Αφού θήτεψε στον νεοφιλελευθερισμό στη Goldman Sachs και στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό στο CSIS, ο νέος αρχηγός, το καινούριο καμάρι του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ο Στέφανος Κασσελάκης, μαθαίνει τώρα και τον σταλινισμό. Το πρωτοπαλίκαρό του, ο ναύαρχος Αποστολάκης (το γιατί ο Αποστολάκης είναι αριστερός, είναι επίσης ένα από τα πολλά «αινίγματα» της ιστορίας, τα «μυστήρια» του ΣΥΡΙΖΑ!), αλλά και ένας παρατρεχάμενος του βουλευτής, ο Πέτρος Παππάς, αγνώστων λοιπών στοιχείων, απειλούν εμμέσως πλην σαφώς με διαγραφές τους διαφωνούντες με τον Κασσελάκη, ιστορικά στελέχη της Αριστεράς.
Στην υπόθεση θεώρησε σκόπιμο να παρέμβει και ο τηλεοπτικός σταθμός SKY, ζητώντας, όπως η Σαλώμη από τον Ηρώδη, την κεφαλή επί πίνακι του Νίκου Φίλη και των άλλων διαφωνούντων με τον νέο Πρόεδρο. Απορώ γιατί δεν έχει βγάλει ακόμα ανακοίνωση και η Πρεσβεία να ζητάει διαγραφές στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει αντανακλαστικά ο Τσούνης;
Επί Μεταξά, ο υπουργός Ασφαλείας του δικτάτορα, ο Μανιαδάκης κατάφερε να στήσει ένα ολόκληρο ψεύτικο ΚΚΕ, με ψεύτικη Κεντρική Επιτροπή και ψεύτικο Ριζοσπάστη. Αλλά χρειάστηκε να κινηθεί με συνωμοτικές μεθόδους και στην παρανομία. Τώρα η τεχνολογία έχει προχωρήσει. Οι Αμερικανοί παίρνουν ένα υπάρχον κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον μεταβάλλουν ενώπιον όλων σε είδος «ψευτο-ΣΥΡΙΖΑ» ελεγχόμενου από τους ίδιους με τη βοήθεια του πρώην και του νυν αρχηγού του. Αν υπήρχε Νόμπελ πολιτικής τεχνολογίας ασφαλώς θα το κέρδιζε ο εφευρέτης αυτής της μεθόδου.
Κλίμα απογοήτευσης και φυγής
Ένα κύμα βαθειάς απογοήτευσης και φυγής από τον ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί, όπως φαίνεται, τώρα σε πολλές οργανώσεις του κόμματος. Οι τυχάρπαστοι και οι καιροσκόποι (όχι οι πλέον αδιάφθοροι αυτού του κόμματος) κοιτάνε να συνεννοηθούν βιαστικά, όσοι δεν το έχουν ήδη κάνει, και να συνεχίσουν την καριέρα τους ερχόμενοι σε επαφή με το καινούριο «αφεντικό» που τους έστειλαν οι Αμερικανοί (και ο πρώην Πρόεδρός τους) για να διοικήσει το κόμμα τους.
Υπάρχουν βεβαίως και πάρα πολλοί άνθρωποι στον ΣΥΡΙΖΑ που διατηρούν την αξιοπρέπειά τους, παραμένουν, ο καθένας με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο, προσηλωμένοι στις αξίες και τις ιδέες της Αριστεράς και είναι εντελώς σοκαρισμένοι από τα όσα απαράδεκτα και εξωφρενικά συνέβησαν στο κόμμα τους.
Αφού είδαν το κόμμα τους να υφίσταται δύο βαριές εκλογικές ήττες, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ (αυτά δηλαδή που ήταν ενεργά και παλαιότερα και όχι αυτά που έδωσαν δύο ευρώ για να ψηφίσουν, πολλές φορές χωρίς να έχουν την παραμικρή σχέση με το κόμμα και με την αριστερά εν γένει), κοιμήθηκαν το βράδυ της 23ης Σεπτεμβρίου μέλη ενός αριστερού κόμματος (καλού ή κακού, αδιάφορο αυτό) και ξύπνησαν το πρωί της 25ης Σεπτεμβρίου σε ένα κόμμα του οποίου ηγείται ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να είναι αριστερός και που σε όλη του ζωή σχετίστηκε με ξένες δυνάμεις εχθρικές και προς την Ελλάδα και προς την Αριστερά, περιλαμβανομένης της διαβόητης Goldman Sachs, που πρωταγωνίστησε στην καταστροφή του ελληνικού λαού, της οικονομίας και του κράτους του!
Τσίπρας: Η κατάρρευση ενός ειδώλου
Στα απανωτά, όλο και χειρότερα πλήγματα, που δέχθηκαν οι Συριζαίοι, ήρθε τώρα να προστεθεί και το χειρότερο από όλα, η συνειδητοποίηση του τι ρόλο έπαιξε σε όλα αυτά ο πρώην αρχηγός τους, ο άνθρωπος που στήριξαν, λάτρεψαν και έπιναν νερό στο όνομά του. Και που όχι μόνο τους παράτησε στα δύσκολα, τους έφερε και εντελώς απίθανο πρόσωπο από την Αμερική να ηγηθεί του κόμματος!
Το 2015 πολλοί αριστεροί και μη συγχώρεσαν και βρήκαν ελαφρυντικά στον Τσίπρα για την άλλη παγκόσμια πρωτοτυπία του, να προκαλέσει δημοψήφισμα, να το κερδίσει με ισχυρότατη πλειοψηφία και μετά να μην εφαρμόσει το αποτέλεσμα, παραβιάζοντας την ίδια τη βάση, το θεμέλιο του πολιτεύματος. Είπαν τι να γίνει, δεν μπορούσε να τα βάλει με τόσο ισχυρές δυνάμεις, προσπάθησε αλλά δεν τα κατάφερε, έκανε τακτική υποχώρηση, δεν είναι δυνατόν να είναι προδότης και διάφορα άλλα. Κινητοποιήθηκαν και οι εξ Εσπερίας επικοινωνιακές υπερδυνάμεις, μας κατατρόμαξαν ουρλιάζοντας ότι θα καταστρεφόμαστε αν τηρούσαμε την απόφαση του δημοψηφίσματος και φυσικά τους πιστέψαμε, πόσο μάλλον που αυτός στον οποίο είχαμε αναθέσει, τρομάρα μας, να λύσει το πρόβλημα των δανειακών και των μνημονίων ήρθε και μας διαβεβαίωσε ότι δεν γίνεται, πρέπει να υποκύψουμε.
Πάντα όταν υπάρχει ένα κρίσιμο ζήτημα, να μπούμε στα Μνημόνια με τον ΓΑΠ, να βγάλουμε τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό ή τον Κασσελάκη αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, οι εξ Εσπερίας επικοινωνιακές υπερδυνάμεις κάνουν κυριολεκτικά απόβαση.
Αν όμως τον δικαιολόγησαν το 2015, τώρα οι δικαιολογίες έχουν τελειώσει, κανείς πια δεν τις πιστεύει. Ο Τσίπρας, σε συνεννόηση με αμερικανικούς κύκλους, αφού παράτησε στα κρύα του λουτρού το κόμμα του, έφερε έναν άνθρωπο που δεν έχει και δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με την Αριστερά και που δεν μπορεί παρά να εκπροσωπεί ξένες δυνάμεις, διότι μόνο με αυτές έχει συνδεθεί σε όλη του τη ζωή, τον έκανε βουλευτή επικρατείας (για ποιες άραγε ξεχωριστές υπηρεσίες;) και μέσω του Πολάκη, του Παππά και του ξαδέρφου του τον έχρισε υποψήφιο Πρόεδρος, χωρίς μάλιστα να έχει το θάρρος, την εντιμότητα και την αξιοπρέπεια να εξηγήσει στο ίδιο του το κόμμα και τον ελληνικό λαό τι κάνει και γιατί το κάνει. Δικό μου σου λέει είναι το μαγαζί, ότι γουστάρω κάνω. (Μάλιστα στην πορεία πούλησε και την Αχτσιόγλου που είχε ο ίδιος σπρώξει να τον διαδεχθεί και τους άλλους στενούς συνεργάτες του).
Μερικές φορές έχει κανείς την εντύπωση ότι είναι το ίδιο το ασυνείδητο του πρώην Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ που τον σπρώχνει να εκδικηθεί το κόμμα του και την αριστερά, εντελώς απρόθυμος να παραδεχτεί ότι ο ίδιος είναι ο κύριος υπεύθυνος για τις επανειλημμένες και βαρύτατες ήττες και αποτυχίες του κόμματός του και για το πως διαχειρίστηκε μια τεράστια, ιστορική ευκαιρία, από αυτές που μόνο μία ή δύο φορές τον αιώνα η κατάσταση προσφέρει σε έναν πολιτικό. Αφού δεν μπορεί να φταίει ο ίδιος, του φταίει το κόμμα του, οι συνεργάτες του, κάποιοι άλλοι. Η αλήθεια είναι όμως ότι από το 2009 ο Τσίπρας κάνει ότι θέλει στον ΣΥΡΙΖΑ και ελάχιστοι του έφεραν αντιρρήσεις και τους έφαγε η «μαρμάγκα». Ο Τσίπρας δεν έχει άλλο ηθικό, ιδεολογικό, ψυχικό περιεχόμενο πλην της προσωπικής επιτυχίας του, και αυτό τον υποχρεώνει τώρα να αυταπατάται, να νομίζει ότι θα επιστρέψει στο πολιτικό παιχνίδι και να δείχνει τόσο χαρούμενος στις δημόσιες εμφανίσεις του. Νομίζει ότι του «βγήκε».
Κασσελάκης: Το απόλυτο μηδέν
Όσο για τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μιλήσει σε όλη την προεκλογική περίοδο για κανένα από τα πολύ σοβαρά ζητήματα, ζωής ή θανάτου, που είναι μπροστά στη χώρα, οικονομικά, οικολογικά, γεωπολιτικά, κατάρρευση κράτους, εκτόξευση διαφθοράς και ξένης εξάρτησης. Όχι δηλαδή ότι αν μίλαγε θα μπορούσαμε να εμπιστευθούμε τα λεγόμενα ενός ανθρώπου του οποίου όλη η ζωή είναι μέχρι τώρα προσηλωμένη αποκλειστικά στο δικό του προσωπικό συμφέρον δηλαδή. Θα το αφήσει αυτό τώρα για να υπηρετήσει την πατρίδα; Ή θα χρησιμοποιήσει τη θέση του για να κάνει αυτό που έκανε όλη του τη ζωή;
Αλλά ο Κασσελάκης δεν έκανε ούτε και αυτό, το πιο στοιχειώδες από όλα. Να πει έχω τις α’ ή β’ πολιτικές ιδέες και καλώ τους ανθρώπους να με ψηφίσουν για αυτές. Κινητοποίησε τεράστιες δυνάμεις και χρήματα για να αυτοδιαφημιστεί όπως θα μπορούσε να διαφημιστεί και μια οδοντόκρεμα. Μόνο που το επίδικο αντικείμενο ήταν ο έλεγχος του δεύτερου σε ισχύ ελληνικού κόμματος και στην πραγματικότητα η εξουδετέρωση οποιασδήποτε (έστω και εντελώς «ξενέρωτης») αριστεράς. Γι’ αυτό είχε και τη μαζική υποστήριξη των Αμερικανών που, μαζί με την εγχώρια ολιγαρχία ελέγχουν το σύστημα ενημέρωσης – αποβλάκωσης των Ελλήνων.
Ήττα, παραίτηση, νεοραγιαδισμός…
Οι απαντήσεις και οι ερμηνείες στο θέμα Κασσελάκη είναι εντελώς προφανείς, το ίδιο προφανείς αναπόφευκτα είναι και οι λόγοι που άνθρωποι που έχουν μια στοιχειώδη κατανόηση κάνουν ότι δεν βλέπουν τι συμβαίνει. Αυτό που ίσως θέλει περισσότερη μελέτη είναι πως ένας λαός σαν τον ελληνικό, που έχει πολλά ελαττώματα, αλλά δε φημίζεται για τη χαζομάρα του, κατάφερε να ψηφίσει όπως ψήφισε έστω και σε αυτή την παρωδία εκλογών (για τις εκλογές και τη νομιμότητα της εκλογής του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ δες εδώ και εδώ.
Ίσως η ερμηνεία να είναι ένα βαθύ κύμα νέο-ραγιαδισμού, που ενέσκηψε στη χώρα μετά την ήττα του 2015, βοηθούσης και της διαχείρισης της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης από τον ΣΥΡΙΖΑ έκτοτε. Στα πλαίσια του νεοραγιαδισμού γιατί να μην υποστηρίξεις έναν εφοπλιστή, ή έναν άνθρωπο των Αμερικανών ή της Goldman Sachs; Το ζήτημα είναι να τη βγάλεις καθαρή, όχι να επιβιώσει η χώρα.
Ικανές μάζες ανθρώπων θεωρούν ότι αφενός δεν είναι εφικτή μια ρήξη με τις δυνάμεις που ελέγχουν τη χώρα, αφετέρου δεν θεωρούν κανένα ικανό ή πρόθυμο να την οργανώσει. Καταλήγουν να αποδέχονται τη σημερινή βαθειά αποικιακή σχέση κλείνοντας τα μάτια στο ότι δεν συνιστά έστω μια σταθερή αποικιοκρατία, αλλά μια όλο και ταχύτερη πορεία της Ελλάδας προς την καταστροφή, αποσπώντας και ότι μπορούν να αποσπάσουν από την εξουσία. Ο φόβος τους σπρώχνει να ζητάνε μια «σταθερότητα» που δεν είναι στην πραγματικότητα σταθερή. Όσοι τη βγάζουν ακόμα καθαροί δεν έχουν καμιά διάθεση να πληρώσουν έστω και ένα ευρώ φόρο για να μην πεινάσουν τα παιδιά των μισών Ελλήνων που κόβουν δαπάνες φαγητού για να τα βγάλουν πέρα και οι τελευταίοι, χωρίς δυνάμεις και ηθικό, αποβλέπουν στις χάρες και τις ελεημοσύνες του Μητσοτάκη. Αυτοί όλοι ψηφίσανε Μητσοτάκη και τώρα Κασσελάκη. Η ιστορία βέβαια δεν τους χαρίζεται: τους εκδικείται στα νοσοκομεία, στα Τέμπη, στη Ρόδο, στην 111 Πτέρυγα Μάχης, όταν περιμένουν ασθενοφόρο, στη Θεσσαλία, στο Βόλο, στα σούπερ μάρκετ…
Όσο πιο πολύ μας χτυπάνε οι θεομηνίες (μια τέτοια είναι και ο Κασσελάκης) τόσο γινόμαστε πιο ανεκτικοί, συνηθίζουμε, παραιτούμαστε εν τη απογνώσει μας. Επειδή όμως μπορεί κάποια στιγμή, ποιος ξέρει, να σκάσει το καζάνι, πρέπει όλοι όσοι είναι σε θέσεις επιρροής να είναι ελεγχόμενοι. Η εκλογή Κασσελάκη εντάσσεται στο ακολοθούμενο εδώ και πάρα πολλά χρόνια πρόγραμμα «αποκεφαλισμού» του ελληνικού λαού, να μην υπάρχει δηλαδή το παραμικρό υποκείμενο, πολιτικός, κόμμα, θεσμός να στηριχτεί για να συγκροτήσει την αντίσταση και την εξέγερσή του.
ΣΥΡΙΖΑ: Θα φύγουν ή θα αγωνιστούν οι αριστεροί;
Οι καταστάσεις που περιγράψαμε εξηγούν το κύμα φυγής πολλών απογοητευμένων στελεχών και μελών του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα των καλύτερων, που επιβεβαιώνουν και σχετικά δημοσιεύματα, όπως ενδεικτικά εδώ και εδώ. Για κύμα φυγής γράφει και το εξής άρθρο προσθέτοντας ότι φεύγουν και αρκετά νεοεγγραφέντα μέλη, που δηλώνουν ότι γράφτηκαν μόνο και μόνο για να ψηφίσουν τον Κασσελάκη!
Ελπίζει πάντως κανείς ότι τα μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνουν και θα δώσουν συγκροτημένα τη μάχη για να διατηρήσει το κόμμα τους τα χαρακτηριστικά αριστερού κόμματος και ελληνικού κόμματος, να αλλάξει τρόπο εκλογής ηγεσίας και να αποκτήσει μια βαθειά δημοκρατική και συλλογική δομή και λειτουργία. Στο κάτω-κάτω ξεκινάνε από ένα ποσοστό 43% ακόμα και σε αυτή την εκλογική παρωδία που ανέδειξε τον Κασσελάκη. ‘Ολες οι μεγάλες καταστροφές στην ιστορία του ελληνικού προοδευτικού κινήματος, όπως η καταστροφή του ΕΑΜικού κινήματος, ο εκφυλισμός του ΠΑΣΟΚ, ακόμα κατά τη γνώμη μου και η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ συνδέονται στενά και με την απουσία δημοκρατικής λειτουργίας και συλλογικής ηγεσίας και σχεδίου.
Βέβαια και χωρίς τον Κασσελάκη ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν ήδη σε μεγάλη κρίση και παρακμή, αλλιώς δεν θα μπορούσε και να εμφανιστεί ένα τέτοιο φρούτο. Αλλά το να μιλήσουμε για το γενικότερο πρόβλημα της κρίσης και των προοπτικών της αριστεράς – όλες οι εκφράσεις της οποίας αντιμετωπίζουν πολύ μεγάλη κρίση – δεν μπορεί να γίνει στα πλαίσια αυτού του άρθρου.
