Ήδη πριν από τις προηγούμενες εκλογές ο Κυριάκος Βελόπουλος έθεσε θέμα πιθανής νόθευσης του αποτελέσματος εκφράζοντας σκεπτικισμό και για την ιδιωτική εταιρεία (Singular Logic) που έχει αναλάβει την καταμέτρηση. Ερώτηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το ίδιο θέμα έκανε και ο ευρωβουλευτής του κόμματός του. Αντίστοιχες επιφυλάξεις για την αξιοπιστία της καταμέτρησης έκανε και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που υποστήριξε μάλιστα ότι φαινόμενα νόθευσης του αποτελέσματος παρατηρήθηκαν και σε προηγούμενες εκλογές. Μια πληθώρα εξάλλου δημοσιευμάτων από πολλές και διάφορες πλευρές (κυρίως αλλά όχι μόνο στα social media) έκαναν επίσης λόγο για φόβους νόθευσης του εκλογικού αποτελέσματος, αλλά και αναφέρθηκαν στον ιδιοκτήτη της εταιρείας που κάνει την καταμέτρηση, έμπορο όπλων που έχει σχέσεις με την οικογένεια του κ. Μητσοτάκη (ενδεικτικά εδώ). Ερώτηση στην Κομισιόν για το ίδιο θέμα έκανε και ο εκλεγείς με τη ΝΔ και εν συνεχεία ανεξαρτοποιηθείς ευρωβουλευτής Γιώργος Κύρτσος, ενώ το πρώην στέλεχος της ΝΔ Νίκος Καραχάλιος άφησε υπαινιγμούς και για τη γνησιότητα της διαδικασίας εκλογής του νυν προέδρου της ΝΔ.
Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε πριν από τις εκλογές της 21ης Μαΐου ότι θα φτιάξει μηχανισμό ανεξάρτητης παρακολούθησης και καταμέτρησης των αποτελεσμάτων, αλλά οι πληροφορίες μας λένε ότι τέτοιος μηχανισμός δεν λειτούργησε, τουλάχιστο στο σύνολο της επικράτειας, ενώ συχνά το κόμμα αυτό δεν έστειλε καν εκλογικούς αντιπροσώπους σε πολλά τμήματα.
Το ζήτημα της Singural Logic δεν είναι τωρινό. Ήδη εδώ και πάνω από μία δεκαετία το έθεσε ο Κώστας Βαξεβάνης, χωρίς ποτέ να υπάρξει κάποια ικανοποιητική απάντηση από τις αρχές.
Είναι γεγονός πάντως ότι με δεδομένο τον κεντρικό για το πολίτευμα χαρακτήρα της εκλογικής διαδικασίας είναι μάλλον ακατανόητο το γιατί μια οποιαδήποτε ιδιωτική εταιρεία έχει αναλάβει το έργο της καταμέτρησης, που ασφαλώς όσο δύσκολο και αν είναι, δεν είναι στην εποχή μας και τόσο δυσχερές. Γιατί δεν την αναλαμβάνει το ίδιο το κράτος;
Δεν μπορούμε φυσικά να ξέρουμε εμείς αν γίνεται ή δεν γίνεται νοθεία, σε τι ποσοστό και με ποιόν στόχο. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι όποιος μπορεί να την κάνει ατιμώρητα την κάνει και στην Ελλάδα και διεθνώς, ιδίως με χρήση των ηλεκτρονικών μέσων καταμέτρησης. Κορυφαία περίπτωση η ήττα του Μπέρνι Σάντερς από τη Χίλαρι Κλίντον στις εκλογές για το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ το 2015.
Θα περίμενε κανείς από την ίδια τη Νέα Δημοκρατία, σε συνεργασία και με τα υπόλοιπα κόμματα, να αναλάβουν από κοινού μια πρωτοβουλία να ξεκαθαρίσουν το όλο θέμα και να δημιουργήσουν τουλάχιστο έναν αδιάβλητο, διακομματικό μηχανισμό αποτελεσματικού ελέγχου της ψηφοφορίας και της εταιρείας που κάνει την καταμέτρηση, ώστε να μην επιβιώνουν ανεπίτρεπτες σκιές πάνω από τις εκλογές και το αποτέλεσμά τους. Και αν η Νέα Δημοκρατία αρνείται τη δημιουργία ενός τέτοιου μηχανισμού, θα μπορούσαν να συνεννοηθούν τα υπόλοιπα κόμματα, ανεξαρτήτως των λοιπών διαφορών τους, και να την πιέσουν να το πράξει ή και να δημιουργήσουν από κοινού ένα δικό τους μηχανισμό ελέγχου.
Δεν είναι δυστυχώς άλλωστε η μόνη παρατηρούμενη σοβαρή «αρρυθμία» του πολιτεύματος. Θυμίζουμε ότι η απελθούσα και πιθανώς μέλλουσα κυβέρνηση παρακολουθούσε τους πάντες και συγκέντρωνε στοιχεία για τους πάντες με τη βοήθεια ξένων μυστικών υπηρεσιών. Όσο για το οργανωμένο έγκλημα, φαίνεται ότι έχει εισπηδήσει στο κέντρο πια του συστήματος, αλλά και έχει αλλάξει η ποιότητά του. Πριν από τρεις δεκαετίες άρχισαν οι δωροληψίες με τη Siemens. Τώρα μιλάμε πια για όχι «λευκά», αλλά για μαφιόζικα εγκλήματα. Ούτε γνωρίζουμε αν δραστηριοποιούνται και στην Ελλάδα οι ισραηλινές εταιρείες που, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα του Guardian και της Monde, επενέβησαν σε 33 εκλογικές αναμετρήσεις, «κερδίζοντας» τις 28 από αυτές. Ούτε και γνωρίζουμε κανένα θεσμό που να ασχολείται με την προστασία εν τέλει του πυρήνα του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Βεβαίως για όλα αυτά δεν θα ακούσετε πολλά πράγματα από τα μέσα ενημέρωσης, που έχουν κατά 95%, αν όχι περισσότερο, μετατραπεί πλέον σε γραφεία τύπου της ΝΔ, ή μάλλον της αμερικανικής «επικοινωνιακής ομάδας» που την καθοδηγεί (*). Μπορεί να κοσμεί ακόμα το κτίριο της ΕΣΗΕΑ η φράση του Μέγιερ «Η δημοσιότης είναι η ψυχή της δικαιοσύνης», πιο επίκαιρο όμως μοιάζει αυτό που έλεγαν οι γιαγιάδες μας: «Όταν τρώνε δεν μιλάνε».
Σημείωση
Πολύ φοβόμαστε ότι πίσω από τους διάφορους ανταγωνισμούς των κομμάτων και των πολιτικών, η βαθύτερη ουσία της διαδικασίας που ζούμε είναι η μετατροπή της χώρας και σε αποικία δεδομένων (data colony), αλλά και η σε βάθος, με πρωτόγνωρες μορφές ακόμα, χειραγώγηση της ελληνικής κοινωνίας. Στα οικονομικά και γεωπολιτικά μνημόνια, προστίθεται τώρα και ένα «ανθρωπολογικό», κεντρικός άξονας του οποίου είναι η επίθεση στον Ορθολογισμό και στην Ηθική (τον Ανθρωπισμό).
