Το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων τιμά τα 110 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου Έλληνα συγγραφέα και αντιστασιακού Δημήτρη Χατζή μεταφέροντας στη σκηνή «Το Τέλος της Μικρής μας Πόλης», μία από τις σημαντικότερες ελληνικές συλλογές διηγημάτων, σε σκηνοθεσία Ορέστη Τάτση.

Το χιούμορ, η σάτιρα και η πρωτότυπη ζωντανή μουσική γίνονται όπλο του θιάσου για να μας αφηγηθεί την ιστορία του τέλους μιας πόλης όπως τη γνώρισαν οι ήρωες του διηγήματος. Ο «ντόπιος και ευυπόληπτος πολίτης» Τσιάγαλος θεωρεί αντίπαλό του τον «ξενομερίτη και μυστήριο» Σπούργο χωρίς να αντιλαμβάνεται πως το μέλλον καθορίζεται από «αλλού». Η παράσταση αναδεικνύει ένα τέλος που επανέρχεται ασταμάτητα κι οι εμπλεκόμενοι σε αυτό αγνοούν το ρόλο τους.

Συντελεστές
Σκηνοθεσία- σκηνογραφία : Ορέστης Τάτσης
Τραγούδια-Μουσική σύνθεση – στίχοι : Θέμος Σκανδάμης
Διασκευή-στίχοι : Έλσα Ανδριανού
Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Άννια Μπούτνιοκ
Βοηθός Σκηνογράφου: Δώρα Νάτση
Βοηθός Ενδυματολόγου: Αφροδίτη Μήτση
Διεύθυνση- Οργάνωση παραγωγής: Χρήστος Χρήστου
Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης

Παίζουν:
Άρης Τσαμπαλίκας, Γιάννης Κοτσαρίνης, Στάθης Κόκκορης, Γιάννης Κοντός, Αντώνης Χρήστου, Βασίλης Λαγδάς.

Παραστάσεις

Παρασκευή 28 Ιουλίου | Πέραμα (Παραλίμνιο Πάρκο)
Τρίτη 1 Αυγούστου | Αρχαίο Όρραον
Τετάρτη 2 Αυγούστου | Κηποθέατρο Πρέβεζας
Πέμπτη 3 Αυγούστου | Παραμυθιά (Θέατρο Κατασκήνωσης)
Σάββατο 5 Αυγούστου | Μηλιωτάδες (Ζαγόρι)
Τετάρτη 9 Αυγούστου | Ηγουμενίτσα
Πέμπτη 10 Αυγούστου | Αμπελιά
Παρασκευή 11 Αυγούστου | Κήποι
Σάββατο 12 Αυγούστου | Παναγιά Καλαμπάκας
Κυριακή 13 Αυγούστου | Πλατανούσα
Δευτέρα 21 Αυγούστου | Δήμος Συκεών – Νεάπολης (Μερκούρεια) / Θεσσαλονίκη

Λίγα λόγια για τον Δημήτρη Χατζή

Μεγαλωμένος σε οικογένεια λογίων στα Γιάννινα, με παράδοση στην τυπογραφεία, ο Δημήτρης Χατζής τέλειωσε το Γυμνάσιο στη Ζωσιμαία Σχολή και φοίτησε στη Νομική Αθηνών, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του καθώς αντιμετώπισε οικονομικά προβλήματα.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1930 έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Το 1936 συνελήφθη από την Δικτατορία της 4ης Αυγούστου και μετά από βασανιστήρια εξορίστηκε στη Φολέγανδρο. Λίγους μήνες αργότερα αφέθηκε ελεύθερος και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 κατατάχθηκε στον στρατό αλλά δεν στάλθηκε στο μέτωπο.

Την περίοδο της Κατοχής, συμμετείχε στη λειτουργία του παράνομου τυπογραφείου του ΕΑΜ στην Καλλιθέα αρθρογραφώντας και διορθώνοντας άρθρα σε εφημερίδες όπως η Ελεύθερη Ελλάδα και ο Απελευθερωτής. Αρθρογραφούσε ακόμη στον επίσης παράνομο Ριζοσπαστη. Εργάστηκε επίσης στο τυπογραφείο του βουνού. Το 1947 επιστρατεύτηκε στα Ιωάννινα, ενώ το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς εξορίστηκε στην Ικαρία.

Τον Μάρτιο του επόμενου έτους εντάχτηκε στο Δημοκρατικό Στρατό της Ελλάδας δημοσιεύοντας ανταποκρίσεις και διηγήματα στα έντυπά του. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους έμαθε την καταδίκη του αδερφού του Άγγελου από το Έκτακτο Στρατοδικείο και την εκτέλεσή του.

Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, το Έκτακτο Στρατοδικείο τον καταδίκασε «δις εις θάνατον» για λιποταξία και έτσι αναγκάστηκε να καταφύγει στο εξωτερικό. Πρώτοι του σταθμοί ήταν η Ουγγαρία και η Ρουμανία. Στη Βουδαπέστη σπούδασε βυζαντινή και μεταβυζαντινή ιστορία και λογοτεχνία, ενώ αρθρογραφούσε και στην εφημερίδα του κομμουνιστικού κόμματος. Ο βυζαντινολόγος Ιούλιος Μοράβσικ τον βοήθησε να κερδίσει υποτροφία για την Ακαδημία Επιστημών του Ανατολικού Βερολίνου, όπου εργάστηκε ως ερευνητής. Το 1962 επέστρεψε στη Βουδαπέστη, όπου διορίστηκε βοηθός στην έδρα της Βυζαντινής Φιλολογίας, και ίδρυσε το Νεοελληνικό Ινστιτούτο.

Μετά τα γεγονότα του Μάη του ’68, θέλησε να εγκατασταθεί στο Παρίσι. Η αστυνομία όμως τον πίεζε να ζητήσει πολιτικό άσυλο, με αποτέλεσμα να επιστρέψει στη Βουδαπέστη. Αρνήθηκε ωστόσο να λάβει την ουγγρική υπηκοότητα παρά τις προτάσεις που του έγιναν, παραμένοντας άπατρις. Μετά την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, επέστρεψε το Νοέμβριο του 1974 στην Ελλάδα.

Αναγκάστηκε όμως να εγκαταλείψει ξανά τη χώρα λόγω της μη νομοθετικής ρύθμισης σχετικά με την καταδίκη του. Τον Ιούνιο του επόμενου έτους, του δόθηκε χάρη και επέστρεψε οριστικά στην πατρίδα του. Το ακαδημαϊκό έτος 1975–1976 προσκλήθηκε να διδάξει νεοελληνικό πολιτισμό και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Η μη επικύρωση του διορισμού του λόγω των μη εκπληρωμένων στρατιωτικών του υποχρεώσεων είχε ως αποτέλεσμα τη διακοπή των μαθημάτων αλλά και διαδηλώσεις των φοιτητών.

Από το 1975 έδωσε πλήθος διαλέξεων και συμμετείχε σε πολλές δημόσιες συζητήσεις. Από το 1980 μέχρι το θάνατό του εξέδωσε το περιοδικό Το Πρίσμα. Στην ίδια χρονιά δίδαξε Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Ωδείου Αθηνών.

Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1946 με το μυθιστόρημα Φωτιά. Το 1952 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων Το τέλος της μικρής μας πόλης, βιβλίο το οποίο θεωρείται το σημαντικότερο έργο του.