Μέσα από τα (μη-)γεγονότα και τη (μη-)επικαιρότητα σε ό,τι αφορά τις εκλογές της χώρας μας, καταβάλλεται από τα μέσα ενημέρωσης μεγάλη προσπάθεια να περάσουν απαρατήρητα τα γεγονότα στην Ουκρανία. Οι λόγοι είναι ευνόητοι και έχουν να κάνουν με την τρέχουσα προπαγάνδα.
Οι ουκρανικές δυνάμεις φαίνεται ότι έχουν εξαπολύσει κάποιας έκτασης (αντ-)επιθέσεις εναντίον των Ρώσων, κυρίως στην περιοχή της Ζαπορίζια. Είναι αμφίβολο αν πρόκειται για τη μεγάλη εαρινή επίθεση την οποία τα συστημικά μέσα προπαγανδίζουν εδώ και μήνες, όπως και το αν τελικώς θα υπάρξει τέτοια αντεπίθεση. Πάντως σύμφωνα με τη Washington Post πρόκειται για την ουκρανική D-Day. Παρεμπιπτόντως, η αυθεντική D-Day ήταν πετυχημένη κατά βάση, διότι τις ναζιστικές δυνάμεις τις κατέτρωγε ένα γιγάντιο μέτωπο στα ανατολικά – αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα στις μέρες μας. Σύμφωνα με αναλύσεις όπως η παραπάνω, οι Ουκρανοί μπορεί να φτάσουν μέχρι τη Μελιτόπολη ή και τη Μαριούπολη. Υπάρχει ωστόσο ένα πρόβλημα με την αξιοπιστία των εν λόγω αναλυτών: βασίζονται σε παραδοχές του Τύπου ότι στο Μπαχμούτ η σύγκρουση έχει φτάσει σε αδιέξοδο. Ίσως κάποιος πρέπει να ενημερώσει τη Washington Post ότι το Μπαχμούτ (προς το παρόν τουλάχιστον) βρίσκεται υπό ρωσικό έλεγχο.
Σε κάθε περίπτωση, έχουμε ήδη εισέλθει στη νέα φάση περαιτέρω όξυνσης του πολέμου και της παγκόσμιας αντιπαράθεσης. Ο πόλεμος που διεξάγει η Ουκρανία εκτυλίσσεται ταυτοχρόνως στο επιχειρησιακό πεδίο και σε αυτό της προπαγάνδας -δημοσίων σχέσεων-ενίοτε το δεύτερο επικαθορίζει το πρώτο. Με ένα επιτελείο άμεσα διευθυνόμενο από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, με στρατιές από δημοσιογράφους, influencers, σελέμπριτις να συμμετέχουν στις ψυχολογικές επιχειρήσεις, με το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ να διεκδικεί ολοένα περισσότερες προμήθειες και με τη διαφθορά να κάνει πάρτι, μια ουκρανική αντεπίθεση όποιου τύπου, όποιας έντασης και οποιωνδήποτε αποτελεσμάτων καθίσταται επιβεβλημένη. Τουλάχιστον, η εικόνα μιας ουκρανικής αντεπίθεσης. Σε αντίθεση άλλωστε με την Ε.Ε., η οποία είναι πολιτικό νεκροταφείο και κυβερνιέται από υπαλλήλους των κατά τόπους αμερικανικών πρεσβειών, στις ίδιες τις ΗΠΑ αρχίζουν και ακούγονται ενοχλητικές φωνές (όπως είναι μεταξύ άλλων επί του παρόντος, αυτή του Ρόμπερτ Κένεντι του νεότερου) σε σχέση με το γιατί γίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, πότε ξεκίνησε και ποιοι κερδίζουν από αυτόν.
Οι ουκρανικές αντεπιθέσεις προς το παρόν παράγουν μικρά, βραχύβια, εδαφικά κέρδη για τους Ουκρανούς, τα οποία έρχονται με πολύ μεγάλο κόστος σε ανθρώπους και σε υλικό. Μετά τη νίκη στο Μπαχμούτ, η Wagner φαίνεται ότι έχει αποσυρθεί από την πρώτη γραμμή, ώστε να ανασυγκροτηθεί και να στρατολογήσει νέους μαχητές. Είναι, από όσο αντιλαμβανόμαστε, άλλοι σχηματισμοί των Ρώσων και ειδικότερα του τακτικού στρατού, εκείνοι οι οποίοι έχουν αναλάβει την κύρια αποστολή των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων: όχι την ανάληψη επιθετικών επιχειρήσεων, αλλά την πρόταξη μιας ενεργητικής άμυνας ως επί το πλείστον σε οχυρές θέσεις, προκειμένου να εξαντλήσουν τις ουκρανικές δυνάμεις. Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε το εξής: οι Ουκρανοί ενδεχομένως να βρίσκονται στο τέταρτο κύμα συγκρότησης σχηματισμών μάχης από τις εφεδρείες τους. Μετά τις πρώτες εβδομάδες των επιχειρήσεων, το πρώτο καλοκαίρι του πολέμου είχαμε ένα νέο σχεδόν ουκρανο-νατοϊκό στρατό. Η ουκρανική επίθεση του Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου του 2022, έδωσε εδαφικά κέρδη έναντι των Ρώσων, οι οποίοι υποχωρούσαν χωρίς τεράστιες απώλειες ως επί το πλείστον, αλλά προκάλεσε μεγάλες απώλειες στους Ουκρανούς. Επρόκειτο για το δεύτερο κύμα εκπαιδευμένων από το ΝΑΤΟ ουκρανικών δυνάμεων, μετά από εκείνες που προετοιμάζονταν από το 2014. Η πολύμηνη μάχη στο Μπαχμούτ εξήντλησε ένα μεγάλο μέρος του τρίτου κύματος ουκρανικών δυνάμεων. Αυτές τις μέρες βλέπουμε σε δράση το τέταρτο κύμα εφεδρειών των Ουκρανών, οι οποίες έχουν εξοπλιστεί με ακόμα πιο σύγχρονο νατοϊκό οπλισμό. Εάν οι Ρώσοι κατορθώσουν να απωθήσουν τις ουκρανικές επιθέσεις, προκαλώντας μεγάλο αριθμό απωλειών, μπορούν να ελπίζουν ότι οι ανανεωμένες ελίτ δυνάμεις εκτός των Ρώσων εφέδρων (επαγγελματίες, κομάντος, Wagner, τσετσενικές δυνάμεις) θα αναλάβουν ακολούθως, μια νέα επιθετική προσπάθεια έναντι ενός καταβεβλημένου αντιπάλου, ωθώντας σε συνθηκολόγηση τους Ουκρανούς και σε ανατροπή του Ζελένσκι. Αν μάλιστα, μια τέτοια εξέλιξη έρθει κοντά στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, το πλήγμα για τον πρόεδρο Μπάιντεν θα είναι τεράστιο.
Δεν πρόκειται φυσικά για μια εύκολη εξίσωση. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί του έχουν αποδείξει ότι θα πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό και ότι θα «πατήσουν» πολλές «κόκκινες γραμμές» των Ρώσων. Σε κάθε περίπτωση τις προσεχείς εβδομάδες θα δούμε αν μετά την κλιμάκωση θα έλθει μια απότομη συνθηκολόγηση των Ουκρανών ή το σενάριο μιας κατακλυσμιαίας κλιμάκωσης.
