Ο πρόεδρος Μπάιντεν ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ θα στέλνουν για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα πυρομαχικά διασποράς στην Ουκρανία. Όπως είπε, τα υπόλοιπα συμβατικά πυρομαχικά έχουν σχεδόν εξαντληθεί στις ΗΠΑ και επομένως δεν μπορούν να σταλούν στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα να επιλεγούν οι βόμβες διασποράς, προκειμένου οι Ουκρανοί να έχουν κάτι να εκτοξεύουν εναντίον των Ρώσων.
Η είδηση είναι παραπάνω από ενδεικτική: θα λέγαμε συγκλονιστική. Όχι διότι οι ΗΠΑ είναι ανακόλουθες με όσα έλεγαν πριν από λίγους μήνες, οπότε και σε καταγγελίες των Ουκρανών περί χρήσης τέτοιων πυρομαχικών από τους Ρώσους, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μιλούσε για εγκλήματα πολέμου. Άλλωστε οι ΗΠΑ έχουν μακρύ ιστορικό αυτεξαίρεσης από κανόνες και ηθικές κατηγορίες, τις οποίες επικαλούνται έναντι άλλων με ευκολία. Η χημική ουσία «Πορτοκαλί» εξακολουθεί να δρα στο Βιετνάμ και φυσικά η Ουάσιγκτον παραμένει η μόνη δύναμη που χρησιμοποίησε πυρηνικά εναντίον εχθρού της, προκειμένου να τον πιέσει να παραδοθεί νωρίτερα (το αντίστοιχο θα ήταν να κατέστρεφε σήμερα η Ρωσία δύο ουκρανικές πόλεις, απειλώντας να εξαφανίσει και άλλες, προκειμένου να εκβιάσει μια ταχύτερη παράδοση του Κιέβου).
Το συγκλονιστικό είναι ότι ο υποτιθέμενα πανίσχυρος μηχανισμός του ΝΑΤΟ, με την ενίσχυση μάλιστα και άλλων δυνάμεων, βιώνει φάση εξάντλησης των αποθεμάτων του από πλευράς συμβατικών πυρομαχικών του πυροβολικού, μετά από ενάμισι χρόνο πολέμου. Αντιθέτως, η (κατά τις ΗΠΑ) μεσαία δύναμη που είναι η Ρωσία, με την ενίσχυση της Βόρειας Κορέας, του Ιράν (υπό κυρώσεις και οι δύο χώρες εδώ και δεκαετίες) και ίσως (χωρίς να είναι βέβαιο) της Κίνας, μπορεί να ανταπεξέρχεται στον πόλεμο, χωρίς να στερεύει από πυρομαχικά κάθε είδους.
Κατά τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις θα έπρεπε να έχουν ξεμείνει από οβίδες πυροβολικού και πυραύλους περίπου από το πρώτο εξάμηνο του πολέμου. Είναι τελικά οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ που πρέπει να «ξεστοκάρουν» για να διαχειριστούν τον πόλεμο.
Το πρόβλημα είχε τεθεί από αναλυτές και στο παρελθόν, αλλά κανείς δεν το παραδεχόταν: οι πανάκριβες, υπερσύγχρονες (φαινομενικά ή και όντως) πλατφόρμες είναι πολύ αποδοτικές από οικονομικής απόψεως για το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ, αλλά δεν κερδίζουν μεγάλους πολέμους. Στην πραγματικότητα έχουν δοκιμαστεί μόνο σε επιδρομές λίγων εβδομάδων το πολύ, έναντι ανίσχυρων αντιπάλων. Οι μεγάλοι πόλεμοι απαιτούν πολλές οβίδες, πολλούς πυραύλους, πλέον πολλά drones πολλών τύπων και επιπέδων και μάλιστα χαμηλού κατά το δυνατό κόστους. Είναι οι εφεδρείες, τα αποθέματα και βεβαίως η αποτελεσματικότητα, η οποία εν πολλοίς χτίζεται με την εμπειρία από το πεδίο, τα κρίσιμα στοιχεία. Όχι τα κέρδη των ολιγοπωλίων της αμυντικής βιομηχανίας.
Ακόμα πιο εντυπωσιακές δε, είναι εδώ και καιρό οι προαναφερθείσες επιδόσεις του Ιράν και της Βόρειας Κορέας, χωρών από τις οποίες έχουν αντλήσει διδάγματα οι Ρώσοι. Οι κυρώσεις δεκαετιών τις ανάγκασαν να ανακαλύπτουν δυνατότητες ως προς το να ξεγελούν τις κυρώσεις και να αναπτύσσουν τις δικές τους δυνάμεις. Σε ό,τι αφορά τον αμυντικό τομέα δείχνουν να τα έχουν πάει περίφημα και σίγουρα πολύ καλύτερα από ό,τι η συντριπτική πλειοψηφία των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ.
Με τούτα και με κείνα, η απόφαση Μπάιντεν να στείλει βόμβες διασποράς στην Ουκρανία και η παραδοχή του λόγου της επιλογής του, μόνο ως καμπάνα (όχι κουδουνάκι) κινδύνου μπορεί να ηχήσει για τους Ουκρανούς και για τη «συλλογική Δύση». Τα όπλα εξαντλούνται, οι επιλογές στο πεδίο της μάχης το ίδιο. Οι φήμες για προσπάθειες διάνοιξης διαύλων με τη Ρωσία για μυστικές διαπραγματεύσεις εντείνονται. Το κεφάλι του Ζελένσκι δεν πρέπει να νιώθει πολύ άνετα στους ώμους του. Οι ΗΠΑ ίσως χρειαστεί πιο νωρίς από όσο πολλοί οπαδοί τους φαντάζονται να αναγκαστούν να δώσουν το σήμα για Αφγανιστάν 2.0 ή για ανεξέλεγκτη κλιμάκωση.
