«Ο Φερνάντο Μποτέρο, ο ζωγράφος των παραδόσεων και των ελαττωμάτων μας, ο ζωγράφος των αρετών μας, πέθανε», ανάρτησε ο πρόεδρος της Κολομβίας, Γκουστάβο Πέτρο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η πατρίδα του Μποτέρο, η Μεντεγίν, κήρυξε μια εβδομάδα πένθους, με τον δήμαρχο, Ντάνιελ Κιντέρο, να λέει ότι τα έργα του που εκτίθενται σε αυτήν την πόλη «θα ζουν για πάντα».
Τα κολομβιανά μέσα ενημέρωσης χαιρέτησαν τον Μποτέρο ως τον μεγαλύτερο Κολομβιανό εικαστικό όλων των εποχών, αναφέροντας ότι η υγεία του είχε επιδεινωθεί τις τελευταίες ημέρες καθώς υπέφερε από πνευμονία.
Ο Μποτέρο –που έχει αποκληθεί ο «Πικάσο της Λατινικής Αμερικής»– ήταν ένας παθιασμένος και ακούραστος καλλιτέχνης, το έργο του, με περισσότερους από 3.000 πίνακες και 300 γλυπτά, αποδεικνύει την ακόρεστη όρεξή του για δημιουργία.
Τα έργα του Μποτέρο με παχουλές και ελαφρώς σουρεαλιστικές μορφές έγιναν εξαιρετικά δημοφιλή και εκτέθηκαν σε μουσεία και δημόσιους χώρους σε πόλεις σε όλο τον κόσμο, όπως η Μπογκοτά, η Μαδρίτη, το Παρίσι, η Σιγκαπούρη και η Βενετία.
Ακόμη και κατά τα τελευταία του χρόνια, έλεγε ότι δούλευε 10 ώρες την ημέρα. «Δουλεύω περισσότερο τώρα ίσως γιατί ξέρω ότι απομένει τόσο λίγος χρόνος», είπε σε συνέντευξη στο AFP το 2012, τη χρονιά των 80ων γενεθλίων του.
«Σκέφτομαι συχνά τον θάνατο και με στεναχωρεί που αφήνω αυτόν τον κόσμο και δεν μπορώ να ζωγραφίζω περισσότερο. Το αγαπώ τόσο πολύ».
Γυρνώντας τον κόσμο
Ο Μποτέρο στράφηκε στα εικαστικά σε νεαρή ηλικία και στα 15 του πουλούσε τους πίνακές του με ταύρους και ματαντόρ στο στάδιο ταυρομαχιών La Macarena στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κολομβίας, το Μεντεγίν, όπου γεννήθηκε στις 19 Απριλίου 1932, γιος ενός απλού πλανόδιου πωλητή.
Μετά από μια πρώτη ατομική έκθεση στην πρωτεύουσα Μπογκοτά τη δεκαετία του 1950, ο Μποτέρο έφυγε για την Ευρώπη, ταξιδεύοντας στην Ισπανία, τη Γαλλία και την Ιταλία, όπου ανακάλυψε την κλασική τέχνη.
Μετακόμισε στο Μεξικό, γοητευμένος από τους τοιχογράφους του, και στη συνέχεια στη Νέα Υόρκη το 1960. Στη Νέα Υόρκη έφτασε «με 200 δολάρια στην τσέπη» του, είπε στη συνέντευξη του 2012.
Εκεί γνώρισε έναν Γερμανό επιμελητή εκθέσεων που οργάνωσε μεγάλες εκθέσεις έργων του στη Γερμανία τη δεκαετία του 1970.
«Από το να είμαι τελείως άγνωστος χωρίς καν γκαλερί στη Νέα Υόρκη, βρέθηκα σε επαφή με τους μεγαλύτερους εμπόρους στον κόσμο», είπε.
Όγκος, όχι «πάχος»
Οι χαρακτηριστικές υπερμεγέθεις διαστάσεις των έργων του προέκυψαν το 1957 στον πίνακα του «Νεκρή φύση με μαντολίνο». Ανακάλυψε «μια νέα διάσταση που ήταν πιο ογκώδης, πιο μνημειώδης, πιο υπερβολική, πιο ακραία».
Θαυμαστής της ιταλικής αναγεννησιακής τέχνης, δεν δεχόταν την ερμηνεία ότι τα θέματά του είναι χοντρά.
«Αν ζωγραφίζω μια γυναίκα, έναν άνδρα, έναν σκύλο ή ένα άλογο, πάντα ασχολούμαι με αυτή την ιδέα του όγκου. Δεν είναι ότι έχω εμμονή με τις χοντρές γυναίκες», είπε σε συνέντευξή του στην ισπανική εφημερίδα El Mundo το 2014.
Η γλυπτική έγινε βασικό συστατικό του έργου του. Σε αυτή εξελίχθηκε στην Πιετρασάντα, μια πόλη της Τοσκάνης που είναι μεν μικρή, αποτελεί όμως κέντρο για την τέχνη της γλυπτικής.
Έζησε επίσης στο Μονακό, τη Νέα Υόρκη και άλλες πόλεις, κάνοντας τακτικά διακοπές στην Κολομβία.
Ο Μποτέρο είπε ότι εμπνεύστηκε από την ομορφιά, αλλά και από τα δεινά της πατρίδας του, στην οποία διεξάγονται ένοπλες συγκρούσεις για περισσότερα από 50 χρόνια.
Το 1995 μια ισχυρή βόμβα που τοποθετήθηκε στο γλυπτό του «The Bird» στο Μεντεγίν σκότωσε περίπου 30 ανθρώπους και τραυμάτισε δεκάδες.
Το 2000 ο Μποτέρο δώρισε ένα αντίγραφο που τοποθετήθηκε δίπλα στο αρχικό γλυπτό και το ονόμασε «Bird of Peace».
Κάποια από τα έργα του απεικονίζουν σκηνές με Κολομβιανούς αντάρτες, σεισμούς και οίκους ανοχής.
Παρεκκλίνοντας από τη συνήθη θεματολογία του, τη δεκαετία του 2000 παρήγαγε μια σειρά που απεικόνιζε κακοποίηση και βασανιστήρια στη διοικούμενη από τις ΗΠΑ φυλακή Αμπού Γκράιμπ στο Ιράκ.
«Τα θέματα της εξουσίας και της υπερβολής δεν είναι εντελώς νέα για τη φαινομενικά ηλιόλουστη τέχνη του κυρίου Μποτέρο», ανέφεραν οι New York Times το 2006.
Γενναιόδωρος δωρητής
Ένας από τους καλλιτέχνες με τις περισσότερες πωλήσεις στον καιρό του, ο Μποτέρο επίσης χάρισε μεγάλο μέρος της παραγωγής του, συμπεριλαμβανομένων περίπου 200 πινάκων και γλυπτών στο Μεντεγίν και πολλών άλλων στο Μουσείο Μποτέρο στη Μπογκοτά.
Το 2007 δώρισε τους 25 πίνακες και τα 22 σχέδια της σειράς για τη φυλακή του Αμπού Γκράιμπ στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια ενώ πολλά από τα γλυπτά του έχουν παρουσιαστεί σε υπαίθριες εκθέσεις σε όλο τον κόσμο, ταξιδεύοντας ακόμα και στην Κίνα το 2015.
Οι ειδικοί έχουν υπολογίσει τη συνολική αξία των καλλιτεχνικών του δωρεών σε περισσότερα από 200 εκατομμύρια δολάρια.
Παντρεμένος τρεις φορές, με τελευταία του σύζυγο την Ελληνίδα καλλιτέχνιδα Σοφία Βάρη, που πέθανε τον περασμένο Μάιο, ο Μποτέρο απέκτησε τέσσερα παιδιά, ένα από τα οποία πέθανε σε ατύχημα σε ηλικία τεσσάρων ετών.
Διαβάστε ακόμα:
