Αναδημοσίευση από τη σελίδα του Γιώργου Δάβου στο Facebook
Θα με συγχωρήσετε όλοι οι φίλοι που σήμερα θ’ αναρτήσετε φωτό από καφεδάκια, αστειάκια από «το είπε ο τοίχος», λουλουδάκια με καλημέρες και τα τοιαύτα. To fb δε μας δίνει την παιδικότητά μας, φευ, αλλά προσφέρει δυνατότητα να πούμε μία γνώμη…
Τούτες τις μέρες που παραφράζοντας το γνωστό μπλουζ Strange fruits, στα γαλάζια νερά της πατρίδας μας -που όπως έβλεπα κι ένα ρεπορτάζ στοχεύουμε να την καταστήσουμε και προορισμό για AΛΙΕΥΤΙΚΟ ΤΟΥΡΙΣΜΟ, χαχαχα- σήμερα «ψαρεύουμε παράξενα ψάρια» , δε νοιώθω ότι μπορώ να μείνω αμέτοχος (ιδίως εγώ που διαχειρίζομαι συνεχώς αυτές τις ειδήσεις και τις εικόνες).
Μεταφορικά σκεφτόμενος, το Αιγαίο -η Άσπρη Θάλασσα- για τους ναυτικούς μας ονομάσθηκε έτσι επειδή ο βασιλιάς της Αθήνας, ο Αιγαίας, είδε από μακριά το μαύρο πανί, που ξέχασε ν’ αλλάξει ο Θησέας γυρίζοντας απ’ την Κρήτη και θεώρησε πως κι ο γιος του έγινε βορά του Μινώταυρου. Είναι τραγική συγκυρία που άνθρωποι πνίγονται καθημερινά σε μία θάλασσα, που δεν αποδίδει έναν γεωγραφικό όρο, αλλά την ονοματοδότησε ένας πνιγμένος…. Εμένα, η αντίδραση μου, μου βγήκε σε τραγούδι (μάλλον παιγμένο σε σοβαρό τόνο, από σολ).
ΑΣΠΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΜΑΥΡΟ ΠΕΛΑΓΟ
Μέσα σε μία θάλασσα π’ Αιγαίο τη φωνάζουν
Γιατί δεν άλλαξαν έγκαιρα τα μαύρα τα πανιά
Ασπρίζει ο τόπος ολόγουρα από κύματα π’ ουρλιάζουν
Μα μια κουκκίδα μαύρη ακόμη μένει η στεριά
Αέρα βάζει της Μαύρης Θάλασσας το στένο μπογάζι
Άσπροι από φόβο πως το σκαρί δεν έχει επιστροφή
Σκασμένη είν’ η βάρκα μας τη βγάζει, δεν τη βγάζει
Και ζωντανοί δε φτάνουμε στη στέρεα τη γη….
Ασπρίζει η μέρα απ’ το σύννεφα να τώρα ήλιος βγαίνει
Η πείνα και η δίψα μας, μαύρη, όμως μας θερίζει
Κανένας όμως δεν τολμά ούτε που ν’ ανασαίνει
Γιατί σε κάθε κίνηση η βάρκα μας γυρίζει
Ασπρα στο μεσοπέλαγο τα φώτα που μας ψάχνουν
Μαυρίζει ο τόπος από τ’ άψυχα στα κύματα κορμιά
Ασπρα πανιά για κάποιους μας άλλο πια δεν υπάρχουν
Και ο Θησέας ζωντανός δε θάρθει μάλλον πειά….
[Μιάν άσπρη μέρα θέλαμε να μας δωθεί στη ζήση
Το μαύρο γάλα της αυγής μην πίνουμε το βράδυ
Μία ματιά και μιά μιλιά κάποιος να μας γυρίσει
Λίγο άσπρο ψωμί, και άν μπορεί ένα δειλό του χάδι….]
