Σήμερα, με τέσσερα χρόνια να απομένουν έως ότου το γαλλικό εκλογικό σώμα επιλέξει τον επόμενο πρόεδρό του, μια ανεπίσημη διαμάχη για τη διαδοχή του Εμανουέλ Μακρόν μαίνεται αθόρυβα μεταξύ των σημερινών και των πρώην στενών του συνεργατών, αναφέρει σημερινό δημοσίευμα του The Economist.
Το γαλλικό σύνταγμα επιτρέπει σε έναν πρόεδρο να υπηρετήσει μέχρι δύο διαδοχικές θητείες.
Επομένως, το 2027 θα είναι αδύνατο για τον Μακρόν, ο οποίος θα είναι μόλις 49 χρονών τότε, να επιδιώξει την επανεκλογή του, οπότε ο νυν πρόεδρος της Γαλλίας θα πρέπει να περιμένει πέντε χρόνια για να θέσει ξανά υποψηφιότητα.
Ο Μακρόν δηλώνει αποφασισμένος να πραγματοποιήσει σημαντικές αλλαγές στη Γαλλία και δεν υπάρχουν σημάδια που να υποδεικνύουν κάποια υποχώρηση των φιλοδοξιών του.
Πρόσφατα δεσμεύτηκε να συνεχίσει να κυβερνά «μέχρι το τέλος» της τρέχουσας θητείας του.
Οι φερέλπιδες αντικαταστάτες του Μακρόν στον επεκτατικό κεντρώο συνασπισμό του λαμβάνουν τώρα υπόψη δύο βασικούς παράγοντες:
Πρώτον, ότι δεν υπάρχει κάποιος υποψήφιος που ξεχωρίζει σαφώς μεταξύ τους και δεύτερον, ότι δεν πρέπει να καθυστερήσουν το να θέσουν την υποψηφιότητά τους, αν θέλουν να έχουν ελπίδες.
Σύμφωνα με τον Economist, τα πρόσωπα που πιστεύουν ότι διαθέτουν τα προσόντα για τη δουλειά είναι προς το παρόν:
Ζεράλντ Νταρμανέν
Ο Ζεράλντ Νταρμανέν, ο υπουργός Εσωτερικών που έγινε γνωστός για τη σκληρή ρητορική του και διορίστηκε από τον Μακρόν για να ενισχυθεί η απήχησή του στο δεξιό μέρος του εκλογικού σώματος, είναι, κατά τον Economist, ο πιο «πληθωρικός» υποψήφιος.
Στις 27 Αυγούστου οργάνωσε μια σημαντική πολιτική συγκέντρωση στη βιομηχανική πόλη Τουρκόινγκ, της οποίας έχει στο παρελθόν υπάρξει δήμαρχος. Ενώ τυπικά η συγκέντρωση δεν αποτελούσε προσωπική προεκλογική καμπάνια, το γεγονός ερμηνεύτηκε μάλλον ως ένδειξη των προσωπικών του φιλοδοξιών, με την πρωθυπουργό, Ελιζαμπέτ Μπορν, να τον συνοδεύει εκτάκτως στη συγκέντρωση κατόπιν αιτήματος του Ελιζέ.
«Στο Τουρκόινγκ η Ελιζαμπέτ Μπορν επιβραδύνει την επέλαση του Ζεράλντ Νταρμανέν», έγραφε την επόμενη μέρα η Le Monde.
Ο Νταρμανέν αυτοπροσδιορίζεται ως πολιτικός που, σε αντίθεση με τους τεχνοκράτες που κυριαρχούν στο υπουργικό συμβούλιο, κατανοεί τις καθημερινές ανησυχίες του λαού.
Ο νυν υπουργός Εσωτερικών έχει προειδοποιήσει ότι, εάν οι κυρίαρχοι πολιτικοί αποτύχουν να συνδεθούν με το εκλογικό σώμα της εργατικής τάξης και της μεσαίας τάξης, η νίκη της Λεπέν το 2027 είναι «πολύ πιθανή», φωτογραφίζοντας τον εαυτό του ως καταλληλότερο για αυτή την αποστολή.
Εντουάρ Φιλίπ
Ένας άλλος, λιγότερο πληθωρικός αλλά εξίσου αποφασισμένος υποψήφιος είναι ο Εντουάρ Φιλίπ, πρώην πρωθυπουργός του Μακρόν.
Όπως και ο Νταρμανέν, προέρχεται πολιτικά από το συντηρητικό Ρεπουμπλικανικό κόμμα. Προηγείται προς το παρόν στις δημοσκοπήσεις ως ο πιο δημοφιλής Γάλλος πολιτικός, με ποσοστό αποδοχής 55%, 13 ποσοστιαίες μονάδες μπροστά από την Μαρίν Λεπέν.
Η Λεπέν βρίσκεται στην ένατη θέση των δημοφιλέστερων πολιτικών, όντας με τη σειρά της 18 ποσοστιαίες μονάδες μπροστά από τον Νταρμανέν που, σύμφωνα με τον οργανισμό δημοσκοπήσεων Ifop, καταλαμβάνει τη 18η θέση. Ο Μακρόν ακολουθεί στην 23η θέση με ποσοστό αποδοχής 32%.
Ο Φιλίπ θα «πιάσει δουλειά», κυκλοφορώντας ένα νέο βιβλίο στις 13 Σεπτεμβρίου, στο οποίο περιγράφει το όραμά του για τη Γαλλία.
Μετά την αποχώρησή του από την κυβέρνηση το 2020, ίδρυσε το δικό του πολιτικό κίνημα, το Horizons, το οποίο είναι μέρος του συνασπισμού μειοψηφίας του Μακρόν στο κοινοβούλιο.
Επιπλέον, ο Φιλίπ είναι αυτή τη στιγμή δήμαρχος της Χάβρης, μιας πόλης-λιμάνι στη Νορμανδία, κάτι που του παρέχει μια βολική θέση μακριά από τη φθορά που επιφέρει η εμπλοκή στα κεντρικά πολιτικά ζητήματα.
Άτομα που έχουν πρόσφατα αλληλεπιδράσει με τον Φιλίπ βεβαιώνουν ότι προετοιμάζεται ενεργά και σταθερά για τις εκλογές του 2027.
Άλλοι πιθανοί επίδοξοι διάδοχοι
Άλλοι επίδοξοι διεκδικητές της θέσης του Μακρόν φέρονται να είναι οι Ζαν Καστέξ, πρωθυπουργός από το 2020 ως το 2022, η Γιαέλ Μπράουν-Πιβέ, πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης, και ο Γκαμπριέλ Ατάλ, ο 34χρονος υπουργός Παιδείας.
Ο καθένας από αυτούς θα πρέπει να ισορροπήσει στη λεπτή γραμμή ανάμεσα στο να παραμείνει πιστός στον Μακρόν, στον οποίο οφείλει τη θέση του, και στην ανάγκη να αποστασιοποιηθεί από τον αντιδημοφιλή πρόεδρο.
Ακόμα κι αν ο Μακρόν έχριζε κάποιον ως κληρονόμο του, αυτό μπορεί να μην αποτελούσε πραγματική ευεργεσία.
Η απειλή της Λεπέν
Τα τέσσερα χρόνια που μεσολαβούν μέχρι τις επόμενες προεδρικές εκλογές φαντάζουν μεγάλο διάστημα, ωστόσο και ο ίδιος ο Μακρόν ήταν μια σχετικά άγνωστη φιγούρα χρόνια πριν από την πρώτη του προεδρική εκστρατεία.
Επιπλέον, το κόμμα του, Renaissance (πρώην En Marche), στερείται οργανωμένης διαδικασίας για την επιλογή υποψηφίου και μπορεί να μην επιβιώσει ακόμα και με τη σημερινή του μορφή μετά το πέρας της προεδρίας του Μακρόν.
Παράλληλα, όμως, η διαφαινόμενη πιθανότητα μιας ανάληψης της προεδρίας από την Λεπέν μάλλον κάνει την παράταξη του Μακρόν να αντιλαμβάνεται την κατάσταση ως επείγουσα.
Η ηγέτιδα της άκρας δεξιάς αυτοπαρουσιάζεται ως πρόεδρος σε αναμονή ενόσω κάθεται στα έδρανα της αντιπολίτευσης.
Οι δύο διαδοχικές προεδρίες του Μακρόν θα μπορούσαν να ακολουθηθούν από την κατάληψη της εξουσίας από την Λεπέν, όπως οι δύο διαδοχικές προεδρίες του Μπαράκ Ομπάμα, ακολουθήθηκαν από την κατάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Τραμπ, καταλήγει με νόημα ο Economist.
Διαβάστε ακόμα:
