του εγχειρήματος, σε μια προσπάθεια να εφαρμοστεί -έστω σε πιλοτικό επίπεδο με 15.000-20.000 δικαιούχους- το νέο έτος.
Στόχος: να μειωθεί περεταίρω ο ήδη εξαιρετικά περιορισμένος αριθμός των ανέργων που λαμβάνουν επίδομα (5,9% του συνόλου, σήμερα).
Μαρκίζα: η «ενεργητική πολιτική απασχόλησης»
Βασική διαφοροποίηση της νέας διαδικασίας είναι ότι το ποσό του επιδόματος που θα χορηγείται, θα συνδέεται με το μισθό που λάμβανε ο άνεργος, όταν εργαζόταν. Ουσιαστικά, θα προκύπτει ένας «μέσος μισθός» τα τελευταία τρία χρόνια πριν ο άνεργος χάσει τη δουλειά του και από εκεί θα προκύπτει ως ποσοστό, το επίδομα ανεργίας που θα λαμβάνει.
Σε πρώτη φάση προκρίνεται η χρονική διάρκεια χορήγησης του επιδόματος να παραμείνει ανέπαφη, όπως είναι σήμερα, δηλαδή έως 12 μήνες, χωρίς ωστόσο να αποκλείεται η μελλοντική μείωση της.
Τους πρώτους μήνες, είναι πιθανό να χορηγείται επίδομα στο 55% του «μέσου μισθού» της τελευταίας τριετίας πριν από την απόλυση.
Τους υπόλοιπους, όμως, το επίδομα θα περιορίζεται στο χαμηλότερο δυνατό ποσό, το οποίο θα προσδιοριστεί, με το σκεπτικό ότι υπό το βάρος της οικονομικής πίεσης οι άνεργοι δεν θα… επαναπαυθούν (προφανώς στην οικονομική ανεξαρτησία που προσφέρει το επίδομα ανεργίας) και θα αναζητήσουν δουλειά.
Όσο για επιχειρηματίες και αρμοδίους…
…μην τον είδατε τον Παναή.
