Ένας σοσιαλιστής πρώην υπουργός Οικονομικών, Βιομηχανίας και Ψηφιακής Πολιτικής του Ολάντ, ο Αρνό Μοντεμπούργ έδωσε συνέντευξη την Κυριακή στο ανεξάρτητο διαδικτυακό γαλλικό μέσο Elucid και στον δημοσιογράφο Olivier Berruyer (Ολιβιέ Μπερουγιέρ). Ο Μοντεμπούρ μίλησε για πολλά θέματα αλλά μεταφράζουμε εδώ όσα αναφέρει για τη σχέση των ΗΠΑ με τη Γαλλία και την Ευρώπη, καθώς μιλά για πράγματα που αν δεν κάνουμε λάθος δεν έχουν επισημανθεί ποτέ από ΥπΟικ της Ε.Ε..
Olivier Berruyer: …τι μεθόδους χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί για να διεξάγουν οικονομικό πόλεμο εναντίον μας;
Arnaud Montebourg: …Χρησιμοποιούν στρατιωτικά εργαλεία. Πρώτα απ’ όλα, χρησιμοποιούν όλα τα συστήματα παρακολούθησης και πληροφοριών που δημιούργησαν μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Δεν ακούνε τους τρομοκράτες… καλά, σίγουρα ακούνε και αυτό είναι πολύ καλό… αλλά ακούνε τις ξένες εταιρείες που ανταγωνίζονται τις δικές τους.
Είναι λοιπόν πολύ απλό, έγινε σαφές το 2014 όταν ο Σνόουντεν αποκάλυψε ότι υπήρχαν 75 εκατομμύρια συνομιλίες και μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που είχαν αξιοποιηθεί από την NSA σχετικά με τη Γαλλία, με γαλλικές εταιρείες. Όταν ο Πιερούτσι – ένας άνθρωπος που θα έπρεπε να έχει σήμερα τη Λεγεώνα της Τιμής επειδή υπερασπίστηκε τη Γαλλία και όχι το συμφέρον του, αποδεχόμενος να εκτίσει δύο αδικαιολόγητα χρόνια φυλάκισης σε αμερικανικές φυλακές για την υπόθεση της Alstom… όταν ο κ. Πιερούτσι τέθηκε υπό κράτηση στο Μανχάταν από τους εισαγγελείς, του έτριψαν στη μούρη ένα εκατομμύριο emails. Πώς βρήκαν ένα εκατομμύριο ηλεκτρονικά μηνύματα; Με παράνομες υποκλοπές. Ένα εκατομμύριο emails: θα χρειαζόταν ένας δικηγόρος τρία χρόνια για να τα διαβάσει… οπότε δεν μπορούσε να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αυτά είναι λοιπόν τα στρατιωτικά εργαλεία.
Δεύτερον, έχουν ένα εργαλείο που το ονομάζουν εξωεδαφικό δίκαιο. Οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν μια μορφή δικαίου, που είναι ιμπεριαλιστικό δίκαιο, το οποίο συνίσταται στο να δηλώνουν αρμόδιοι για θέματα που σε καμία περίπτωση δεν τους αφορούν.
Παράδειγμα: Alstom, μια σύμβαση μεταξύ της Ινδονησίας και μιας γαλλικής εταιρείας. Θεωρούν ότι υπήρξε ένα αδίκημα που διαπράχθηκε σε αυτό το θέμα πριν από 10 χρόνια και μηνύουν την Alstom! Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι θύμα, καμία αμερικανική εταιρεία δεν εμπλέκεται σε αυτή την υπόθεση. Αυτοανακηρύσσονται σε αστυνόμο του κόσμου υπονομεύοντας τα κυρίαρχα συμφέροντα. Ως εκ τούτου, πρόκειται για επέμβαση. Το κάνουν σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς και ιδιαίτερα στον οικονομικό τομέα.
Για παράδειγμα, οι ITAR (πρόγραμμα απαγορεύσεων εξαγωγής οπλικών συστημάτων και υλικού σε χώρες που δεν εγκρίνουν οι ΗΠΑ). Οι ITAR έχουν ενδιαφέρον: οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ορίσει έναν κατάλογο 22.000 εξαρτημάτων, στον οποίο εκχωρούν στον εαυτό τους το δικαίωμα να εγκρίνουν ή όχι την εξαγωγή τους από μια ξένη δύναμη. Παράδειγμα: αγοράζεις ένα βερνίκι για να το περάσεις στο φτερό του Rafale [γαλλικό μαχητικό αεροπλάνο] το οποίο βρίσκεται στον κατάλογο ITAR επειδή δεν παράγεται στη Γαλλία αλλά στις ΗΠΑ ή αλλού… εξαιτίας αυτού του ενός και μόνο βερνικιού αναγνωρίζουν στον εαυτό τους το δικαίωμα να λένε: “έχεις το δικαίωμα να εξάγεις στην τάδε χώρα, αλλά όχι στην τάδε επειδή είναι εχθρός των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής”. Γιατί να με νοιάζει αν είναι εχθρός των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής; Οι εχθροί των συμμάχων μου δεν είναι απαραίτητα και δικοί μου εχθροί! Παράδειγμα: απαγόρευσαν την εξαγωγή των Rafales στην Αίγυπτο λόγω του ITAR. Είναι έτσι και γιατί; Οπότε η επείγουσα ανάγκη μας θα πρέπει να είναι να παράγουμε αυτά τα 22.000 προϊόντα στη Γαλλία… Ή στην Ευρώπη, σε συμμαχικές χώρες που είναι επίσης θύματα του ITAR. Αυτή είναι μια κυρίαρχη πολιτική.
Μπορώ επίσης να σας πω για τον αμερικανικό Patriot Act. 2001, 11 Σεπτεμβρίου, τι κάνουν; Όταν μια γαλλική εταιρεία αγοράζεται από μια αμερικανική εταιρεία, η αμερικανική κυβέρνηση έχει τη μονομερή εξουσία να ζητήσει κάθε πληροφορία για κάποια εταιρεία που ελέγχεται από αμερικανική εταιρεία. Απολύτως κάθε πληροφορία: διπλώματα ευρεσιτεχνίας, τεχνολογίες, προσωπικό κ.λπ. Χωρίς κανένα κίνητρο και χωρίς δικαστική άδεια, πράγμα που σημαίνει ότι πρόκειται για παράνομες έρευνες.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στην υπόθεση της εξαγοράς των βαλβίδων που εξοπλίζουν τα πυρηνικά υποβρύχια και τους σταθμούς παραγωγής ενέργειας – των βαλβίδων Segault που κατασκευάζονται στο Mennecy της Essonne – παρενέβην λέγοντας ότι «αποκλείεται η επιχείρηση αυτή να περάσει υπό αμερικανικό έλεγχο» και πλέον είναι μια εταιρεία που ελέγχεται από Καναδούς. Οι Καναδοί δεν έχουν εξωεδαφικά δικαιώματα, δεν είναι πρόβλημα να συνεργάζεσαι με τους Καναδούς. Αλλά οι Αμερικανοί είναι αλλιώς, γιατί είναι αρπακτικά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είπα ότι «αποκλείεται η Segault, η οποία εξοπλίζει τα πυρηνικά μας υποβρύχια, να δίνει τις πληροφορίες μας σε μια ξένη δύναμη». Επειδή οι Καναδοί δεν έχουν το δικαίωμα να το κάνουν, αν το κάνουν είναι ποινικό αδίκημα. Αλλά για τους Αμερικανούς είναι νόμιμο να το κάνουν!.
Olivier Berruyer: … Γιατί δεν απαντάμε ποτέ στις επιθέσεις που δεχόμαστε;
Arnaud Montebourg: Πρώτον, επειδή υπάρχει μια πραγματική, εσωτερικευμένη αδυναμία. Και επίσης επειδή έχει κόστος. Όταν ο Ζακ Σιράκ και ο Ντομινίκ ντε Βιλπέν αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν τις δυνατότητες που είχαν ως μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας το 2003 για τις επιθέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής κατά του Ιράκ, αυτό μας κόστισε ακριβά.
Αλλά νομίζω ότι πρέπει να μάθουμε να είμαστε εκείνοι που είμαστε. Ο Ετιέν ντε Λα Μποετί έγραψε ένα πολύ όμορφο βιβλίο για την εθελοντική δουλεία. Λέει ότι η δουλεία είναι θέμα συνήθειας. Δεν συνειδητοποιούμε πλέον ότι έχουμε χάσει την ελευθερία μας. Πρέπει να την ξαναβρούμε και να αποδεχτούμε το κόστος αυτής της ελευθερίας.
Η πλήρης συνέντευξη στα Γαλλικά:
