«Τα ‘χω πάρει με αυτά τα κωλόφιδα, σε αυτό το κωλοαεροπλάνο! Προσδεθείτε γιατί θα ανοίξουμε μερικά παράθυρα». Η διάσημη αυτή ατάκα του Samuel L. Jackson για τα «mοtherfucking φίδια» στο απρόσμενα δημοφιλές b-movie του 2006 «Φίδια στο Αεροπλάνο» μπορεί να μην είναι πλέον για γέλια.
Μόλις χθες, για παράδειγμα, βρέθηκε ένα μικρό φίδι να κάνει βόλτες στο motherfucking Κολωνάκι. Αυτό, μερικές μέρες αφότου οχιά τσίμπησε μια άτυχη εθελόντρια σε προαύλιο δημοτικού σχολείου της Θεσσαλονίκης (η γυναίκα έχει αισίως διαφύγει τον κίνδυνο).
Δυο φίδια σε αστικές περιοχές δεν είναι βέβαια κάτι εντελώς απρόσμενο αρχές καλοκαιριού με την αύξηση της θερμοκρασίας. Οι ερπετολόγοι είναι καθησυχαστικοί. Διαδοχικές όμως έρευνες τα τελευταία χρόνια δείχνουν πως η συμπεριφορά των όπου γης ερπετών γίνεται όλο και πιο απρόβλεπτη, και για αυτό το φαινόμενο δεν είναι τόσο πιθανό να φταίει κάποιο εγκληματικό μυαλό όπως στις ταινίες του Χόλιγουντ, όσο η κλιματική αλλαγή.
Διαβάζω, λοιπόν, πως η υπερθέρμανση του πλανήτη ωθεί όλο και περισσότερο τα φίδια του Παγκόσμιου Νότου να μεταναστεύουν, διανύοντας ενίοτε αποστάσεις εκατοντάδων χιλιομέτρων, συχνά προς βόρεια, πιο δροσερά κλίματα. Στην Ινδία, για παράδειγμα, όπου τα φίδια πλέον διακόπτουν τη χειμερία νάρκη νωρίτερα, αλλά και στην Αφρική, οι κάτοικοι βλέπουν όλο και περισσότερα μη γηγενή φίδια σε βορειότερες περιοχές. Με μόνο 2% του πληθυσμού της Αφρικής να έχει πρόσβαση σε αντίδοτο και τα αποθέματα φαρμάκων να βρίσκονται σε επικίνδυνα χαμηλά επίπεδα, οι συνέπειες για τους άτυχους που τα συναντούν μπορεί να είναι ακρωτηριασμός του πληγωμένου μέλους ή θάνατος.
Όσοι όμως νομίζουν πως οι κάτοικοι του Παγκόσμιου Βορρά θα βλέπουμε φίδια μόνο σε ντοκιμαντέρ φύσης ή b-movies, προσδεθείτε. Δηλητηριώδη φίδια όπως ο κροταλίας των δασών είναι πιθανόν να ζουν στον βόρειο Καναδά μέχρι το 2050. Η Αλάσκα, ένα μέρος του κόσμου γνωστό για την πλήρη απουσία ερπετών, εκτός από θαλάσσιες χελώνες, μπορεί να φιλοξενεί φίδια μέχρι το 2100. Το δε παράνομο εμπόριο εξωτικών ζώων, που παρατηρείται δυστυχώς και στη χώρα μας, έχει οδηγήσει ήδη από την δεκαετία του ‘80 στην εγκατάσταση του βόα σφιγκτήρα και του πύθωνα Μπούρμας στην πολιτεία της Φλόριντα. Ο δεύτερος δεν είναι απίθανο να φτάσει τις επόμενες δεκαετίες στα προάστια της Ουάσινγκτον και της Νέας Υόρκης.
Χωρίς ένα χολιγουντιανό αεροπλάνο για να τα μεταφέρει, είναι βέβαια άγνωστο το αν, πως, και ποια είδη φιδιών θα καταφέρουν να επιβιώσουν μακροπρόθεσμα από τόσο μακρινά ταξίδια. Οι επιστήμονες όμως συμφωνούν πως τόσο τα φίδια που θα ταξιδέψουν για την επιβίωση, όσο και αυτά που παραμείνουν στάσιμα, κινδυνεύουν όσο ποτέ από εξαφάνιση.Στη νοτιοανατολική Ασία ενδέχεται να μην υπάρχουν φίδια μέχρι το 2050, ενώ στη χώρα μας, επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για το ενδεχόμενο εξαφάνισης της οχιάς της Πίνδου τις επόμενες δεκαετίες λόγω ανόδου της θερμοκρασίας.
Κανείς φυσικά δεν θέλει να δει μια οχιά Πίνδου να λιάζεται στο Κολωνάκι. Ίσως για αυτό, η ενημέρωση για την κλιματική αλλαγή δεν επιδίδεται σε κινδυνολογίες και κορώνες α λα Samuel L. Jackson. Η χθεσινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, για παράδειγμα, εστίασε στην πλαστική ρύπανση, καμπάνια κομμένη και ραμμένη στα μέτρα πληθυσμών που νομίζουν πως η καταστροφή θα αποφευχθεί με το να βάζουν το σωστό μπουκάλι στη σωστή motherfucking σακούλα. Τα φίδια εν τω μεταξύ, αυτοί οι πολύτιμοι παίχτες στην αλυσίδα του οικοσυστήματος, παραμένουν αξιοθέατα και συμβολικοί εχθροί, που ενίοτε διαταράσσουν το κοινωνικό μας φαντασιακό.
