«Υπερβολές!» συνηθίζουμε να λέμε για ό,τι θεωρούμε ότι ξεπερνά τα όρια του «κανονικού», του «φυσιολογικού». Τι είναι όμως «κανονικό» ή «φυσιολογικό» και ποιος μπορεί σήμερα να ισχυριστεί ότι είναι σε θέση να το ορίσει; Είναι δυνατόν να μιλάμε για βία «κανονική» ή για συναισθήματα «υπερβολικά»;
Τρεις συγγραφείς-σκηνοθέτες, ο Γιάννης Καλαβριανός, η Μαριάννα Κάλμπαρη και ο Βασίλης Μαυρογεωργίου εξερευνούν, καθένας μέσα από την προσωπική του ματιά και μέσα από τη δική του πρωτότυπη ιστορία, τα όρια της φανερής αλλά και κρυμμένης βίας που διέπει τις ανθρώπινες σχέσεις σήμερα. Της βίας που ελλοχεύει παντού και απειλεί ανά πάσα στιγμή να ξεπηδήσει και να μας κατασπαράξει.
Σε ψυχικά τοπία όπου η βία ξεπερνά όρια αμφιλεγόμενα και αποκτά εκφάνσεις σκοτεινές, περίπλοκες, άρρηκτα συνδεδεμένες με την εποχή μας. Σε καταστάσεις που δύνανται να προκαλέσουν αμηχανία οδηγώντας σε εκφράσεις του τύπου: «Ελάτε τώρα… υπερβολές!», η παράσταση στο Θέατρο Τέχνης για τρεις τελευταίες παραστάσεις, σήμερα Παρασκευή και το Σαββατοκύριακο.
Τα τρία μονόπρακτα
«Πρώτη φορά συναντούσα άνθρωπο που μιλούσε σαν τρένο»
του Γιάννη Καλαβριανού, με την Δέσποινα Γιαννοπούλου
Βασικό συστατικό της ζωής σε οργανωμένες κοινότητες είναι η εμπιστοσύνη πως ο καθένας κάνει σωστά τη δουλειά του. Μπαίνουμε σε κτίρια, ταξιδεύουμε, τρώμε, νοσηλευόμαστε, γιατί έχουμε ατύπως συμφωνήσει πως κάποιοι έχουν κατασκευάσει, οργανώσει και ελέγξει όλα όσα εμείς θα χρησιμοποιήσουμε. Η άρση αυτής της εμπιστοσύνης, έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες.
Μια γυναίκα, μητέρα ενός από τα θύματα των Τεμπών, λαμβάνει λογαριασμό νερού ύψους 2.750 ευρώ. Και πάει στην ΕΥΔΑΠ να δει τι μπορεί να έχει συμβεί. Και συναντάει έναν άνθρωπο που μιλούσε σαν τρένο. Και μία αφίσα με μια Καρυάτιδα. Μία ημέρα που ένιωθε αρκετά ζωντανή.
«Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ θυμωμένος άνθρωπος»,
της Μαριάννας Κάλμπαρη, με την Κατερίνα Λυπηρίδου
Συμμετέχουν Μαριάννα Κάλμπαρη/Μαριλένα Μόσχου
«Γύρισα στο πατρικό μου. Το μωρό έκλαιγε όλη μέρα. Και ο πατέρας μου ούρλιαζε… Δε με ένοιαζε τίποτε. Ήθελα μόνο να πεθάνω. Ή μάλλον ήθελα να πεθάνει πρώτα εκείνο και μετά εγώ. Για να πεθάνω ήσυχη. Πόσο κακιά, πόσο αναίσθητη είσαι; σκεφτόμουν. Πόσο τρελή είσαι; έλεγε η μάνα μου. Κατέστρεψες τη ζωή σου. Γιατί; Για μια ιδέα; Για το θέατρο; Αφού στο είπα, δεν κάνεις για ηθοποιός…Και εγώ έκλαιγα.. Και το μωρό έκλαιγε, έκλαιγε με ασταμάτητους λυγμούς. Έσκυβα το κεφάλι και περίμενα. Τι περίμενα; Μέχρι τη μέρα που-»
«O άνθρωπος της διπλανής πόρτας»,
του Βασίλη Μαυρογεωργίου, με τον Άγγελο Μπούρα
(Το κείμενο διαμορφώθηκε στις πρόβες από τον Άγγελο Μπούρα και τον Βασίλη Μαυρογεωργίου.)
Δεν σου κάνει εντύπωση όταν σε προσπερνάει στο δρόμο. Δεν τον παρατηρείς όταν κάθεται δίπλα σου στο λεωφορείο. Είναι ένας τυπικός , συνεπής, εργατικός άνθρωπος.
Δεν έχει δώσει ποτέ δικαίωμα.
Μόνο τα καλύτερα έχουν να πουν γι’ αυτόν συνάδελφοι και γείτονες.
Πάντα με 5 αστέρια τον αξιολογούν οι πελάτες του.
Είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας.
Παρακαλώ πολύ κλείστε την πόρτα όσο διαβάζετε τα χαρτιά θα περιμένω απ’ έξω, “πολλά συμβαίνουν στις μέρες μας”.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενα-Σκηνοθεσία (αλφαβητικά): Γιάννης Καλαβριανός, Μαριάννα Κάλμπαρη, Βασίλης Μαυρογεωργίου
Παίζουν(αλφαβητικά): Δέσποινα Γιαννοπούλου, Κατερίνα Λυπηρίδου, Άγγελος Μπούρας
Σκηνικά-κοστούμια: Χριστίνα Κάλμπαρη
Μουσική επιμέλεια: Νέστωρ Κοψιδάς
Σχεδιασμός φωτισμού: Στέλλα Κάλτσου
Οργάνωση παραγωγής: Αλεξάνδρα Χάμπαση
Βοηθός σκηνοθέτη (Βασίλη Μαυρογεωργίου): Στάθης Γεωργαντζής
Συνεργάτης σκηνοθέτη (Μαριάννας Κάλμπαρη): Μαριλένα Μόσχου
Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21:00
Θέατρο Τέχνης: Φρυνίχου 14
Εισιτήρια: www.viva.gr
