Τα τρία θλιβερά περιστατικά που είδαν το φως της δημοσιότητας με διαφορά μόλις λίγων ωρών, σε διαφορετικές περιοχές της χώρας, αποτελούν στίγμα όχι μόνο για τον τουριστικό κλάδο, αλλά για την ελληνική αγορά εργασίας, γενικότερα.

Ανασφάλιστος εργαζόμενος υπέστη εγκαύματα από καυτό λάδι και οδηγήθηκε από την εργοδοσία στον καταψύκτη με τα κρέατα, αντί για το νοσοκομείο.

Άλλος, κατήγγειλε ότι έπεσε θύμα ξυλοδαρμού γιατί δεν δέχθηκε να απασχοληθεί στο κατάστημα κάποιου επιχειρηματία και ένας ακόμη εντοπίστηκε να μεταφέρει σχεδόν … κολυμπώντας την παραγγελία προκειμένου να προσεγγίσει την ξύλινη εξέδρα μέσα στην θάλασσα, όπου βρίσκονταν οι πελάτες.

Και όχι, δεν θα μπω στον πειρασμό να ασκήσω κριτική στους αρμόδιους, οι οποίοι θα έπρεπε να προλαμβάνουν αντί να ελέγχουν εκ των υστέρων αυτές τις καταστάσεις.

Το τι επικρατεί σε αρκετές επιχειρήσεις είναι γνωστό και (τραγικά) επαναλαμβανόμενο. Όπως και το πώς λειτουργούν οι αποδυναμωμένοι  ελεγκτικοί μηχανισμοί…

Η κριτική προς αυτή την κατεύθυνση, στην παρούσα συγκυρία, μοιάζει με το «να κλέβεις εκκλησία», που λένε.

Ας μιλήσουμε για τους «κοινωνικούς εταίρους». Εργοδότες και εργαζόμενους.

Στ’ αλήθεια, ο ολισθηρός δρόμος που ακολουθεί σε πολλές περιπτώσεις η τουριστική βιομηχανία, εδραιώνει την πεποίθηση σε κάποιον από τους προαναφερθέντες ότι  η «βαριά βιομηχανία της χώρας» , «η ατμομηχανή της εθνικής οικονομίας», όπως την αποκαλούν, δεν θα εξελιχθεί σε μια οικονομική και κοινωνική φούσκα, η οποία όταν σκάσει θα προκαλέσει πολυεπίπεδη ζημιά;

Περισσότερες από 60.000 θέσεις εργασίας έμειναν κενές και όχι μόνο εξαιτίας των αυξανόμενων απαιτήσεων σε προσωπικό…

Μια προσεκτική ματιά στα social media με τους εργαζόμενους να αντιδρούν για τους χαμηλούς μισθούς, τις συνθήκες εργασίας και διαμονής, δίνει τον τόνο.

• Η εισαγωγή εργαζομένων από τρίτες χώρες, ήταν πλέον μονόδρομος…
• Καταγγελίες για ανασφάλιστη ή υποδηλωμένη εργασία, εξαντλητικά ωράρια, εξωφρενικές απαιτήσεις. 
• Παντελής έλλειψη σεβασμού προς το προσωπικό, ακόμη και βιαιοπραγίες σε βάρος  εργαζομένων.
• Υπερκοστολογημένες υπηρεσίες και παροχές, σε τιμές που ζαλίζουν… 

Και το κράτος, να μετράει έσοδα σαν θλιβερός λογιστής.

Ανεξέλεγκτα airbnb, δραματική αύξηση στις τιμές των ενοικίων, προβλήματα στέγασης οικογενειών, αλλοίωση του χαρακτήρα ολόκληρων περιοχών μέσα σε μεγάλα αστικά κέντρα, οι οποίες έχουν μετατραπεί σε κακέκτυπα γνωστών τουριστικών προορισμών.

Προβληματικοί δρόμοι, κάκιστη σηματοδότηση και τεράστιο κυκλοφοριακό πρόβλημα, ανυπαρξία θέσεων στάθμευσης, ακτοπλοϊκά δρομολόγια με προβλήματα, ανεπαρκείς υπηρεσίες, ελλείψεις στην υγειονομική κάλυψη, προβλήματα ύδρευσης, ανεπάρκεια διαχείρισης των απορριμμάτων και σε πολλές περιπτώσεις επιβάρυνση του περιβάλλοντος.

Ελκυστικό τουριστικό πακέτο, χωρίς αμφιβολία.

Μέσα σε όλα αυτά, νεαροί (κυρίως) εργαζόμενοι υπό οικονομική πίεση, οι οποίοι δεν γνωρίζουν ή δεν αντιλαμβάνονται ότι οι υποχωρήσεις του σήμερα, θα γίνουν -για τους ίδιους και τους επόμενους- οι ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ του αύριο.

Η πλήρης και αξιοπρεπής παροχή υπηρεσιών, θα πάψει κάποια στιγμή να αποτελεί κριτήριο αξιολόγησης του εργαζόμενου. Θα απαιτούνται προσόντα διασκεδαστή, ζογκλέρ, ακροβάτη ή κασκαντέρ.

Ένα ακριβοπληρωμένο (από τους  επισκέπτες) σόου, σε μια χώρα τουριστικό λούνα παρκ, βυθισμένο στη φτήνια.

Όμως, το βαρέλι της εκμετάλλευσης του ανθρώπινου μόχθου, δεν έχει πάτο.

Πάντα και παντού, σε άλλη χώρα ή άλλη ήπειρο, θα υπάρχει κάποιος πιο φτωχός, περισσότερο υποχωρητικός, ανεκτικός, φοβισμένος ή πρόθυμος.

Και όταν σκάσει η φούσκα, κανένας μας δεν θα θέλει να βρίσκεται εκεί…