Ο Ιούλιος επεφύλασσε πολλές ειδήσεις στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων, όπως μάλλον θα συμβεί και με τον Αύγουστο. Μεταξύ αυτών, οι αναπτυσσόμενες ινδο-αμερικανικές σχέσεις προκάλεσαν αρκετή ανησυχία στο ευρασιατικό μπλοκ. Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζο Μπάιντεν και ο πρωθυπουργός της Ινδίας, Ναρέντρα Μόντι έδειξαν ιδιαίτερη ζέση, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του τελευταίου στο Λευκό Οίκο τον Ιούνιο, ως προς το να προωθήσουν ένα πλέγμα συμφωνιών στο στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο. Η Ινδία άλλωστε δεσπόζει στον χώρο ο οποίος θα αποτελέσει το νέο θέατρο της διεθνούς αντιπαράθεσης (θερμής και ψυχρής). Ως εκ τούτου, αποτελεί ένα από τα βασικότερα επίδικα σε σχέση με την κινεζική επιρροή και ειδικότερα τον «νέο δρόμο του μεταξιού». Το πού θα κλίνει μεταξύ των δύο μπλοκ θα βαρύνει ιδιαιτέρως στη ζυγαριά.
Στο πλαίσιο των διμερών συμφωνιών, οι ΗΠΑ θα παράσχουν υποστήριξη στην Ινδία ως προς την ανάπτυξη υποδομών οι οποίες με τη σειρά τους θα χρησιμοποιηθούν για την ανεφοδιασμό, επισκευή και συντήρηση πλοίων και αεροσκαφών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες βλέπουν στην Ινδία ένα κέντρο εφοδιασμού και συντήρησης των πλοίων τους στην περιοχή της Νότιας Ασίας, όπου η αμερικανική ισχύς δοκιμάζεται έντονα. Οι συμφωνίες συντήρησης με ινδικά ναυπηγεία, πέρα από πολλά λεφτά για την ινδική οικονομία σημαίνουν ότι η ναυτική δύναμη των ΗΠΑ θα έχει πρόσβαση σε περισσότερα κέντρα συντήρησης στην περιοχή, οπότε τα πλοία και τα αεροσκάφη της Ουάσιγκτον θα χάνουν λιγότερο χρόνο εξαιτίας αναγκαστικής παύσης των λειτουργιών τους.
Το πρόβλημα των ΗΠΑ συνίσταται στο ότι στον αχανή Ειρηνικό έχουν ήδη απέναντί τους το αριθμητικώς μεγαλύτερο ναυτικό της Κίνας, το οποίο επιπλέον βρίσκεται πολύ εγγύτερα στις βάσεις ανεφοδιασμού του και σε ένα πυκνό πλέγμα πυραυλικής κάλυψης των δραστηριοτήτων του. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Πενταγώνου του 2021 για την Κίνα, η κινεζική ναυτική δύναμη διαθέτει περίπου 355 πλοία και υποβρύχια. Έχει καταστεί επομένως η μεγαλύτερη παγκοσμίως από αριθμητικής πλευράς ναυτική δύναμη. Οι ΗΠΑ χρειάζονται ολοένα περισσότερες βάσεις στην Ασία (μολαταύτα, η Κίνα είναι που απειλεί, σωστά; ) Η Ιαπωνία και
Δεν πρόκειται όμως μόνο περί αυτών. Η Ινδία έχει έναν πολυεπίπεδο περιφερειακό ρόλο να διαδραματίσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ο υπουργός Εξωτερικών της Ινδίας, Σουμπραμάνιαμ Τζάισανκαρ, συναντήθηκε με τον υπουργό Εξωτερικών των Φιλιππίνων, Ενρίκε Μανάλο στα τέλη Ιουνίου εξέδωσαν κοινή δήλωση με την οποία τάχθηκαν υπέρ της απόφασης του Δικαστηρίου της Χάγης το 2016, η οποία είχε απορρίψει τις κινεζικές αιτιάσεις για τη Νότια Θάλασσα της Κίνας. Πρόκειται για την πρώτη φορά που η Ινδία τάσσεται υπέρ της εν λόγω απόφασης, γεγονός που τη φέρνει στο συγκεκριμένο ζήτημα με την πλευρά της Ιαπωνίας και των ΗΠΑ. Επιπλέον αυτών, η Ινδία, ως βασικό μέλος των BRICS διαθέτει ειδικό βάρος στον αναδυόμενο κόσμο και στην Ασία. Συμμαχικές, πλην όμως ενίοτε «δύσκολες» χώρες για τις ΗΠΑ, όπως ήταν οι Φιλιππίνες επί Ντουτέρτε, μπορούν να επηρεαστούν από ένα ασιατικό μπλοκ συμμάχων της Δύσης, με την Ινδία να πρωταγωνιστεί σε αυτό.
Τα πράγματα ωστόσο δεν θα είναι εύκολα για μια ταύτιση της Ινδίας με τις ΗΠΑ. Η Ινδία έχει κερδίσει πολλά τόσο από οικονομικής, όσο και από διεθνοπολιτικής απόψεως, από τη συμμετοχή της στους BRICS και στον Οργανισμό της Σαγκάης, ενώ παραλλήλως η Κίνα και οι χώρες της κεντρικής Ασίας αποτελούν μερικούς από τους σημαντικότερους εμπορικούς της εταίρους. Η σχέση της με την Κίνα και με τη Ρωσία είναι στρατηγική, οπότε μια ταύτιση με τις ΗΠΑ θα τη φέρει σε τροχιά ρήξης. Παραλλήλως, η Ινδία παραμένει ιστορικώς πρωταγωνίστρια των αδεσμεύτων κρατών και αυτή η συνθήκη δεν είναι εύκολο να αλλάξει. Βεβαίως, οι σχέσεις της με την Κίνα παραμένουν παραδοσιακά δύσκολες, όπως όμως και με τις ΗΠΑ, οι οποίες άλλωστε ταυτοχρόνως με όλη την προαναφερθείσα αναθέρμανση των διμερών σχέσεων, έχουν απειλήσει την Ινδία με κυρώσεις λόγω αγοράς εξοπλισμών από τη Ρωσία, ενώ παραμένουν (και πάλι σε δύσκολη, πλην όμως) ιδιαιτέρως στενή σχέση με το Πακιστάν (ιδίως μετά την ανατροπή με αποστασία του πρωθυπουργού Ίμραν Χαν).
Με άλλα λόγια, ο εν εξελίξει υβριδικός παγκόσμιος πόλεμος θέτει δύσκολα ερωτήματα στην εθνικιστική ηγεσία της Ινδίας. Φυσικά και χάρη στο τεράστιο μέγεθός της μπορεί να παίζει συγκριτικώς πιο εύκολα από όσο άλλα κράτη ένα παιχνίδι ισορροπιών. Αυτό όμως δεν αναιρεί ότι κάνει επιλογές, οι οποίες δημιουργούν συμμάχους και εχθρούς. Όσο μάλιστα ο πόλεμος και η αντιπαράθεση πλησιάζουν την Ασία τόσο δυσκολότερες θα γίνονται οι επιλογές της Ινδίας. Ίσως η δυσκολότερη όλων (τουλάχιστον μέχρι την τυχόν μετατροπή της σύγκρουσης σε θερμή από ψυχρή και στην Ασία) να αποδειχτεί το αν θα συνεχίσει και θα μείνει στο δρόμο της προώθησης της αποδολαριοποίησης ή όχι. Η αίσθησή μας είναι ότι τελικώς θα συνεχίσει (έστω ίσως πιο δειλά και διστακτικά) στον πρώτο δρόμο. Ωστόσο μένει να φανεί. Σε κάθε περίπτωση, στην Ασία θα γίνουν πολλά.
