Το προφανές φαίνεται πως δεν είναι ούτε ευκόλως εννοούμενο στις καπιταλιστικές κοινωνίες, αλλά ούτε και δεδομένο. Με αυτή τη λογική, εκτενές σημερινό ρεπορτάζ του πρακτορείου Reuters προσπαθεί να εξηγήσει σε όσους από τους αναγνώστες ξέχασαν τι θα πει φύση, δάσος και πράσινο πόσο ανεβάζουν τη θερμοκρασία το τσιμέντο και η άσφαλτος και πόσο, αντίθετα, τη μειώνουν δέντρα, άλση, ακόμη και το ταπεινό γκαζόν στα μικρά πάρκα των πόλεων.
Στο ρεπορτάζ με τον εύγλωττο τίτλο «Το πάτωμα είναι λάβα» επισημαίνει πως η άσφαλτος και το τσιμέντο δημιουργούν «νησίδες» υψηλής ζέστης μεγιστοποιώντας την άσχημη αίσθηση και τη δυσφορία που προκαλούν οι καύσωνες στους ζώντες οργανισμούς.
Χρειάζεται «ένα κλάσμα δευτερολέπτου για να υποφέρει κάποιος από ένα αρκετά σοβαρό έγκαυμα. Η άσφαλτος σε άμεση έκθεση στον ήλιο μπορεί να ανεβάσει θερμοκρασία έως και 82 βαθμούς Κελσίου τις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού» εξηγεί στο πρακτορείο ο Δρ. Κέβιν Φόστερ που διευθύνει το Κέντρο Εγκαυμάτων Αριζόνας στην πόλη Φοίνιξ που κυριολεκτικά ψήνεται από την 1η Ιούλη με θερμοκρασίες που δύσκολα πέφτουν κάτω από τους 43,3 βαθμούς Κελσίου.
Οι μετεωρολόγοι προβλέπουν μία ακόμη καυτή εβδομάδα στον Φοίνικα, ενώ επισημαίνονται οι συχνοί και παρατεταμένοι καύσωνες του Ιούλιου όχι μόνον στις ΗΠΑ αλλά και σε αρκετές πόλεις ευρωπαϊκών χωρών, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία.
Σε κάθε περίπτωση η υπόθεση του παρατεταμένου καύσωνα στο Φοίνιξ της Αριζόνας επί 31 συναπτές μέρες φαντάζει σαν εφιάλτης . Οι γιατροί της πόλης, όπως εξηγεί το ρεπορτάζ, περιέθαλψαν αδιευκρίνιστο αριθμό πολλών ανθρώπων που υπέφεραν εγκαύματα όχι βεβαίως γιατί έκαναν ηλιοθεραπεία, αλλά γιατί έτυχε να στραβοπατήσουν και να πέσουν κάτω στην καυτή άσφαλτο έστω και για μισό λεπτό, ή ακούμπησαν κατά λάθος την καυτή λαμαρίνα του αυτοκινήτου τους.
Όπως επισημαίνει το ρεπορτάζ, στη διάρκεια καύσωνα μεγάλο μέρος της ενέργειας του ήλιου είτε απορροφάται ή αντανακλάται αυξάνοντας σημαντικά τη θερμοκρασία σε όλες τις επιφάνειες και δη σε αυτές που είναι καλή αγωγοί της θερμότητας (π.χ. μέταλλο).
Ωστόσο, άλλες επιφάνειες όπως το έδαφος ή το γρασίδι απορροφούν λιγότερη θερμότητα και γι’ αυτό προκαλούν λιγότερη δυσφορία ή κίνδυνο εγκαυμάτων.
Η αστικοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος έχει προκαλέσει σημαντικές αλλαγές στο φυσικό τοπίο, δημιουργώντας αυτό που οι κλιματολόγοι αποκαλούν «αστικές νησίδες θερμότητας» («urban heat islands»). Πρόκειται για περιοχές εντός πόλεων που καταγράφουν αισθητά υψηλότερες θερμοκρασίες γιατί είναι γεμάτες τσιμέντο, τζάμι ή μέταλλο και στερούνται πρασίνου. Αναφέρει επίσης χαρακτηριστικά ότι στην Ευρώπη σχεδόν το 50% των σχολείων και των νοσοκομείων στις πόλεις βρίσκονται σε αυτές τις «αστικές νησίδες θερμότητας», εκθέτοντας ευάλωτους πληθυσμούς σε θερμοκρασία που απειλεί την κατάσταση της υγείας τους, κάτι που επιδεινώνεται όσο γίνονται πιο αισθητές οι συνέπειες της κλιματικής κρίσης.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος κατά μέσο όρο η θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα μίας πόλης άνω του ενός εκατομμυρίου κατοίκων μπορεί να είναι 1 ως 3 βαθμούς Κελσίου πιο ζεστή σε σχέση με τις παρακείμενες περιοχές. Στη διάρκεια της νύχτας η διαφορά αυτή μπορεί να γίνει πιο μεγάλη και να ανέλθει ακόμη και στους 12 βαθμούς Κελσίου.
