Η δεξιά-ακροδεξιά θηλιά φαίνεται να στενεύει όλο και περισσότερο γύρω από την παραπαίουσα νεο-περονιστική κυβέρνηση των Αλβέρτο Φερνάντες-Κριστίνα Κίρτσνερ, ένα μήνα πριν τον τελικό γύρο των προεδρικών εκλογών.
Μετά τη συντριπτική νίκη την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου του δεξιού υποψηφίου Αλβέρτο Κορνέχο στη Μεντόσα, ένα από τα παραδοσιακά φέουδα του Περονισμού, οι δυνητικές ψήφοι υπέρ της δεξιάς αρχίζουν να αθροίζονται ακόμη πιο πλειοψηφικά. Κατά συνέπεια, το εκλογικό ενδιαφέρον μοιάζει να περιορίζεται ουσιαστικά στην αναμέτρηση ανάμεσα στη δεξιά υποψήφια του Juntos por el Cambio (Μαζί για την Αλλαγή) Πατρίσια Μπούλριτς και τον ακροδεξιό Χαβιέρ Μιλέι.
Ο καταποντισμός του κυβερνώντος κόμματος στη Μεντόσα αλλάζει δραματικά τον χάρτη των αυτόνομων Περιφερειών. Το κόμμα της Μπούλριτς έχει υφαρπάξει από τα χέρια των Περονιστών σημαντικές επαρχίες και η δεξιά υποψήφια, πρώην υπουργός Ασφάλειας (που δηλώνει απερίφραστα θαυμάστρια της Τζόρτζιας Μελόνι, της νεοφασίστριας πρωθυπουργού της Ιταλίας) φιλοδοξεί πλέον να κάνει το sorpaso στον Μιλέι, ο οποίος μετά τη συντριπτική επιτυχία του στις προκριματικές του Αυγούστου, ήδη συμπεριφέρεται ωσάν να έχει την εξουσία.
Από την πλευρά του, ο Μιλέι καταστρώνει σχέδια για την επόμενη ημέρα και μόλις ανακοίνωσε πως εάν εκλεγεί Διοικητής της Τράπεζας της Αργεντινής θα είναι ο θιασώτης της δολαροποίησης της οικονομίας Εμίλιο Οκάμπο. Εάν κάτι σας θυμίζει το επώνυμο του περιαλειφόμενου Διοικητή, δεν είναι μόνον για τις ύποπτες συναλλαγές του για την πώληση της κρατικής εταιρείας πετρελαίου YPF στη Repsol. Ναι, το μαντέψατε: ο Οκάμπο είναι απόγονος της Σιλβίνα και Βικτόρια Οκάμπο, δύο από τις σημαντικότερες παρουσίες στη λογοτεχνική σκηνή της Αργεντινής, που συνδέονται και με το όνομα του τεράστιου συγγραφέα Χόρχε Λούις Μπόρχες.
Πλέον, η κατάκτηση της Μεντόσα αποτελεί ένα είδος «Πέρασμα του Ρουβίκωνα» για τη Μπούλριτς για να καλύψει τη διαφορά από τον ακροδεξιό υποψήφιο. Από την άλλη πλευρά, ο κυβερνητικός υποψήφιος, νυν υπουργός Οικονομικών Σέρχιο Μάσα βρίσκεται σε δεινή θέση και φαινομενικά ανήμπορος να ανατρέψει τα προγνωστικά. Άλλωστε και η οικονομική κατάσταση δεν φαίνεται ικανή να τον βοηθήσει. Με πληθωρισμό στο 135% το 2023, την αναδιαπραγμάτευση του χρέους με το ΔΝΤ να απαιτεί επιπλέον περικοπές 2,5 δισεκ. δολαρίων, ακόμη και τα μέτρα για την επιστροφή του ΦΠΑ σε ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τις ελαφρύνσεις για κάποιους δανειολήπτες, δεν μοιάζουν να αναστρέφουν το κλίμα. Όταν οι απαιτήσεις για την εκταμίευση των δόσεων συνδέονται με τις περικοπές στην ενεργειακή επιδότηση (-23%), τη μείωση των συντάξεων (-4,6%) και άλλων οικογενειακών επιδομάτων (-31%), συν τις περικοπές κατά 10% στις δημόσιες δαπάνες ή της επιδότησης στους εξαγωγείς σόγιας, η κυβερνητική επιχειρηματολογία δεν μοιάζει στιβαρή.
Οι λόγοι που οδήγησαν τον λαό της Αργεντινής να κάνει έξωση στον δεξιό πρόεδρο Μαουρίσιο Μάκρι, η φτώχεια και η ανασφάλεια, είναι ακριβώς οι ίδιοι που οδηγούν στην κατάρρευση και τον κιρτσνερικό περονισμό. Επιπλέον, ο Μιλέι καταγγέλλει ως αντιδημοκρατική εκτροπή τα «λαϊκίστικα» και αναποτελεσματικά μέτρα που ανακοίνωσε ο Μάσα με στόχο να μαυλίσει το εκλογικό σώμα. Ήδη, η προεκλογική εκστρατεία έναν μήνα πριν την κρίσιμη ψηφοφορία έχει πολωθεί σε τέτοιο βαθμό, που από την πλευρά της δεξιάς παράταξης έχει μετατραπεί σε εκστρατεία μίσους. Τόσο τα συνδικάτα διαμαρτύρονται για τις προεκλογικές αρνητικές διαφημίσεις που παρουσιάζουν τις εργατικές ενώσεις «να έχουν αλωθεί από τους Κιρτσνεριστές», όσο και εβραϊκής καταγωγής καλλιτέχνες και συγγραφείς δημοσίευσαν επιστολή, με την οποία καταγγέλλουν τον Μιλέι για αντισημιτικές δηλώσεις.
Η δεξιά στροφή στην πολιτική της Αργεντινής είναι ανεπίστρεπτη. Η Μπούλριτς απροκάλυπτα παρουσιάζεται ως η αντανάκλαση της νεοφασίστριας Μελόνι, την οποία θεωρεί πρότυπο για την «εξουσία» και την «κοινωνική ευταξία». Όπως τόνισε η Μπούλριτς και η ίδια «έχει το κύρος, τον χαρακτήρα και το σθένος για να κυβερνήσει την Αργεντινή». Ουσιαστικά, το εκλογικό πρόγραμμα της Μπούλριτς συμπεριλαμβάνει αντιμεταναστευτικές, υπερεθνικιστικές θέσεις και τάσσεται υπέρ του «νόμος και τάξη».
Ανάλογα με το πρόγραμμα της Μελόνι και η Μπούλριτς επίσης διακηρύσσει την εξάλειψη των κοινωνικών επιδομάτων, που «ευνοούν κάποιους να ζουν εις βάρος των άλλων», την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, της νομικής προστασίας και τάσσεται υπέρ της «απλοποίησης» των συμβάσεων εργασίας (ο νοών νοείτω). Και φυσικά υπόσχεται «χρηστή» διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, στο πλαίσιο μίας «πολιτικής διακυβέρνησης δυτικού τύπου», που σημαίνει περισσότερες περικοπές για κοινωνικές δαπάνες. Και όχι μόνον: η υποψήφια του Juntos por el Cambio στο πρόγραμμά της συμμερίζεται τις θέσεις και την πολιτική της Ιταλίδας νεοφασίστριας απέναντι στον «επεκτατισμό της Κίνας», της οποίας η οικονομική κι επενδυτική πολιτική βρίσκει πρόσφορο έδαφος στη λατινοαμερικανική ήπειρο και στην ίδια την Αργεντινή -που επιδιώκει να γίνει μέλος των BRICS. Η Μπούλριτς (όπως και ο Μιλέι) έχει ταχθεί ενάντια στην ένταξη της χώρας στην ομάδα των «κομμουνιστών» και έχει (-ουν) ορκισθεί πως εάν εκλεγούν θα αποχωρήσουν.
Στο μόνο που η Μπούλριτς μοιάζει να διαχωρίζεται από τις απόψεις της Μελόνι είναι η στάση της απέναντι στον φεμινισμό, την οικογένεια και την τροποποίηση του νόμου για την άμβλωση. Αντίθετα με τον Μιλέι, που διατείνεται ότι μόλις εκλεγεί θα διοργανώσει δημοψήφισμα για την ανάκληση του νόμου που αποποινικοποιεί την άμβλωση, η Μπούλριτς τονίζει πως δεν υπάρχει λόγος για τροποποίηση ενός νόμου που έχει εγκριθεί και ισχύει. Η Μπούλριτς στο θέμα της άμβλωσης δε δίστασε να «αδειάσει» συνεργάτες της ή ακόμη (παλαιότερα) και τον συγγενή της γερουσιαστή Εστέβαν Μπούλριτς, όταν είχε εκφράσει απαράδεκτες απόψεις.
Η μάχη για την προεδρία αναμένεται να είναι σκληρή, ιδίως ανάμεσα στους δύο δεξιο-ακροδεξιους υποψηφίους. Μέσα σε ένα κλίμα τόσο πολωμένο, με τον Μιλέι να φαίνεται πως φθάνει το «ταβάνι» της εκλογικής του δημοφιλίας και την Μπούλριτς να αυξάνει τα ποσοστά της, η τράπουλα μοιράζεται και ξαναμοιράζεται. Με την υποψήφια του Juntos por el Cambio να έχει φθάσει στο σημείο μάλιστα να καταγγέλλει μυστικό σύμφωνο ανάμεσα στον Μιλέι και τον κυβερνητικό υποψήφιο Σέρχιο Μάσα για να την εκτοπίσουν από τον β΄ γύρο.
Στα σχέδια για την προ- και μετά- τις εκλογές εποχή έχει εισέλθει και η απερχόμενη αντιπρόεδρος, η οποία σε πρόσφατη ομιλία της τήρησε μία σιβυλλική στάση. Ούτε καν κατονόμασε τον υποψήφιο του κόμματός της Μάσα, αλλά ούτε και καταφέρθηκε ενάντια στον Μιλέι. Στους προσωπικούς της πολιτικούς υπολογισμούς η Κίρτσνερ δεν ατενίζει αρνητικά μία νίκη του Μιλέι. Αποβλέποντας στο χάος που μία πιθανή προεδρία του ακροδεξιού θα οδηγήσει τη χώρα και με βάση τις επιτυχίες του κόμματός της στη μεγάλη Περιφέρεια (σχεδόν κράτος εν κράτει) του Μπουένος Άιρες, η Κίρτσνερ περιμένει πως μία νέα ευκαιρία θα της παρουσιασθεί. Et pereat mundi ή μάλλον Argentina.
