Σε ηλικία 90 ετών, έφυγε από την ζωή, χθες, Κυριακή 13 Αυγούστου, ο σπουδαίος ζωγράφος, Μανώλης Δραγώγιας, αφήνοντας πίσω του ένα ογκώδες έργο, καθώς δεκάδες πίνακες που κοσμούν σήμερα δημόσια κτίρια, πινακοθήκες, μουσεία, γραφεία και ιδιωτικές κατοικίες.

Στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κοζάνη, έργα του Μανώλη Δραγώγια βρίσκονται στο Δημαρχείο και στο Λαογραφικό Μουσείο, όπως και σε άλλες δημόσιες ή ιδιωτικές συλλογές.

Ανάμεσα στους πίνακες του περιλαμβάνονται: «11 Οκτωβρίου 1912» (που αναπαριστά την απελευθέρωση της Κοζάνης), «Ψαρόβαρκες αγκυροβολημένες», «Βάρκες στην αμμουδιά», «Σύνθεση με ψαρόβαρκα, βότσαλα και θάλασσα», «Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους» κ. ά.

Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κοζάνης μάλιστα εξέδωσε και ένα λεύκωμα τιμητικό, με έργα που είχε επιλέξει ο ίδιος.

Το 2010, ο Μανώλης Δραγώγιας τιμήθηκε από το Δήμο Κοζάνης με το αργυρό μετάλλιο της πόλης, με τη συμπλήρωση 55 χρόνων εικαστικής δημιουργίας.

Η κηδεία του Μανώλη Δραγώγια θα γίνει στις 15 Αυγούστου 2023 στις 11:30 το πρωί στον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου στο Κάτω Σχολάρι Θεσσαλονίκης όπου βρισκόταν και η κατοικία του.

Ο Μανώλης Δραγώγιας γεννήθηκε στη Λευκοπηγή της Κοζάνης το 1933. Το 1962 εγκαταστάθηκε στο Αμβούργο της Γερμανίας, όπου σπούδασε ζωγραφική για δύο περίπου χρόνια στο εργαστήριο του Αλ. Γκεόργκυ. Εκεί ειδικεύτηκε στην τεχνική της σπάτουλας και δέχτηκε τις επιδράσεις του ιμπρεσιονισμού. Στη Γερμανία, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος αργότερα, εμπνεύστηκε από τα διδάγματα της Σχολής του Μονάχου. Το 1964, επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και ξεκίνησε να διδάσκει στην ιδιωτική σχολή Κοραής.

Η θεματογραφία του επικεντρώνεται στα τοπία με ποτάμια, λίμνες, θάλασσες και ακτές, καρνάγια και ταρσανάδες και ψαρόβαρκες, αλλά και στην καθημερινότητα των ανθρώπων του χωριού και τα λαογραφικά συμβάντα. Εκπροσωπεί την τάση του ιμπρεσιονιστικού υπαιθρισμού, με εμφανείς επιρροές από τις θαλασσογραφίες του Ρώσου ζωγράφου Ιβάν Αϊβαζόφσκι (Ivan Aivazovski, 1817 – 1900) και από τον τοπιογράφο Ιβάν Σίσκιν (Ivan Shishkin, 1832 – 1898) στη ζωγραφική του δάσους.

Με εκθέσεις του σε όλη τη Μακεδονία, μέσα από τοπία της Κοζάνης, της Βέροιας, της Καστοριάς και της Χαλκιδικής ή τις προσωπογραφίες των ανθρώπων του χωριού και της θάλασσας, εξέφρασε έντονα τα συναισθήματά του για το σκληρό αγώνα της ζωής στην ύπαιθρο.