Η νέα ηγεσία του υπουργείου Εργασίας (με τον Άδωνι Γεωργιάδη στη θέση του υπουργού), καλείται να εφαρμόσει τη γνωστή πολιτική συνταγή στα εργασιακά και το ασφαλιστικό.

Ο σχεδιασμός, ο οποίος βρίσκεται στα συρτάρια του υπουργείου Εργασίας, περιλαμβάνει:

– Αύξηση συντάξεων. Η διακηρυγμένη αύξηση των συντάξεων, θα πρέπει να αναπληρώνει σημαντικό μέρος των εισοδηματικών απωλειών που υφίστανται οι συνταξιούχοι, σε συνδυασμό με δύο προβλέψεις:  πρόσθετη αύξηση για το τρέχον έτος και εκ νέου χορήγηση επιδόματος προσωπικής διαφοράς.

• Κίνδυνος: Για εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους και αυτή η αύξηση θα είναι λογιστικού χαρακτήρα εξαιτίας της προσωπικής διαφοράς, ενώ αν δοθεί και πάλι επίδομα προσωπικής διαφοράς με τα ίδια εισοδηματικά κριτήρια, μεγάλο μέρος εξ αυτών δεν θα ενισχυθεί

– Ενιαίος κανονισμός ασφάλισης και παροχών στον ΕΦΚΑ. 

• Κίνδυνος: Η υποχώρηση όλων των παροχών στα επίπεδα του πρώην ΙΚΑ, που ήταν οι χαμηλότερες σε σχέση με όλα τα Ταμεία τα οποία εντάχθηκαν στον ΕΦΚΑ. 

– Η πλήρης ψηφιοποίηση του εργασιακού βίου, ώστε να αποφευχθεί η μελλοντική συσσώρευση αιτήσεων συνταξιοδότησης.

• Κίνδυνος: Σύμφωνα με ειδικούς στην κοινωνική ασφάλιση, αναμένεται νέο κύμα συνταξιοδοτήσεων, ενώ απαιτείται  η άμεση διόρθωση των λαθών που εντοπίστηκαν σε συντάξεις οι οποίες εκδόθηκαν μέσω της fast track διαδικασίας και επιβαρύνουν εισοδηματικά και φορολογικά τους συνταξιούχους.

– Η δημιουργία νέου πλαισίου επαγγελματικής ασφάλισης και ο επαναπροσδιορισμός του καθεστώτος φορολόγησης της. 

• Κίνδυνος: Η ενίσχυση της δραστηριοποίησης των ιδιωτών στην ασφάλιση και η -εκ των συνθηκών -μετατροπή της σε υποχρεωτική, δεδομένου ότι το κράτος αποσύρεται σταθερά από την ασφάλισή τηρώντας τις μνημονιακές δεσμεύσεις για δραστική μείωση των συνταξιοδοτικών δαπανών.

– Σταθερή εκκρεμότητα (από το 2016), η καταβολή της προσαύξησης και των αναδρομικών σε περίπου 15.000 συνταξιούχους με  παράλληλη ασφάλιση.

– Ο περιορισμός της ανεργίας σε μονοψήφιο ποσοστό, ο οποίος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος και με τη χορήγηση των μισθολογικών τριετιών που παραμένουν «παγωμένες» έως ότου το ποσοστό της ανεργίας υποχωρήσει κάτω από το 10%. 

• Κίνδυνος: Η  πλασματική μείωση της ανεργίας μέσω βραχύβιων προγραμμάτων επιδοτούμενης απασχόλησης και η διατήρηση του ποσοστού της ανεργίας κοντά στο 10%, με τις τριετίες σε κατάσταση αδράνειας.

– Αύξηση των κατώτατων αποδοχών και των μέσων μισθών.

• Κίνδυνος: Η αύξηση των κατώτατων μισθών, για τις οποίες αποφασίζει η κυβέρνηση, να απορροφηθούν άμεσα από τον υψηλό πληθωρισμό, κυρίως στα τρόφιμα.

Οι μέσοι (κλαδικοί μισθοί) θα μπορούσαν να αποδειχθούν κατώτεροι των αναγκών, δεδομένου ότι γι αυτούς αποφασίζουν εργοδότες και εκπρόσωποι εργαζομένων στο πλαίσιο κλαδικών συμβάσεων εργασίας, οι οποίες δεν είναι ιδιαίτερα… δημοφιλείς για την εργοδοτική πλευρά από το 2010 και μετά.

– Επέκταση της ψηφιακής κάρτας εργασίας. Ήδη εφαρμόζεται  στις τράπεζες, τα super market, τις ασφαλιστικές και τις εταιρείες security, ενώ  σειρά παίρνουν οι ΔΕΚΟ στον τομέα των μεταφορών και ακολουθεί ο τουριστικός κλάδος. 

• Κίνδυνος: η καταστρατήγηση και αυτού του μέτρου εξαιτίας των ελλιπών ελέγχων.

– Αλλαγές στη διαδικασία χορήγησης των προνοιακών επιδομάτων τα οποία καταβάλλονται σε 1.300.000 δικαιούχους  και του επίδομα ανεργίας. το οποίο χορηγείται σε περίπου 240.000 συμπολίτες μας.

• Κίνδυνος: Η καταβολή της πλειονότητας των προνοιακών επιδομάτων μέσω ειδικής κάρτας αντί  για μετρητά  και η μεταβολή του ποσού και της χρονικής διάρκειας  χορήγησης του επιδόματος ανεργίας, με στόχο τον περιορισμό των δικαιούχων και την (περεταίρω) μείωση της δαπάνης.